Nie jestem proboszczem, ale obserwując uroczystości pierwszokomunijne z okna mojego pokoju, zauważam, jak wielu ojców tych dzieci, które są w kościele w czasie uroczystości, wychodzi na ulicę, na papierosa. To widzę na własne oczy! A ponieważ okna są otwarte, zeszłego roku usłyszałem taki głos jednego taty, który zwrócił się do grona stojących wokół niego mężczyzn:

– Idź, zobacz do kościoła, jak daleko jest ten biznes.

Ten ktoś poszedł, po chwili wrócił i mówi:

– Jeszcze stary ględzi.

Wtedy ja zamknąłem swoje drzwi na podwójny zamek, żeby nie wyjść i nie trzepnąć go w papę, bo to byli kiedyś moi uczniowie. I załamałem się! Chodzili kiedyś na religię, a dziś: „Zobacz, jak ten biznes jest daleko…”, „Jeszcze ględzi”.

Biada dzieciom, jeśli mają takich ochrzczonych pogan za rodziców! Jakbyś temu ojcu powiedział, że jest niewierzący, to by się obraził, bo jest przecież ochrzczony. W Polsce jest bardzo dużo pogan ochrzczonych – i nic więcej! Dlatego trzeba koniecznie zastanowić się, o co chodzi. Dar Pierwszej Komunii jest niezwykłym darem uczestnictwa w Eucharystii. Nie będę się czepiał uroczystości rodzinnych, a zwłaszcza tych prezentów „do kitu”. (One mogłyby być przekazywane dzieciom kiedy indziej, np. z okazji urodzin, ale wiem, że jest to głos wołającego na puszczy). Przykro człowiekowi, że ta szansa, którą daje Komunia Święta, jest zmarnowana, ale cóż trzeba by chyba zacząć od początku, bo mówienie o prezentach, akcentach położonych nie tam, gdzie trzeba, to jakby zaczynanie od środka.

Proszę najpierw zastanowić się nad swoją wiarą. Czy ta atmosfera wiary jest w domu? Ciekawy jestem, która z was, kochane matki, wychodzącym dzieciom do szkoły robi znak krzyża na czole? Wiesz, co to znaczy – znak krzyża zrobiony dziecku na czole? Po tym poznasz, że jesteś wierząca. To jest zabezpieczenie dziecka, kiedy wychodzi na ulicę. Znak krzyża uczyniony z wiarą – nie magicznie, ale z wiarą – chroni twoje dziecko od nieszczęścia. Znak krzyża znaczy: „Oddaję, Panie Boże, to moje dziecko Twojej opiece” (...). To, że wasze dzieci przygotowujecie do Pierwszej Komunii św., oznacza, że na nowo podejmujecie obowiązek, który spoczywa na was od dnia ślubu: „Przyjmiemy z miłością i wychowamy po katolicku potomstwo, którym nas Bóg obdarzy”.

Uroczystość pierwszokomunijna jest konsekwencją waszego uroczystego ślubowania. Wspomnijcie na to ślubowanie, popatrzcie w oczy swoim dzieciom, Panu Bogu, i zaplanujcie swoje uczciwie uczestnictwo w tych wydarzeniach.

Rozważania ks. Stanisława Orzechowskiego, duszpasterza akademickiego, głównego przewodnika Pieszej Pielgrzymki Wrocławskiej na Jasną Górę