Reklama

Historia i pokolenia

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Henryk Sienkiewicz wkłada w usta bohaterów „Potopu” zdanie: „Lata pamięć mącą”, i po chwili: „Patrz waćpan, jako pamięć krucha jest”. Szczególnie krucha i ulotna jest ona w przekazie międzypokoleniowym. Mamy właśnie możliwość dokonania takiej obserwacji. Bezpośredni przekaz o wydarzeniach II wojny światowej zakończył się w większości polskich domów w latach 90. XX wieku. Jej uczestnicy i świadkowie, którzy ocaleli, weszli wówczas w wiek nazwany w Księdze Psalmów „miarą naszych lat” (por. Ps 90, 10). Z każdym dniem ubywało rodzin, w których żył jeszcze świadek historii z dni walki i zagłady. W tym okresie szczególnie ważny stał się szkolny program jej nauczania, tak aby chociaż częściowo mógł zastąpić bezpośredni przekaz świadków. Jednak ta chwila została przez polskie społeczeństwo przespana. Uważaliśmy, że Polska wychodząca z czerwonej czeluści z etosem solidarności na sztandarach zadba o prawdę w szkolnym, a także medialnym przekazie historii XX wieku. Bardzo się jednak pomyliliśmy. Mówi się, że patriotyzm to miłość do ojczyzny szukająca potwierdzenia w jej dziejach, a historia naucza mądrości. Czy z tych ważnych wskazań skorzystaliśmy w Polsce ostatnich trzydziestu lat po to, aby kolejne pokolenia nauczyć mądrego patriotyzmu?

Kłamstwo założycielskie „Trzeciej Rzeczypospolitej”

Kłamstwo założycielskie PRL-u: Katyń przestało obowiązywać ok. 1989 r. i chyba nikomu nawet w najczarniejszych snach się nie roiło, że właśnie tworzone jest nowe. Tym nowym kłamstwem są udział Polaków jako sprawców w Holokauście narodu żydowskiego i cała narracja tworzona „wokół Jedwabnego”, a prowadząca wprost do „polskich obozów śmierci”. Cudzysłów przy Jedwabnem odnosi się do tytułu książki wydanej przez IPN w 2002 r. pod redakcją Pawła Machcewicza z udziałem Leona Kieresa i przedmową Andrzeja Rzeplińskiego. Dwa ostatnie nazwiska są dziś dobrze znane, pojawiły się niedawno w zupełnie innym kontekście, podczas sporu o kształt Trybunału Konstytucyjnego. Jako ekspertów od interpretacji konstytucji, a także ludzi działających na pograniczu prawa i historii chciałbym zapytać ich o to, czy w długim, bo liczącym ponad dwieście lat okresie istnienia formy państwa świeckiego, miało miejsce wydarzenie podobne do tego z Polski 2001 r., kiedy to na żądanie przybyłego rabina wstrzymano ekshumacje zwłok zamordowanych Żydów? Byli to mieszkańcy miasta Jedwabne w dzisiejszym województwie podlaskim i ekshumacje miały wyjaśnić, kto i jak zabił. Wstrzymano czynności związane z toczącym się postępowaniem sądowym, ale też z badaniami naukowymi z dziedziny historii. Popatrzmy, w jakim dysonansie pozostaje to wydarzenie wobec zarzutów wysuwanych przeciw ustawie o IPN, że uniemożliwia ona badania naukowe. Taka sytuacja nie byłaby możliwa nawet we współczesnym Izraelu. Jego twórca – Dawid Ben Gurion mówił o zależności prawa i religii: „Rabinat nie powinien rządzić naszym życiem, a żydowskie prawo religijne nie powinno być prawem państwowym”. Opinia ta pochodzi z książki autorstwa Szimona Peresa i Davida Landaua „Ben Gurion. żywot polityczny” (rozdział 9). Jednak w Trzeciej Rzeczypospolitej to właśnie żydowskie prawo religijne okazało się ważniejsze od naszej konstytucji gwarantującej świeckość państwa. Znaleziono dialektyczną formułę ominięcia problemu sprzeczności z konstytucją, a panowie prawnicy związani z ówczesnym IPN-em – Andrzej Rzepliński i Leon Kieres otrzymali lukratywne stanowiska w Trybunale Konstytucyjnym.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Zabójstwo na śmietniku nagrodą za wierność

Kariera Pawła Machcewicza rozwinęła się jeszcze bardziej spektakularnie. Został on dyrektorem Muzeum II Wojny Światowej w Gdańsku, zbudowanym za pół miliarda złotych z kieszeni polskiego podatnika. Na temat kłamstw i półprawd tej instytucji można by napisać grubą książkę. Przytoczę kilka na pewno nie najważniejszych spostrzeżeń. Zaznaczam, że pochodzą one sprzed roku. W sali o nazwie „Terror” jest eksponowana wielka fotografia przedstawiająca niemieckich żołnierzy pędzących grupę Żydów. Obserwuje to tłum przypadkowych świadków, przechodniów; są to ludzie dobrze ubrani, zrelaksowani, spokojnie palący papierosy. Kłamstwo polega na tym, że to nawet nie jest fotografia wojenna. Została wykonana w stolicy Węgier, kraju, który nigdy nie był w stanie wojny z III Rzeszą.

Reklama

W żadnym miejscu okupowanej Polski taka scena nie mogłaby zaistnieć – tam były łapanki, egzekucje uliczne, jak w Wawrze już w 1939 r., w Palmirach, i szalejące ludobójstwo od pierwszych do ostatnich dni okupacji. Jednak informacja, że obraz ten pochodzi z Budapesztu, została podana małymi literami, gdzieś z boku, i zwiedzający są przekonani, że ujęte w kadrze wydarzenie miało miejsce w Warszawie lub Krakowie. W prezentowanej postaci ta część muzealnej ekspozycji jest nie tylko kłamstwem, ale i fałszywym oskarżeniem naszych ojców i dziadków.

Gdy wędrujemy przez muzealną ekspozycję, mijamy rekonstrukcję polskiego mieszkania w trzech momentach: tuż przed wybuchem wojny, w czasie jej trwania i już po jej zakończeniu. Rosnące zniszczenia i bieda są oczywiste, ale w oczy rzuca się też brak jakichkolwiek symboli religijnych. Nie wymagamy, aby była to „izba lub świetlica” jak z dekoracji do „Wesela” Wyspiańskiego z ogromnymi obrazami Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej i Matki Bożej Ostrobramskiej, ale tam nie ma zupełnie nic, nawet małego krzyża. Można argumentować, że w Polsce były też mniejszości narodowe, mieszkali ludzie innych wyznań. Tak, to prawda, lecz lepiej nie zaglądajmy do ich mieszkań, aby nie zobaczyć znaków lub portretów przywódców, za którymi kroczyły śmierć i pożoga.

Zauważmy jeszcze inną rzecz – muzealnym narratorem opowiadającym o zbrodni w Katyniu jest reżyser Andrzej Wajda. Darujmy mu już przynależność do KPP, nawet filmy „Pokolenie” i zrealizowaną wspólnie z Aleksandrem Fordem „Piątkę z ulicy Barskiej”, chociaż są to dowody, że Andrzej Wajda w kulcie Stalina, sprawcy zbrodni na polskich oficerach, niewielu miał sobie równych. Popatrzmy jednak na ostatnią scenę z filmu „Popiół i diament”. Jest to śmierć na śmietniku Maćka Chełmickiego, reprezentującego pokolenie ofiar Katynia, żołnierzy Września i Armii Krajowej. Scena śmierci na wysypisku wyraża intencje reżysera i jest symboliczną jego „nagrodą” dla tego umęczonego bohaterskiego pokolenia, „nagrodą” za wierność Polsce. Nawet w powieści Andrzejewskiego ta scena wygląda inaczej.

Reklama

„a nagrodzą cię za to tym co mają pod ręką chłostą śmiechu zabójstwem na śmietniku (...) Bądź wierny Idź”

Taką poetycką frazą skomentował ostatni kadr z filmu Andrzeja Wajdy Zbigniew Herbert w jednym z najważniejszych polskich wierszy napisanych w XX wieku – „Przesłanie Pana Cogito”. Czy prof. Paweł Machcewicz tego nie wie, że w utworzonym pod jego kierunkiem muzeum to właśnie temu reżyserowi powierzono honor opowiedzenia o katyńskiej zbrodni? Czy na to zasłużył, czy był wierny?

Oceńmy sami. Wielu ludzi całe swoje życie poświęciło walce o tę prawdę, lecz pan Wajda do nich nie należał. Doprawdy brak na to słów.

Honor na sprzedaż

Zastanówmy się na koniec, jakie są cele odmawiania Polakom dostępu do prawdy i fałszowania historii. Ten zasadniczy to wpisanie się w żydowską i zarazem niemiecką narrację lat II wojny światowej, w której słowo „Niemcy” nie pada, lecz za martyrologię i zagładę europejskich Żydów odpowiedzialni są „naziści ze swoimi sprzymierzeńcami” – i tu na pierwszym miejscu wymienia się Polaków. Jednocześnie nie są powtarzane podstawowe prawdy o ludobójstwie dokonanym na Polakach, jakiego nie było nigdzie w okupowanej przez Niemców i Sowietów Europie. Czy wokół Paryża istnieje pierścień śmierci, jak ma to miejsce w Warszawie, gdzie na obrzeżu miasta rozrzucone są miejsca kaźni z lat okupacji? Czy profesorów paryskich uniwersytetów spotkał los Ignacego Chrzanowskiego, Kazimierza Bartla i ich kolegów?

Reklama

„My w Polsce nie znamy pojęcia pokoju za wszelką cenę, jest jedna tylko rzecz w życiu ludzi, narodów i państw, która jest bezcenna: tą rzeczą jest honor” – powiedział min. Józef Beck 5 maja 1939 r. Nikt mu nie zaprzeczył i Polska poszła na wojnę. W Trzeciej Rzeczypospolitej sprzedano rynek usług bankowych, handlu detalicznego, telefonii itd., a kiedy już nie było niczego innego, przyszła kolej na sprzedaż honoru – za pozytywny artykuł w gazetach będących własnością obcego kapitału, perspektywę stanowiska w organizacjach międzynarodowych, a wreszcie za poklepanie po ramieniu przez ważnego cudzoziemskiego polityka.

Miał rację Sienkiewicz, pisząc, że lata pamięć mącą, ale skuteczniej mącą ją ludzie – jak wynika z powyżej podanych przykładów – niebezinteresownie. Miejmy nadzieję, że mamy to już całkowicie za sobą i nigdy to już nie powróci.

2018-07-04 11:07

Ocena: +6 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tak, proszę, Jezu Chryste, obmyj mnie

[ TEMATY ]

homilia

rozważania

Pio Si/pl.fotolia.com

Rozważania do Ewangelii J 13, 1-15.

Wielki Czwartek, 28 marca

CZYTAJ DALEJ

Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował, ale jej ślady nosił na ciele

2024-03-28 23:15

[ TEMATY ]

Droga Krzyżowa

św. o. Pio

Wydawnictwo Serafin

O. Pio

O. Pio

Mistycy wynagrodzenia za grzechy są powołani do wzięcia w milczeniu grzechów i cierpienia świata na siebie, w zjednoczeniu z Jezusem z Getsemani. Rzeczywiście, Ojciec Pio tajemnice Męki Pańskiej nie tylko kontemplował i boleśnie przeżywał, ale jej ślady nosił na własnym ciele, aby w zjednoczeniu ze swoim Boskim Mistrzem współdziałać w wynagradzaniu za ludzkie grzechy. Jako czciciel Męki Pańskiej chciał, aby i inni korzystali z jego dobrodziejstwa.

„Misterium miłości. Droga krzyżowa z Ojcem Pio” to rozważania drogi krzyżowej, które proponuje nam br. Błażej Strzechmiński OFMCap - znawca życia i duchowości Ojca Pio. Rozważania każdej ze stacji przeplatane są z fragmentami pism Stygmatyka. Książka wydana jest w niewielkiej, poręcznej formie i zawiera także miejsce na własne notatki, co doskonale nadaje się do osobistej kontemplacji Drogi krzyżowej.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję