Reklama

Rodzina

Czy „sakramentalni” mają łatwiej?

Na czym polega wierność małżeńska? Dlaczego przysięga małżeńska jest łamana? Co zrobić, żeby wytrwać w dobrej i złej doli?

Niedziela Ogólnopolska 38/2020, str. 50-51

Adobe.Stock.com

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W dniu ślubu twierdzą, że kochają się do szaleństwa i nie mogą bez siebie żyć. Patrzą w przyszłość z hurraoptymizmem, snują plany, jak to cudownie będzie razem żyć. A potem... Potem przychodzi życie z jego blaskami i radościami, ale też i z trudnościami, z twardym „nie” dla obustronnego egoizmu. Mijają lata (czasem tylko miesiące...) i z równym przekonaniem mówią, że się pomylili, że to dalej nie ma sensu. A ci, którzy byli świadkami ich szczęścia w dniu ślubu, zachodzą w głowę: co się stało? Czego tu zabrakło? Czy istnieje recepta na udane małżeństwo?

Część negatywna: czarno to widzę...

Ja..., biorę ciebie ... za żonę/męża i ślubuję ci: miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz że cię nie opuszczę...
• dopóki będziesz młoda i piękna – a potem wymienię cię na lepszy „model”;
• dopóki będziesz dobrze zarabiał – potem poszukam kogoś bogatszego;
• dopóki będziesz zdrowy – nie mam zamiaru marnować sobie życia np. z niepełnosprawnym na wózku;
• dopóki będziesz mnie zadowalał(a) w łóżku – potem się rozejrzę za kimś, kto lepiej spełni moje zachcianki;
• dopóki dzieci nie zniszczą romantyzmu naszego związku;
• dopóki dzieci się nie usamodzielnią – wtedy pójdę w swoją stronę;
• dopóki..., dopóki..., dopóki...

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Drodzy czytelnicy! Co poczuliście, czytając słowa tej pseudoprzysięgi małżeńskiej? Smutek? A może oburzenie, złość na mnie, autora, za to, że profanuję jej tekst? Ale właściwie – dlaczego? Przecież – jeśli się dobrze zastanowić – dokładnie tyle warte obietnice składają sobie przed ołtarzem narzeczeni w co trzecim przypadku w Polsce. Wszak statystyki mówią, że w naszym kraju rozpada się co trzecie małżeństwo, zawarte z całą pompą, w wyjątkowo pięknej sukni z welonem, w eleganckim garniturze, przed Bogiem, przy ołtarzu, wobec rodziny i przyjaciół. Huczny początek z wystawnym weselem po kilku, kilkunastu lub kilkudziesięciu latach znajduje kontynuację w postaci równie hucznego rozstania, najczęściej dotykającego nie tylko tych dwoje, co tak się niegdyś kochali (czy raczej „kochali”), lecz także ich dzieci (i to niezależnie od wieku – z powodu rozstania rodziców cierpią bowiem także czterdziestolatkowie).

Reklama

W Polsce sytuacja jest jeszcze i tak nie najgorsza na tle Europy, zwłaszcza Europy Zachodniej, gdzie rozwodem kończy się 50-70% małżeństw (o ile w ogóle są one tam zawierane).

Wiele wypaczeń ukazanych w powyższej karykaturalnej przysiędze prowadzi nie tyle do rozpadu, ile do rozkładu małżeństwa, które formalnie trwa nadal, pod jednym dachem, choć małżonkowie już dawno żyją osobno, każde na własny rachunek. Obawiam się, że do owych przeszło 30% małżeństw kończących się rozwodem trzeba byłoby doliczyć wiele wewnętrznie martwych, wypalonych, poranionych, bez życia, bez dynamizmu, bez oczekiwań na przyszłość – byle jakich.

Jak temu zaradzić? Czy da się zaradzić? Czy warto temu zaradzać? A może należy popłynąć z prądem tych czasów, które podpowiadają: „Jeśli twoje małżeństwo wchodzi w etap kłopotów, staje się ciężarem nie do wytrzymania, to po prostu je rozwiąż i rozejrzyj się za nową osobą. Spróbuj raz, drugi, trzeci – w końcu może ci się uda!”...

Część pozytywna: mamy wszystkie atuty w ręku!

Oto dobra wiadomość, prawdziwa Dobra Nowina o małżeństwie: mąż i żona są w stanie wytrwać ze sobą w miłości (ciągle wzrastającej), wierności (stuprocentowej) i uczciwości małżeńskiej – aż do śmierci. Dwadzieścia, trzydzieści, pięćdziesiąt, czasem nawet sześćdziesiąt i więcej lat. I nie jest to tylko piękna teoria, lecz fakt poparty tysięcznymi dowodami – żywymi, konkretnymi. Mógłbym służyć nazwiskami, adresami (gdyby nie RODO). Mogę opowiedzieć niezliczone przepiękne historie, które poświadczają, że udane, szczęśliwe małżeństwo jest możliwe.

Reklama

Małżeńskie ABC

Na początek mała powtórka z geometrii. Oto trójkąt równoramienny o wierzchołkach ABC:

Przyjmijmy, że punkty ABC oznaczają trzy osoby ustawione na planie trójkąta. Nietrudno zauważyć, że jeśli B i C zaczną się przemieszczać w stronę A, to dzielący je dystans będzie się zmniejszał. Moment, kiedy dotrą do A, będzie zarazem momentem ich spotkania.

Idźmy krok dalej i te geometryczne dywagacje przenieśmy na płaszczyznę duchową. Wyobraźmy sobie, że punkt A to Pan Bóg, B – mąż, zaś C – żona. Mamy dzień ślubu. Mąż i żona, pełni dobrych chęci, chcą być jak najbliżej siebie, pragną jedności. Chcą kochać się wiernie, wspierać wzajemnie, stać przy sobie w każdych okolicznościach („w zdrowiu i w chorobie, w dobrej i złej doli”), mieć w drugiej połówce niezawodnego powiernika, ufać sobie, wyświadczać dobro, stwarzać warunki do rozwoju w różnych wymiarach życia.

W praktyce, jak wiemy, z tą jednością bywa różnie, skoro co trzecie polskie małżeństwo kończy się rozwodem. W wielu innych, które formalnie trwają, mijają lata i żar stygnie, jedność przeradza się w obojętność, znudzenie, rutynę, rozczarowanie, czasem w otwartą wrogość.

Dlaczego? Bo obrali błędny kierunek. Chcąc zbudować jedność, ruszyli „z kopyta” ku sobie (odcinek BC), stracili jednak z oczu Pana Boga, odwrócili się do Niego bokiem czy wręcz plecami. Zaufali swoim naturalnym, ludzkim siłom (ach, te buńczuczne okrzyki: „Przecież my się kochamy!”; „Nasza miłość pokona wszystkie przeszkody!”; „We dwoje na pewno damy radę!”). Zrezygnowali z możliwości czerpania ich z samego Źródła miłości. Tymczasem marsz ku sobie okazał się długi, najeżony nieprzewidzianymi przeszkodami. Proza codzienności zrobiła swoje: praca, wiązanie końca z końcem, urodzenie i wychowywanie dzieci, choroba, troski, stres, niepowodzenia. Na to nałożyły się: skłonność do egoizmu, wyhodowane w sobie wady, małość, niechęć do stawiania sobie wymagań... W pewnym momencie zabrakło sił i okazało się, że nie ma skąd ich zaczerpnąć. Początkowe barwne fajerwerki opadły; na wszystkim osiadł szary popiół.

Reklama

A przecież można było inaczej. Mąż i żona mogli podążać ku sobie, obierając jako stały kierunek marszu Boga – dawcę i źródło miłości, także tej małżeńskiej. Mogli nie zamykać się w swoim dwuosobowym świecie. Nie tracąc siebie z oczu, mogli wpuścić tego Trzeciego, świadomi, że wzorując się na Jego miłości (bezgranicznej, aż po krzyż), będą w stanie przełamać swój egoizm, ograniczenia, grzeszność, pychę, stępić ostrze wad.

Oto samo sedno sakramentu małżeństwa. Droga długa, mozolna, wymagająca, ale za to pewna.

***

Ktoś powie: to wszystko to tylko teoria, próba wtłoczenia skomplikowanej rzeczywistości małżeństwa w prościutki geometryczny schemat, który rysuje może i piękny ideał, ale nie wskazuje sposobów jego realizacji. Czy będzie miał rację? Nie. Jest ideał i są sposoby jego realizacji. Bardzo konkretne, sprawdzone, skuteczne. Jeśli nadarzy się okazja, chętnie o nich napiszę.

2020-09-16 11:30

Ocena: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Pogrzeb bez Mszy św. w czasie Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

duszpasterstwo

pogrzeb

Eliza Bartkiewicz/episkopat.pl

Nie wolno celebrować żadnej Mszy świętej żałobnej w Wielki Czwartek - przypomina liturgista ks. Tomasz Herc. Każdego roku pojawiają się pytania i wątpliwości dotyczące sprawowania obrzędów pogrzebowych w czasie Triduum Paschalnego i oktawie Wielkanocy.

Ks. Tomasz Herc przypomniał, że w Wielki Czwartek pogrzeb odbywa się normalnie ze śpiewem. Nie wolno jednak tego dnia celebrować żadnej Mszy Świętej żałobnej. W kościele sprawuje się liturgię słowa i obrzęd ostatniego pożegnania. Nie udziela się też uczestnikom pogrzebu Komunii świętej.

CZYTAJ DALEJ

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję