Namaszczeni dla Ofiary Eucharystycznej

Drodzy Bracia w powołaniu i trudzie kapłańskim.
Wielkoczwartkowa Msza św. z poświęceniem Krzyżma wprowadza nas w tajemnice mesjańskiego namaszczenia, które dokonuje "Duch Pana Boga" jak uczy Izajasz (61, 1), a potwierdza i stwierdza na sobie sam Chrystus - Mesjasz, Namaszczony, kiedy mówi w Nazarecie, że "Duch Pański spoczywa na mnie, posłał mnie, abym ubogim niósł dobrą nowinę..." (Łk 4, 18 nn).
I nasze uwiarygodnienie płynie z namaszczenia, jest namaszczeniem Duchem Świętym po to, abyśmy głosili - "nieśli" Ewangelię ludziom, przekazywali więźniom wolność a niewidomym - przejrzenie... zda się mówić Chrystus: abyśmy zaspokajali wszystkie ludzkie oczekiwania, które mają wymiar duchowy wprawdzie, ale odczuwalne, widzialne są na zewnątrz, niejako sprawdzalne ludzkimi oczyma.
Namaszczenie to widzialny znak nałożony na człowieka wybranego, wskazanego przez samego Boga.
Każdy wybrany na członka Ciała Chrystusowego zostaje namaszczony w czasie chrztu.
Wybrany do kapłaństwa także zostaje namaszczony i to już na zawsze, nieodwołalnie, aby mógł dysponować nową skutecznością - Bożą!
Mocą Ducha Świętego sprawiamy, że nasze słowo staje się kluczem wiary, po prostu otwiera niejedno serce, odpuszcza grzechy, uwalnia od największego ciężaru win. Na słowo Kapłana chleb stanie się Ciałem, a wino Krwią Chrystusa zbawiającego świat. Potrzebne jest prawdziwe, pełne zjednoczenie człowieka z wolą zbawczą Boga, aby mogły się dokonywać te wielkie, zbawcze tajemnice, aby przez człowieka mógł działać Bóg.
W encyklice, którą Jan Paweł II podpisuje dziś w Rzymie (Ecclesia de Eucharistica) Papież przypomina prawdy wiary związane z tą wielką Tajemnicą Chrystusowej obecności, ofiarniczej śmierci i zmartwychwstania naszego Zbawiciela. Ojciec Święty przypomina czym jest Msza św. Upomina Kościół, że nawet "nie można myśleć o zastąpieniu Mszy Świętej niedzielnej ekumenicznymi celebracjami Słowa Bożego lub modlitewnymi spotkaniami" (n. 30).
Kapłan zbliżający się do tej wielkiej Tajemnicy niech rozważa swą godność, bo pełniąc posługę, dzięki świętej władzy, sprawuje Ofiarę Eucharystyczną in persona Christi - w osobie Chrystusa. I dalej wyjaśnia Ojciec Święty, co to znaczy in persona Christi: "w swoistym utożsamieniu się z Prawdziwym i Wiecznym Kapłanem" (n. 29).
Według Papieża "Eucharystia jest główną i centralną racją bytu sakramentu Kapłaństwa, który począł się w momencie ustanowienia Eucharystii" (n. 31). To w momencie jej sprawowania "świat, który wyszedł z rąk Boga Stwórcy, wraca do Niego odkupiony przez Chrystusa" (nr 8). Wraca dzięki współdziałaniu: człowieka i Boga. Odtąd "możemy powiedzieć, że nie tylko każdy z nas przyjmuje Chrystusa (w Komunii Świętej), lecz także Chrystus przyjmuje każdego z nas. Zacieśnia więzy przyjaźni z nami: Wy jesteście przyjaciółmi moimi" (J 15, 14) (nr 22).
W Komunii Eucharystycznej realizuje się w podniosły sposób wspólne, wewnętrzne "zamieszkanie Chrystusa i ucznia zgodnie z Jego zaleceniem "Trwajcie we Mnie, a Ja w was będę trwać" (J 15, 4).
Teologia Eucharystii jest niezwykle głęboka i dlatego tak bardzo ważna, tak życiodajna w Kościele. Św. Jan Chryzostom w swojej modlitwie eucharystycznej prosi o zesłanie Ducha Świętego "na nas i te dary, aby stały się dla tych, którzy w nich uczestniczyć będą oczyszczeniem duszy, odpuszczeniem grzechów, Komunią z Duchem Świętym" (n 17).
Czyż Eucharystia nie jest największym znakiem - darem żywej miłości Chrystusa? Czyż nie jest stałym i żywym dowodem, że Bóg nas kocha, że karmi nas swoją obecnością, że i dzisiaj i ciągle uwielbia z nami Ojca i bierze na siebie zadośćuczynienie za nasze grzechy?
Pamiętajmy jednak mądrą przestrogę Pascala:
"Bóg nie kocha nas dlatego, że jesteśmy wartościowi, ale stajemy się wartościowi, bo On nas kocha".
W Eucharystii, dzięki wierze codziennie stwierdzamy niezwykłą prawdę: "Bóg abdykował na rzecz człowieka wchodząc w jego los i w jego naturę, rodząc się człowiekiem i umierając jako człowiek złożył się sam w ofierze... i to jest droga Chrystusowa" (Andrzej Kijowski), otwierając i nam metodę niezwykłą - oddawać siebie w ofierze razem z Nim, codziennie niestrudzenie, codziennie cierpieć, ba, umierać i zmartwychwstawać. Po ludzku niepojęte! Przez wiarę możliwe, realne.
Eucharystia, to najskuteczniejsza modlitwa Kościoła i nasza modlitwa, także w naszych codziennych sprawach i niepokojach o chleb powszedni, o ojczyznę, Kościół, modlitwa za żywych i zmarłych.
Ksiądz Henri J. E. Nouwen (+1996) znany holenderski pisarz, przyjaciel upośledzonych z "Arki" Vanniera przestrzegał: "Wielkim złudzeniem kierowników duchowych jest myśl, że ktoś, kto nigdy nie był na pustyni, wyprowadzi z niej innych".
Tak. Wielkim złudzeniem jest myślenie, że ktoś, kto nie kocha Chrystusa, nauczy tej miłości innych, że ktoś, kto nie przeżywa modlitwy zjednoczenia, nauczy jej innych, kto nie dźwiga ciężaru pustki duchowej, czy potrafi ulżyć innym?
A mimo to ufamy wbrew nadziei, ufamy mocno i żywo, bo nasza ufność bierze się z wiary w Jego, Jezusa i Ducha Świętego obecność pośród nas. Tu i teraz, w czasie tej ofiary, którą z wiarą w Jego Miłosierdzie składamy, aby uwielbić Ojca i prosić za nasz lud i za siebie. Amen.

Po uroczystej Eucharystii zgromadziliśmy się w domu biskupim, w domu Ojca diecezji, by obdarzyć się życzeniami. Jak na Ojca przystało Ksiądz Arcybiskup darował nam i całej diecezji nowy prezent - Kapitułę Kolegiacką w Przeworsku, której szczególnym zadaniem będzie m. in. Wspieranie apostolatu biblijnego. Nieco spóźnieni, z powodów niejako technicznych pragniemy przekazać Czytelnikom listę nowo mianowanych Prałatów i złożyć im nasze gratulacje.

Dekret ustanowienia Kapituły Kolegiackiej w Przeworsku

Na większą chwałę Bożą, dla uwielbienia naszego Zbawiciela, który za nas umarł i zmartwychwstał, stosownie do kan. 503-510 Kodeksu Prawa Kanonicznego eryguję Przeworską Kapitułę Kolegiacką.
Szczególnym zadaniem tego Kolegium będzie sprawowanie bardziej uroczystych czynności liturgicznych w Bazylice Grobu Pańskiego w Przeworsku, jak również wspieranie apostolatu biblijnego na terenie całej archidiecezji.
Przemyśl w uroczystość Świętego Józefa 2003 roku.
A oto lista członków Przeworskiej Kapituły:

Kanonicy gremialni:
1. ks. Stanisław Haręzga - prepozyt
2. ks. Stanisław Szałankiewicz - kustosz
3. ks. Aleksander Burdzy
4. ks. Franciszek Kida
5. ks. Czesław Lech
6. ks. Teodor Marut
7. ks. Stanisław Ożóg
8. ks. Zenon Ruchlewicz
9. ks. Adam Rejman
10. ks. Zbigniew Ryżowicz
11. ks. Marian Wrona

Kanonicy honorowi:
1. ks. Zdzisław Daraż
2. ks. Adam Drewniak
3. ks. Eugeniusz Dryniak
4. ks. Henryk Hazik
5. ks. Stanisław Janusz
6. ks. Józef Kiełbowicz
7. ks. Stefan Kołodziej
8. ks. Jerzy Lic
9. ks. Anatol Standyło
10. ks. Edward Śnieżek
11. ks. Stanisław Tomaszek
12. ks. Kazimierz Wójcikowski

Jednocześnie ks. Mieczysław Gniady został przeniesiony z Kapituły Jarosławskiej do Przemyskiej Kapituły Metropolitalnej. Ks. dziekan Jan Jagustyn został gremialnym kanonikiem Kapituły Jarosławskiej. Kanonikiem gremialnym tejże kapituły został ks. dziekan Edward Piekło.
Gratulujemy księżom i ich parafianom.