Reklama

Mali ludzie w dużych sklepach

Niedziela kielecka 7/2003

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Najlepsze chwile to te, które mijają najszybciej. Takimi chcemy odmierzać swoją codzienność. Takie pragniemy spędzać z tymi, którzy zajmują w naszym sercu najlepsze miejsce. Inaczej tracimy coś bardzo cennego, może najcenniejszego. Mali Ludzie chcą "tracić" swój czas nie tylko z rówieśnikami, ale i z tymi większymi, których nazywają tatą i mamą. Niestety, nie zawsze dzieje się to w Kościele, w domu, czy na wycieczce. Czasem są to miejsca nie sprzyjające zażyłości czy bliskości, jak choćby - Duże Sklepy. Jak Mali Ludzie je postrzegają? Poniższa garść myśli jest w dużej części spojrzeniem na problem z perspektywy Małego Człowieka.

Zagadka po raz pierwszy

Mawia się, że skojarzenia to przekleństwo. Zapominając o tym, pewna katechetka zadawała pierwszoklasistom zagadki, z których jedna brzmiała: "To, co mam na myśli jest duże, wysokie, często słychać tam przyjemną muzykę, jest zwykle dużo ludzi, którzy spotykają się z Kimś Bardzo Ważnym...". Katechetka usłyszała: "Supermarket". Katecheza odbywała się w poniedziałek. Na szczęście te dzieci, które w niedzielę uczestniczyły we Mszy św., ów "wielki budynek z tłumem ludzi" skojarzyły z kościołem. To nauczyło mnie (bo to ja byłam ową katechetką) stawiania precyzyjnych pytań, ale wzbudziło też refleksję - co dziś staje się świątynią?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Skarbiec, kurnik czy pustynia

Na pytanie: "Co w takim sklepie najbardziej Ci się podoba?" Mali Ludzie dali upust swoim marzeniom. Dzieci mówiły nade wszystko o towarach, które dotyczą ich zainteresowań i wieku: "Najbardziej podobają mi się maskotki, ponieważ, gdy płaczę, mogę się do niech przytulić". Cieszyły się brakiem skrępowania, jakie mogłoby istnieć w innych sklepach przy oglądaniu rzeczy, z pewnej samodzielności i możliwości swobodnej zabawy z koleżankami: "Czuję się jak kurniku, ponieważ jest głośno i wesoło". Któreś dziecko nawet szczerze wyraziło ulgę z powodu "wyrwania" się z domu.
Wydaje się, że chodzi o poszukiwanie poczucia akceptacji, przynależności do jakiejś grupy, choćby przez robienie tych samych czynności, jak oglądanie towarów: "Jest tam dużo ludzi i nie czuję się samotna", "Czuję się ważny, ponieważ jeśli poproszę o coś mamę - mama mi to kupi". Ale tyle samo dzieci jest zdezorientowanych, przytłoczonych: "Nie jestem tam nigdy w centrum uwagi"; "Czuję się jak ziarnko piasku na pustyni"; "Tłum mi bardzo przeszkadza - zasłaniają mi drogę, albo ciągle chodzą za mną".
Dzieci lubią jednak Duży Sklep, czując się w nim "jak w skarbcu". Sądzą, że "można znaleźć w nim wszystko, co jest potrzebne do życia". W życiu są jednak rzeczy nieporównanie ważniejsze, których nie kupimy za żadne pieniądze i w żadnym, nawet najlepiej wyposażonym sklepie. Ale to my - więksi - mamy tego uczyć tych Małych.
Jedna trzecia moich rozmówców uważa, iż Duży Sklep łączy rodzinę: "Przebywanie w supermarkecie zbliża moją rodzinę, ponieważ, aby coś kupić, trzeba się poradzić, a najlepszym doradcą będzie ktoś z rodziny; "Gdy jesteśmy całą rodziną w supermarkecie śmiejemy się, wybieramy różne produkty, kupujemy prezenty". Natomiast dwie trzecie odpowiada, że tak nie jest, ponieważ: każdy idzie do innego stoiska, rodzina jest rozproszona, brak atmosfery intymności i bliskości: "Kłócimy się czasami, co kupić, albo można się zgubić i mama się wydziera"; "Nie zbliża - przynajmniej nie mamę z tatą, dlatego, że mama chce np. kupić jakiś krem, a tata mówi, że to strata pieniędzy". Dzieci wolałyby inaczej spędzać czas w rodzinnym gronie - chociażby pójść do parku: "Sklep nas nie zbliża - ten czas moglibyśmy poświęcić na szczerą rozmowę"; "W sklepie tylko się kupuje i ogląda, a w domu można spokojnie porozmawiać i powiedzieć o problemach; "Bardziej zbliża rodzinę wspólny obiad czy modlitwa".
Samo przebywanie w Dużym Sklepie często staje się celebracją, świętem. Istotny problem leży jednak nie w tym czy chodzić do supermarketów czy nie - ale dlaczego tam chodzimy.

Zagadka po raz drugi

Przekomarzając się z córką mojej przyjaciółki, spytałam: "Co to jest? - chodzi w górę, w dół, tam i z powrotem, piszczy z zachwytu, rzuca się na jedzenie, robi zapasy, jest w ruchu". Kasia patrząc na mnie filuternie, odpowiedziała pytaniem na pytanie: "Czy masz na myśli myszkę w klatce?". Ileż w tym prawdy! Nieźle bawimy się patrząc na białe myszki wędrujące po specjalnych drabinkach, biegające w kółko, nieustannie gromadzące zapasy jedzenia. Uśmiechamy się na ich widok i zastanawiamy ile dystansu do siebie samych mogą nas nauczyć. Bo przecież w Dużym Sklepie podobnie rozpychamy się, zjeżdżamy i wjeżdżamy po schodach, roztrącamy, spieszymy. Oby starczyło tego dystansu i poczucia humoru w kontaktach z naszymi Małymi Ludźmi, na wspólne świadome wybory, uczenie ich kultury, szacunku dla czasu i pieniędzy. Aby tak było, to Rodzina - Mały Kościół, powinna stawać się miejscem, w którym rozwiązuje się problemy, a nie Duży Sklep, gdzie niektórzy Mali Ludzie, tuląc ulubione pluszowe zabawki, chciałyby zgubić swoją samotność w tłumie.

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Sercanie: niepokoją nas doniesienia o sposobie prowadzenia postępowania w sprawie ks. Michała O.

2024-03-28 19:21

Red.

Niepokoją nas doniesienia płynące od pełnomocnika ks. Michała, mecenasa Krzysztofa Wąsowskiego, dotyczące sposobu prowadzenia postępowania - piszą księża sercanie w opublikowanym dziś komunikacie. To reakcja zgromadzenia na działania prokuratury związku z postępowaniem w sprawie Funduszu Sprawiedliwości. Dementują pogłoski, jakoby ich współbrata zatrzymano w niejasnych okolicznościach w hotelu. Wzywają do modlitwy za wszystkich, których dotknęła ta sytuacja.

Publikujemy treść komunikatu:

CZYTAJ DALEJ

Papież w więzieniu dla kobiet: jego obecność przesłaniem nadziei

2024-03-28 13:22

[ TEMATY ]

Watykan

PAP/EPA/GIUSEPPE LAMI

Obchody Triduum Paschalnego Franciszek rozpocznie w tym roku w więzieniu kobiecym, gdzie będzie sprawował Mszę Wieczerzy Pańskiej. Dyrektor rzymskiej placówki podkreśla, że zarówno dla osadzonych, jak i pracowników zakładu karnego będzie to znak nadziei na przyszłość.

„Obecność Papieża w naszym zakładzie karnym oznacza wniesienie nadziei i miłosierdzia w rzeczywistość wielkiego cierpienia” - podkreśla dyrektor placówki. Nadia Fontana wskazuje, że personel dołożył wszelkich starań, aby w papieskiej liturgii uczestniczyła jak największa liczba więźniarek. „Wiele z nich wciąż nie dowierza, że Franciszek do nas przyjedzie, panuje ogromna radość i ferment przygotowań, aby liturgia była piękna” - mówi dyrektor więzienia dla kobiet.

CZYTAJ DALEJ

Panie! Bądź dla nas codziennym zmartwychpowstawaniem!

2024-03-28 23:44

[ TEMATY ]

rozważania

O. prof. Zdzisław Kijas

Karol Porwich/Niedziela

Chrystus zmartwychwstał, lecz każdy z wierzących musi szukać zrozumienia wielkości tej prawdy w swoim życiu i sił, których ona udziela.

Ewangelia (J 20,1 -9)

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję