Reklama

Niedziela Legnicka

Za patrona mają św. Floriana

Św. Florian, przyzywany 4 maja, uważany jest za patrona kilku zawodów, m.in..: kominiarzy, hutników, piekarzy, czy garncarzy. Najczęściej jednak kojarzymy go, jako patrona strażaków. Dlatego dziś przedstawiamy jedną z jednostek Ochotniczej Straży Pożarnej w naszej diecezji, w Lubomierzu

Niedziela legnicka 17/2018, str. VI

[ TEMATY ]

patron

św. Florian

Ks. Piotr Nowosielski

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Bogu na chwałę, ludziom na pożytek”, to hasło które przyświeca strażakom, którzy ratują życie – mówi kapelan tej jednostki ks. Piotr Olszówka. Stąd też obok zajęć „zawodowych”, strażacy angażują się także w życie parafii. Są obecni przy Bożym Grobie, procesji na Boże Ciało, budują jeden z ołtarzy, podejmują wiele akcji charytatywnych na rzecz poszkodowanych osób, a ostatnio przy różnych wydarzeniach pojawia się stragan „Strażackie jadło” z przysmakami przygotowywanymi przez nich lub ich rodziny. Warto także podkreślić, że druhowie ochotnicy zrezygnowali ze swego uposażenia, przekazując je na rzecz jednostki, by uzupełniać sprzęt, aby był nowocześniejszy i bardziej skuteczny. Jednostka marzy też o nowym wozie bojowym. Co prawda, mówiąc o „nowym”, myślą raczej o tym, żeby był przynajmniej 10-letni, a więc używany, bo o najnowszym wozie, raczej trudno myśleć. Jest to o tyle ważne, bo lubomierscy strażacy są wpisani w Krajowy System Ratownictwa Pożarowego i tym samym wyjeżdżają do wielu akcji.

OSP w gminie

– Dysponujemy 9 jednostkami na terenie naszej gminy, w miejscowościach: Chmieleń, Golejów, Janice, Lubomierz, Milęcice, Olesna Podgórska, Pasiecznik i Pokrzywnik – mówi Przemysław Janków, komendant Miejsko-Gminnego Związku Ochotniczych Straży Pożarnych (OSP) gminy Lubomierz. – Mamy ogółem ponad 100 czynnych strażaków, a ponadto są strażacy wspierający. Na przestrzeni lat rozwój naszej jednostki jest zauważalny. Powoli rewitalizowane są poszczególne obiekty. Oczywiście marzeniem są nowe remizy i nowe samochody, ale przede wszystkim chcemy dysponować sprzętem ratującym ludzkie życie. Dlatego składamy prośby do naszych władz o uzupełnienia sprzętowe, wykorzystywane nie tylko do akcji technicznych ale i do udzielania pomocy przedmedycznej.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Nasza jednostka OSP działa na terenie gminy, przede wszystkim służąc do usuwania miejscowych zagrożeń. Ale organizujemy też wiele akcji charytatywnych i w takie akcję się włączamy, jak również w akcje o charakterze integracyjnym – wyjaśnia Michał Pater, prezes OSP w Lubomierzu

Reklama

– Jesteśmy zarazem stowarzyszeniem, więc jako strażacka brać jesteśmy ze sobą bardzo zżyci: wspieramy się wzajemnie, mamy także naszego księdza kapelana.

Michał Pater jest w OSP od 8 lat, a strażakiem ochotnikiem został z chęci niesienia pomocy. Kiedy pytamy o jakieś nietypowe wydarzenie, wspomina akcję z ostatniego Sylwestra.

– Alarm odezwał się o godz. 23.00. Zamiast uroczyście witać nowy Rok, wyjechały do pożaru dwa rzuty. W chwili, gdy kierujący działaniami ratowniczymi kazał przerwać prąd wody – tak się robi żeby pożar odparował – zaczęły strzelać w okolicy fajerwerki, bo wybiła północ. Tak więc złożyliśmy sobie życzenia i tym samym weszliśmy w Nowy Rok w gronie strażackiej braci, podczas działań ratowniczych – mówi p. Michał.

Jak zostaje się strażakiem?

– W 2001 r. spotkało mnie nieszczęście – pożar mojego mieszkania. Przyjechały drużyny strażackie i wtedy dotarło do mnie, że liczba naszych strażaków jest niepełna. Zresztą mój brat też był strażakiem, więc i ja postanowiłem nim zostać. Dziś jest to już moja pasja. Bardzo często czas, który mógłbym poświęcić na coś innego, poświęcam na pomaganie innym. To daje dużo pozytywnej energii i myślę, że dobro które z innymi chłopakami robimy, kiedyś do nas wróci – mówi Marcin Zając, naczelnik OSP KSRG Lubomierz.

– Strażakiem jestem od 50 lat – mówi z kolei Zbigniew Kossakiewicz, emerytowany prezes OSP w Lubomierzu. W jego przypadku to tradycja rodzinna. – Ojciec był komendantem od 1956 r., a my z bratem wychowywani byliśmy w straży. Kiedyś ciężko było o sprzęt. Tutejsza jednostka zaczynała od bryczki konnej. Potem dostaliśmy z wojska Dodge, który przerobiliśmy na wóz strażacki, ale to był taki sprzęt, że jeden pożar, a potem tydzień reperowaliśmy go. Kiedyś dostaliśmy do dyspozycji świetlicę do zaadoptowania. I ciągłe coś się działo. W 1975 r. zrobiłem prawo jazdy i przez 20 lat byłem kierowcą. Potem przyszedł zawał i przestałem jeździć, ale ze strażą jestem związany do dziś, bo bycie strażakiem jest zaszczytem, że można ludziom pomagać – dodaje p. Zbigniew.

Reklama

Przedstawicielem młodszego pokolenia jest Łukasz Moszczyński, w OSP od 4 lat. – Strażak ratownik, musi cały czas podnosić swe umiejętności – mówi – a więc często się szkolić, bo wyjeżdża się do różnych działań. Nie można stać w miejscu. Każde wydarzenie jest inne. Podczas nich zawsze czegoś nowego człowiek się uczy. Głównie jeździmy do pożarów i wypadków drogowych, bo w pobliżu przebiega droga krajowa, na której mamy najwięcej zdarzeń. Czasem są to kolizje, czasem trzeba wycinać z samochodów ludzi. No i są pożary. Na to, by być strażakiem poświęcam dużo czasu. Częściej jestem w remizie niż w domu, śmiejemy się, że prawie mieszkam w remizie. Ale to wszystko dlatego, że od dzieciństwa jestem do straży przyzwyczajony. Mój pradziadek, dziadek i tato byli w straży, więc od małego byłem do remizy przyprowadzany, właściwie odkąd zacząłem chodzić, więc straż mam we krwi. W tej chwili jestem w klasie maturalnej i myślę, że moją przyszłość będę wiązał ze Strażą Zawodową, To moje marzenie.

OSP Lubomierz dzisiaj

Mimo już lekko leciwego sprzętu (dysponują dwoma wozami bojowymi z 1984 i 1988 r.), zadania swe wypełniają na medal. Ostatnio dokupili też łódkę, aby poszerzyć zakres swych możliwości. Dziś czekają na rewitalizację remizy i mają szansę na zakup nowszego, bo ok. 10– letniego wozu bojowego.

Zachowują przy tym najwyższy stopień sprawności i gotowości. – W razie alarmu, wykorzystywana jest tradycyjna syrena, ale także aplikacja na telefon. Wtedy każdy otrzymuje sms-a z opisem zdarzenia i jego lokalizację. Jeśli jesteśmy wtedy akurat w pracy, pracodawcy nie stawiają nam przeszkód. Mogę powiedzieć, że najszybszy wyjazd do pożaru, pierwszego zastępu trwał 2 min i 5 sekund. A staramy się żeby nie przekroczyć 5 min od chwili wezwania – wyjaśnia naczelnik Marcin Zając.

W 2016 r. strażacy z OSP w Lubomierzu interweniowali 80 razy. W 2017 – 85 razy, a do połowy kwietnia tego roku już 32 razy Za to wszystko, co dzieje się w ich życiu zawodowym i rodzinnym, chcą podziękować Panu Bogu, za przyczyną swego patrona św. Floriana. Dlatego poprosili, aby w niedzielę 6 maja o godz. 12.00 w Lubomierzu odprawiona została Msza św. Tej uroczystości będzie przewodniczyć bp Marek Mendyk.

Fotogaleria oraz rozmowy ze strażakami na stronach: www.legnica.fmwww.niedziela.diecezja.legnica.pl

2018-04-25 11:32

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Św. Florian - patron strażaków

Św. Florianie, miej ten dom w obronie, niechaj płomieniem od ognia nie chłonie! - modlili się niegdyś mieszkańcy Krakowa, których św. Florian jest patronem. W 1700. rocznicę Jego męczeńskiej śmierci, właśnie z Krakowa katedra diecezji warszawsko-praskiej otrzyma relikwie swojego Patrona. Kim był ten Święty, którego za patrona obrali także strażacy, a od którego imienia zapożyczyło swą nazwę ponad 40 miejscowości w Polsce?

Zachowane do dziś źródła zgodnie podają, że był on chrześcijaninem żyjącym podczas prześladowań w czasach cesarza Dioklecjana. Ten wysoki urzędnik rzymski, a według większości źródeł oficer wojsk cesarskich, był dowódcą w naddunajskiej prowincji Norikum. Kiedy rozpoczęło się prześladowanie chrześcijan, udał się do swoich braci w wierze, aby ich pokrzepić i wspomóc. Kiedy dowiedział się o tym Akwilinus, wierny urzędnik Dioklecjana, nakazał aresztowanie Floriana. Nakazano mu wtedy, aby zapalił kadzidło przed bóstwem pogańskim. Kiedy odmówił, groźbami i obietnicami próbowano zmienić jego decyzję. Florian nie zaparł się wiary. Wówczas ubiczowano go, szarpano jego ciało żelaznymi hakami, a następnie umieszczono mu kamień u szyi i zatopiono w rzece Enns. Za jego przykładem śmierć miało ponieść 40 innych chrześcijan.
Ciało męczennika Floriana odnalazła pobożna Waleria i ze czcią pochowała. Według tradycji miał się on jej ukazać we śnie i wskazać gdzie, strzeżone przez orła, spoczywały jego zwłoki. Z czasem w miejscu pochówku powstała kaplica, potem kościół i klasztor najpierw benedyktynów, a potem kanoników laterańskich. Sama zaś miejscowość - położona na terenie dzisiejszej górnej Austrii - otrzymała nazwę St. Florian i stała się jednym z ważniejszych ośrodków życia religijnego. Z czasem relikwie zabrano do Rzymu, by za jego pośrednictwem wyjednać Wiecznemu Miastu pokój w czasach ciągłych napadów Greków.
Do Polski relikwie św. Floriana sprowadził w 1184 książę Kazimierz Sprawiedliwy, syn Bolesława Krzywoustego. Najwybitniejszy polski historyk ks. Jan Długosz, zanotował: „Papież Lucjusz III chcąc się przychylić do ciągłych próśb monarchy polskiego Kazimierza, postanawia dać rzeczonemu księciu i katedrze krakowskiej ciało niezwykłego męczennika św. Floriana. Na większą cześć zarówno świętego, jak i Polaków, posłał kości świętego ciała księciu polskiemu Kazimierzowi i katedrze krakowskiej przez biskupa Modeny Idziego. Ten, przybywszy ze świętymi szczątkami do Krakowa dwudziestego siódmego października, został przyjęty z wielkimi honorami, wśród oznak powszechnej radości i wesela przez księcia Kazimierza, biskupa krakowskiego Gedko, wszystkie bez wyjątku stany i klasztory, które wyszły naprzeciw niego siedem mil. Wszyscy cieszyli się, że Polakom, za zmiłowaniem Bożym, przybył nowy orędownik i opiekun i że katedra krakowska nabrała nowego blasku przez złożenie w niej ciała sławnego męczennika. Tam też złożono wniesione w tłumnej procesji ludu rzeczone ciało, a przez ten zaszczytny depozyt rozeszła się daleko i szeroko jego chwała. Na cześć św. Męczennika biskup krakowski Gedko zbudował poza murami Krakowa, z wielkim nakładem kosztów, kościół kunsztownej roboty, który dzięki łaskawości Bożej przetrwał dotąd. Biskupa zaś Modeny Idziego, obdarowanego hojnie przez księcia Kazimierza i biskupa krakowskiego Gedko, odprawiono do Rzymu. Od tego czasu zaczęli Polacy, zarówno rycerze, jak i mieszczanie i wieśniacy, na cześć i pamiątkę św. Floriana nadawać na chrzcie to imię”.
W delegacji odbierającej relikwie znajdował się bł. Wincenty Kadłubek, późniejszy biskup krakowski, a następnie mnich cysterski.
Relikwie trafiły do katedry na Wawelu; cześć z nich zachowano dla wspomnianego kościoła „poza murami Krakowa”, czyli dla wzniesionej w 1185 r. świątyni na Kleparzu, obecnej bazyliki mniejszej, w której w l. 1949-1951 jako wikariusz służył posługą kapłańską obecny Ojciec Święty.
W 1436 r. św. Florian został ogłoszony przez kard. Zbigniewa Oleśnickiego współpatronem Królestwa Polskiego (obok świętych Wojciecha, Stanisława i Wacława) oraz patronem katedry i diecezji krakowskiej (wraz ze św. Stanisławem). W XVI w. wprowadzono w Krakowie 4 maja, w dniu wspomnienia św. Floriana, doroczną procesję z kolegiaty na Kleparzu do katedry wawelskiej. Natomiast w poniedziałki każdego tygodnia, na Wawelu wystawiano relikwie Świętego. Jego kult wzmógł się po 1528 r., kiedy to wielki pożar strawił Kleparz. Ocalał wtedy jedynie kościół św. Floriana. To właśnie odtąd zaczęto czcić św. Floriana jako patrona od pożogi ognia i opiekuna strażaków. Z biegiem lat zaczęli go czcić nie tylko strażacy, ale wszyscy mający kontakt z ogniem: hutnicy, metalowcy, kominiarze, piekarze. Za swojego patrona obrali go nie tylko mieszkańcy Krakowa, ale także Chorzowa (od 1993 r.).
Ojciec Święty z okazji 800-lecia bliskiej mu parafii na Kleparzu pisał: „Święty Florian stał się dla nas wymownym znakiem (...) szczególnej więzi Kościoła i narodu polskiego z Namiestnikiem Chrystusa i stolicą chrześcijaństwa. (...) Ten, który poniósł męczeństwo, gdy spieszył ze swoim świadectwem wiary, pomocą i pociechą prześladowanym chrześcijanom w Lauriacum, stał się zwycięzcą i obrońcą w wielorakich niebezpieczeństwach, jakie zagrażają materialnemu i duchowemu dobru człowieka. Trzeba także podkreślić, że święty Florian jest od wieków czczony w Polsce i poza nią jako patron strażaków, a więc tych, którzy wierni przykazaniu miłości i chrześcijańskiej tradycji, niosą pomoc bliźniemu w obliczu zagrożenia klęskami żywiołowymi”.

CZYTAJ DALEJ

Kraków: uroczystości pogrzebowe poety Leszka Długosza

2024-03-27 19:12

[ TEMATY ]

pogrzeb

PAP/Łukasz Gągulski

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja - mówił abp Marek Jędraszewski w czasie uroczystości pogrzebowych śp. Leszka Długosza w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Doczesne szczątki artysty spoczęły na Cmentarzu Rakowickim.

- Żegnamy człowieka niezwykłego, o którego prawdziwym duchu mówi jego poezja, a także często poezja śpiewana - stwierdził abp Marek Jędraszewski na początku Mszy św. pogrzebowej w kościele Świętego Krzyża w Krakowie. Zwrócił uwagę na zbiór wierszy „Ta chwila, ten blask lata cały”. - Ten zbiór mówi wiele o miłości pana Leszka Długosza do życia; do tego, by tym życiem umieć się także upajać - dodawał metropolita krakowski cytując fragmenty poezji, wśród których był wiersz „Końcowa kropka”. - Odejście pana Leszka Długosza jest jakąś kropką, ale tylko kropką w jego wędrówce ziemskiej - mówił abp Marek Jędraszewski. - Głęboko wierzymy, że dopiero teraz zaczyna się pełne i prawdziwe życie; że z Chrystusem zmartwychwstałym będziemy mieć udział w uczcie cudownego życia bez końca. Tym życiem będziemy mogli się upajać i za nie Bogu dziękować i wielbić - dodawał metropolita krakowski.

CZYTAJ DALEJ

„Bądź wieczną lampką” - od 20 lat jasnogórskie bractwo szerzy kult Eucharystii

2024-03-28 16:57

[ TEMATY ]

Jasna Góra

Bractwo Eucharystyczne

Karol Porwich/Niedziela

Od 20 lat, jak św. Jan Ewangelista, głoszą w swojej codzienności, że Chrystus jest „światłością świata, a kto za Nim idzie, nie będzie chodził w ciemności, lecz będzie miał światło życia”. To Jasnogórskie Bractwo Eucharystyczne, w którego misji jest szerzenie miłości do Jezusa w Eucharystii.

- Adorujmy Chrystusa, oddajmy Mu cześć, prośmy o powołania kapłańskie, o świętość kapłanów - zachęcają członkowie Jasnogórskiego Bractwa Eucharystycznego. - Adoracja jest potrzebna wierzącym, także kapłanom, jak tlen do życia - przekonują. Co miesiąc, w pierwszy czwartek, członkowie bractwa gromadzą się na Jasnej Górze na Mszy św., a następnie na adoracji Najświętszego Sakramentu.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję