W uroczystości uczestniczyli ponadto księża kapelani DPS: ks. prał. Roman Wodyński, proboszcz i dziekan brański i ks. Jerzy Charytoniuk, proboszcz prawosławnej parafii z Malesz, a także Jerzy Półjanowicz - wicewojewoda podlaski, Sławomir Snarski - starosta bielski, Jolanta Łukasik i Zofia Jaźwińska - przedstawicielki Ministerstwa Gospodarki Pracy i Polityki Społecznej, Monika Franaszek z Polsko-Szwajcarskiej Komisji Środków Złotówkowych w Warszawie, Marek Tryburski - architekt, Anatol i Piotr Chomczykowie - z firmy ANATEX - generalnego wykonawcy budowy, Zarząd Powiatu Bielskiego, dyrektorzy sąsiednich DPS i inni.
W sposób szczególny należy podkreślić obecność i zaangażowanie dwóch osób: Walentyny Tokajuk - dyrektor DPS w Brańsku oraz Ryszarda Anusiewicza - obecnie sekretarza Powiatu Bielskiego, a w poprzedniej kadencji - wicestarosty tegoż powiatu. To w znacznej mierze ich działania i determinacja doprowadziły sprawę modernizacji DPS do pomyślnego końca.
Właśnie te osoby poprosiłem o rozmowę na temat historii i adaptacji do aktualnych potrzeb Domu Pomocy Społecznej w Brańsku.

Tadeusz Szereszewski: - Panie Sekretarzu, co zadecydowało o tym, że uroczystość oddania do użytku i poświęcenia Domu Pomocy Społecznej w Brańsku odbywa się w Światowym Dniu Chorego?

Ryszard Anusiewicz: - Uważam, że Światowy Dzień Chorego, ustanowiony 13 maja 1992 r. przez Ojca Świętego Jana Pawła II, w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na jego życie, przypadający we wspomnienie Matki Bożej z Lourdes jest doskonałą okolicznością na tego typu uroczystość. W tym dniu w sposób szczególny poszukujemy w duchu odpowiedzi na rzeczywistość ludzkiego cierpienia, którego jest tak wiele na świecie. Tej odpowiedzi poszukujemy także tutaj, w DPS w Brańsku, gdzie spotykamy tak wiele bólu, samotności, często odrzucenia. Pragniemy być z naszymi podopiecznymi i przynajmniej w jakimś stopniu zaradzać ich potrzebom.
Badania naukowe w dziedzinie medycyny i praktyka terapeutyczna nie są w stanie w pełni wyjaśnić problemu cierpienia, ani go przezwyciężyć. Aby ogarnąć całą jego głębię trzeba go rozpatrywać z perspektywy, która wykracza poza aspekt czysto fizyczny. Różne religie i filozofie na przestrzeni wieków poszukując rozwiązania tej kwestii, zawsze uznawały potrzebę okazywania dobroci i współczucia cierpiącym. Dały one początek różnym przedsięwzięciom z dziedziny medycyny, mającym na celu dopomóc w rozpoznawaniu i leczeniu dolegliwości i chorób. Z historii dowiadujemy się, że na naszym terenie już bardzo dawno temu istniały zorganizowane formy opieki zdrowotnej. Zainteresowanych odsyłam do artykułu Eugeniusza Bernackiego pt.: Szpitale w Brańsku.
Pomoc chorym i cierpiącym nie jest zwykłym aktem dobroczynności, ale działaniem motywowanym współczuciem i troską, które nakazują otoczyć ich opieką.
W Światowym Dniu Chorego myślimy także o tysiącach ludzi na całym świecie, którzy działają na polu opieki zdrowotnej - o kierujących placówkami opieki zdrowotnej, lekarzach, pielęgniarkach, farmaceutach, naukowcach, księżach kapelanach, wolontariuszach i personelu paramedycznym. Świętując Dzień Chorego chcemy podziękować za ich ofiarną, a często bezinteresowną służbę.

- Pani Dyrektor, proszę o przybliżenie w skrócie historii powstania placówki.

Walentyna Tokajuk: - historia naszego Domu rozpoczęła się 1 stycznia 1975 r. Wówczas to decyzją naczelnika Powiatu Bielskiego został powołany do istnienia Państwowy Dom Rencistów w Brańsku, przemianowany wkrótce na Państwowy Dom Pomocy Społecznej dla Przewlekle Chorych obojga płci. Na stanowisko dyrektora Wydział Zdrowia i Opieki Społecznej powołał Jadwigę Ciechanowską. Naczelnik Miasta i Gminy Brańsk przekazał budynki w bezpłatne użytkowanie. Warto wspomnieć, że w okresie międzywojennym i w czasie wojny w tych zabudowaniach mieścił się szpital, a w latach 1961-1975 - izba porodowa i Ośrodek Zdrowia.

- Kiedy do DPS przyjęto pierwszych pensjonariuszy?

W. T.: - Było to 9 czerwca 1975 r. Choć nie było dostatecznej bazy socjalnej, terapeutycznej i rehabilitacyjnej, a ciemne i ciasne korytarze prowadziły do wieloosobowych sal, to chętnych z roku na rok przybywało. A okres oczekujących na przyjęcie coraz bardziej się wydłużał.
Po rezygnacji Jadwigi Ciechanowskiej z funkcji dyrektora w październiku 1979 r., obowiązki kierownicze przejął Tadeusz Łapieński. Podjął on starania o budowę nowego obiektu, uwieńczone wydaniem zgody przez wojewodę białostockiego w czerwcu 1981 r.
Po przejściu Tadeusza Łapieńskiego na emeryturę w grudniu 1982 r., jego następcą został Józef Kosiński. Mimo pogarszania się stanu istniejących obiektów, ciągle, z różnych przyczyn, nie można było rozpocząć budowy. Przeprowadzone ekspertyzy jednoznacznie wskazywały na niedopuszczalność dalszego użytkowania.
W lutym 1986 r. objęłam funkcję dyrektora placówki. W sierpniu rozpoczęliśmy prace budowlane, które trwały ostatecznie do jesieni 1995 r. W grudniu tegoż roku został oddany do użytku nowy budynek dla 74 pensjonariuszy.

- Jak doszło do powstania tak wspaniałego obiektu, bo takie wrażenie odnosi chyba każdy, kto dzisiaj patrzy na DPS w Brańsku?

R. A.: - 1 stycznia 1999 r. Dom Pomocy Społecznej stał się jednostką organizacyjną podległą Zarządowi Powiatu Bielskiego.
Odpowiadając na zapotrzebowanie społeczne, wynikające z przemian demograficznych w regionie, podjęto decyzję o rozbudowie i modernizacji obiektu, aby dostosować go do potrzeb oraz obowiązujących standardów i wymogów. Przeprowadzone prace pozwoliły uzyskać dodatkowych 40 miejsc dla osób przewlekle chorych. Obecnie w placówce przebywa 114 osób.
Całkowity koszt inwestycji wyniósł ponad 2 mln zł. Fundusze pochodziły częściowo ze środków własnych Starostwa Powiatowego, ale głównie ze źródeł zewnętrznych.

- Jak DPS w Brańsku wypada w zestawieniu z innymi placówkami tego typu?

W. T.: - Można powiedzieć: Jest czego nam zazdrościć! Mamy wspaniałe warunki, przestronne i dobrze wyposażone pokoje mieszkalne - w większości jedno- i dwuosobowe, odpowiednią bazę socjalną, zaplecze gospodarcze. Obiekty pozbawione są barier architektonicznych, wyposażone w system przeciwpożarowy i przyzywowo-alarmowy w powiązaniu z całodobową opieką zapewniają mieszkańcom poczucie bezpieczeństwa. Gabinet zabiegowy jest wyposażony w podstawową aparaturę medyczną. Posiadamy gabinet do rehabilitacji, salę fizykoterapii, hydroterapii oraz salę gimnastyczną. Pensjonariusze mają do dyspozycji jadalnie, pokoje dziennego pobytu, pomieszczenia do terapii zajęciowej, podręczne kuchenki na każdej kondygnacji, pomieszczenia do prania i suszenia, a także bibliotekę i kaplicę. Każdego dnia staramy się wypełniać naszym mieszkańcom pustkę spowodowaną oddaleniem, a często i utratą rodziny.

R. A.: - Dom Pomocy Społecznej w Brańsku, stara się kontynuować misję niesienia pomocy chorym i cierpiącym, a także słabym i samotnym. Jestem przekonany, że jest miejscem, w którym człowiek doświadcza własnej godności, a także umacnia się i utrwala cywilizacja życia.

- Dziękuję Państwu za rozmowę i życzę Pani Dyrektor, Personelowi i Pensjonariuszom spokojnych i szczęśliwych dni.