Reklama

Niedziela Wrocławska

Sychar – małżeństwu na ratunek

Kryzys spotyka każdego na różnych etapach życia. Małżonkowie doświadczają go kilkakrotnie. Jest szansą i należy patrzeć na niego pozytywnie. To łatwe z perspektywy czasu, lecz gdy się zaczyna, bez pomocy Boga trudno przez niego przejść

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

15 lat małżeństwa Magdy zostało rozwiązane w ciągu 15 minut podczas rozprawy sądowej . – Dziś wiem, że źle przepracowałam kryzys. Zgodziłam się na rozwód, nie miałam siły na procesową walkę, byłam w złej kondycji psychicznej.

Do Sycharu się doczołgałam. O wspólnocie usłyszałam dwukrotnie podczas spowiedzi w sanktuarium Jasnogórskiej Matki Kościoła u Ojców Paulinów we Wrocławiu. Za pierwszym razem weszłam na stronę internetową, poczytałam i na tym się skończyło. Później był rozwód i kiedy drugi raz ojciec opowiedział o Sycharze, odczytałam to jako wskazanie drogi dla mnie. Od tamtego czasu przychodzę regularnie na spotkania.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Jan w Sycharze jest niemal od początku istnienia wspólnoty. – Trafiłem tu dlatego, że relacje między mną a żoną były bardzo trudne. Nie mamy rozwodu, ale musieliśmy się od siebie na jakiś czas odseparować. Przez 23 lata szukałem przyczyn takiego stanu, odwiedzałem nawet poradnie małżeńskie. Problem polegał jednak na tym, że na drugim spotkaniu powinien pojawić się współmałżonek, a na to moja żona nigdy nie chciała się zgodzić. Dopiero w Sycharze mogłem spojrzeć na siebie i swoje życie, zobaczyć, jakie popełniałem błędy. Wiem, że jeszcze długa droga przed nami i na razie nie jesteśmy gotowi na to, by do siebie wrócić.

Dla Boga nie ma nic niemożliwego!

Każde sakramentalne małżeństwo da się uratować – to filar, na którym opiera się Wspólnota Trudnych Małżeństw Sychar. Większość jej członków stanowią osoby, które przeżywają głęboki kryzys w małżeństwie: często nie mieszkają razem ze współmałżonkiem, czasami druga osoba układa sobie życie z kimś innym. Część osób jest po orzeczonym rozwodzie cywilnym, inne w formalnej separacji, jest także grupa osób, które czekają na rozwiązania prawne. Grupa spotyka się w parafii św. Ignacego Loyoli przy ul. Stysia 16 we Wrocławiu, w każdą drugą sobotę miesiąca. Jej duchowym opiekunem jest jezuita o. Maciej Konenc. – Wierzymy w to, że nie ma małżeństwa, które byłoby skazane na porażkę. Jeżeli będzie w nas dobra wola i chęć poddania się Panu Jezusowi, wszystko jest możliwe, wszystko można naprawić. Chcę mocno podkreślić, że kryzys to coś pozytywnego! Na początku jest trudno, gubimy się, bo nie wiemy, co przed nami, świat się zawala. Ale kryzys to szansa na przejście na inny poziom, pogłębienie relacji z małżonkiem i z Bogiem. Szatan, i inni ludzie niezwiązani z Kościołem podpowiadają nam niewłaściwe rozwiązania – separację, rozwód, szukanie innych związków. W kryzysie zapominamy o słowach przysięgi małżeńskiej: „ [...] że nie opuszczę cię aż do śmierci”. I dodajemy: „Tak mi dopomóż Panie Boże wszechmogący”. Kryzys trzeba przejść z Panem Bogiem! Podstawowym elementem, pomocnym małżonkom jest modlitwa małżeńska. Niestety – zapominamy o niej – a nie wolno jej odpuszczać!

Reklama

Nie ma dwóch takich samych historii

Kryzys małżeński przeżywamy na swój sposób. Inaczej reagują żony, inaczej mężowie. – Kiedy rozmawiam z małżonkami, każde przedstawia mi swoją wizję kryzysu i... każde z nich ma rację – mówi o. Maciej. – Dlatego trzeba wspólnej rozmowy, modlitwy i wsparcia.

– Odejście małżonka było dla mnie prawdziwą traumą – opowiada współzałożycielka ogniska Elżbieta. – Uchodziliśmy za dobre małżeństwo, mieliśmy 20 lat stażu. Przestałam spotykać się ze znajomymi, bo było mi wstyd. Dopiero, gdy znalazłam się we wspólnocie, zobaczyłam, że ludzie się śmieją, rozmawiają ze sobą, mają pokój w sercu. To nie znaczy, że zapominamy o współmałżonkach. Wręcz przeciwnie! Są obecni w naszych modlitwach, cały czas zajmują ważne miejsce w naszym życiu. Ale to Pan Jezus jest na pierwszym miejscu i to z Nim i dzięki Niemu idziemy dalej.

12 kroków

Członkowie Sycharu spotykają się w małych grupkach i pracują nad sobą metodą 12 kroków. – 12 to całkiem sporo. Trzeba się sporo natrudzić. Ale dzięki temu widać, jakie popełniamy błędy i jak można je naprawić, dostrzegamy też dobro, które w nas jest i je pomnażamy – opowiada Jan. – Nawrócenie jest procesem – dodaje Elżbieta. – Kiedy już zobaczymy, że przyczyną rozpadu małżeństwa był nie tylko współmałżonek, ale i ja, osiągamy połowę sukcesu. Jednym z ważniejszych elementów w 12 krokach jest przebaczenie, a to na początku wydaje się bardzo trudne. Ale gdy tego dokonamy, czujemy pokój serca i jesteśmy gotowi, by modlić się za współmałżonka. Poza tym często okazuje się, że wiele schematów i zachowań przenosimy do naszego małżeństwa z domu rodzinnego, z dzieciństwa. Warto się temu przyjrzeć i przepracować to.

Reklama

Pan Jezus – pierwszy psycholog i lekarz

Terapia i spotkania z psychologiem, jeśli są potrzebne, również stanowią element pracy nad sobą i małżeńskim kryzysem. Ale najważniejszy jest Pan Jezus. – Spotkania rozpoczynamy od modlitwy Koronką do Miłosierdzia Bożego. Później odbywa się Msza św. z homilią, a na koniec adoracja Najświętszego Sakramentu i indywidualne błogosławieństwo. Pan Jezus to nasz pierwszy i najlepszy psycholog i lekarz – mówi o. Maciej. – Osoby, które do nas przychodzą, na początku są pełne smutku, goryczy i złości, czują się samotne, bo są poobijane życiowo. Ale później odzyskują chęć życia – mówi Beata, współzałożycielka wrocławskiego ogniska Sychar. – To że ktoś do nas przychodzi, nie oznacza, że jego małżeństwo jest spisane na straty, że będzie z nami już zawsze. Niektórym udało się naprawić związek i nie pojawiają się na spotkaniach, ale cały czas utrzymuję z nami kontakt. Nawet jeśli wyjdę z kryzysu i współmałżonek wróci do domu, to Sychar będzie w moim życiu zawsze obecny. Bo Sychar to przyjaciele.

* * *

Dlaczego Sychar?

Mottem przewodnim wspólnoty stały się słowa Pana Jezusa wypowiedziane do Samarytanki przy studni Jakuba nieopodal miejscowości Sychar. „Kto zaś będzie pił wodę, którą Ja mu dam, nie będzie pragnął na wieki, lecz woda, którą Ja mu dam, stanie się w nim źródłem wody wytryskującej ku życiu wiecznemu”. Wspólnota powstała w 2003 r. jako dzieło małżonków sakramentalnych u księży pallotynów w Warszawie. Do Wrocławia dotarła w 2010 r. Najbliższe spotkanie ogniska wrocławskiego odbędzie się w sobotę 9 stycznia. Więcej informacji na stronie www.wroclaw-stysia.sychar.org.

2016-01-05 11:50

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

W Polsce dominują związki konkordatowe

[ TEMATY ]

małżeństwo

Piotr Marcińczak

Małżeństwa konkordatowe, zwane też wyznaniowymi (zawarte w kościołach i jednocześnie zarejestrowane w urzędach stanu cywilnego) w 2013 r. stanowiły w Polsce ok. 64% zawieranych prawnie związków. W takich małżeństwach rodziło się w ostatnich latach 80% dzieci, ale od lat 90. systematycznie wzrasta odsetek urodzeń pozamałżeńskich - wynika z najnowszych danych podanych we wtorek przez GUS w "Informacji o sytuacji społeczno-gospodarczej kraju w 2014 roku".

W corocznym raporcie GUS odniósł się przede wszystkim do sytuacji demograficznej naszego kraju.

CZYTAJ DALEJ

Św. Agnieszko z Montepulciano! Czy Ty rzeczywiście jesteś taka doskonała?

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 20

wikipedia.org

Proszę o inny zestaw pytań! OK, żartowałam! Odpowiem na to pytanie, choć przyznaję, że się go nie spodziewałam. Wiesz... Gdyby tak patrzeć na mnie tylko przez pryzmat znaczenia mojego imienia, to z pewnością odpowiedziałabym twierdząco. Wszak imię to wywodzi się z greckiego przymiotnika hagné, który znaczy „czysta”, „nieskalana”, „doskonała”, „święta”.

Obiektywnie patrząc na siebie, muszę powiedzieć, że naprawdę jestem kobietą wrażliwą i odpowiedzialną. Jestem gotowa poświęcić życie ideałom. Mam w sobie spore pokłady odwagi, która daje mi poczucie pewnej niezależności w działaniu. Nie narzucam jednak swojej woli innym. Sądzę, że pomimo tego, iż całe stulecia dzielą mnie od dzisiejszych czasów, to jednak mogę być przykładem do naśladowania.
Żyłam na przełomie XIII i XIV wieku we Włoszech. Pochodzę z rodziny arystokratycznej, gdzie właśnie owa doskonałość we wszystkim była stawiana na pierwszym miejscu. Zostałam oddana na wychowanie do klasztoru Sióstr Dominikanek. Miałam wtedy 9 lat. Nie było mi łatwo pogodzić się z taką decyzją moich rodziców, choć było to rzeczą normalną w tamtych czasach. Później jednak doszłam do wniosku, że było to opatrznościowe posunięcie z ich strony. Postanowiłam bowiem zostać zakonnicą. Przykro mi tylko z tego powodu, że niestety, moi rodzice tego nie pochwalali.
Następnie moje życie potoczyło się bardzo szybko. Założyłam nowy dom zakonny. Inne zakonnice wybrały mnie w wieku 15 lat na swoją przełożoną. Starałam się więc być dla nich mądrą, pobożną i zarazem wyrozumiałą „szefową”. Pan Bóg błogosławił mi różnymi łaskami, poczynając od daru proroctwa, aż do tego, że byłam w stanie żywić się jedynie chlebem i wodą, sypiać na ziemi i zamiast poduszki używać kamienia. Wiele dziewcząt dzięki mnie wstąpiło do zakonu. Po mojej śmierci ikonografia zaczęła przedstawiać mnie najczęściej z lilią w prawej ręce. W lewej z reguły trzymam założony przez siebie klasztor.
Wracając do postawionego mi pytania, myślę, że perfekcjonizm wyniesiony z domu i niejako pogłębiony przez zakonny tryb życia można przemienić w wielki dar dla innych. Oczywiście, jest to możliwe tylko wtedy, gdy współpracujemy w pełni z Bożą łaską i nieustannie pielęgnujemy w sobie zdrowy dystans do samego siebie.
Pięknie pozdrawiam i do zobaczenia w Domu Ojca!
Z wyrazami szacunku -

CZYTAJ DALEJ

Prymas Polski: nie idziemy w przeszłość, idziemy ku przyszłości

2024-04-20 14:59

[ TEMATY ]

prymas Polski

abp Wojciech Polak

Karol Porwich/Niedziela

Abp Wojciech Polak

Abp Wojciech Polak

Słowami św. Jana Pawła II abp Wojciech Polak mówił w sobotę w Gnieźnie o Kościele jako wspólnocie pamięci, która powraca do korzeni, ale nie ucieka w przeszłość. Kościele, który jest jednego serca i ducha, prosty, jasny, kiedy trzeba odważny we wzajemnym upominaniu się, ale też gotowy, by się w drodze wspierać i sobie konkretnie pomagać.

Metropolita gnieźnieński modlił się wspólnie z pielgrzymami z diecezji bydgoskiej, przybyłymi 20 kwietnia do grobu i relikwii św. Wojciecha, by podziękować za 20-lecie diecezji bydgoskiej. Dziękczynnej Mszy św. w katedrze gnieźnieńskiej przewodniczył ordynariusz bydgoski bp Krzysztof Włodarczyk, który rozpoczynając liturgię podkreślił, że w tym miejscu, przy św. Wojciechu, wielkim ewangelizatorze „chcemy prosić o potrzebne łaski ku odrodzeniu duchowemu, byśmy ciągle byli na drodze wiary i w Chrystusie pokładali całą nadzieję”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję