Zaraz po powrocie dominikanów po II wojnie światowej do kościoła św. Jacka na ul. Freta, w świątyni rozwinął się żarliwy kult Matki Bożej Fatimskiej. Podczas odbudowy kościoła Jej figurę umieszczono w prezbiterium, po czym znalazła stałe miejsce w kaplicy różańcowej, gdzie od wieków zakonnicy klasztoru odmawiali Różaniec.
Początkowo kaplica nosiła nazwę Matki Bożej Śnieżnej, gdyż Jej obraz tam się znajdował. Poświęcił go w lutym 1651 r. nuncjusz apostolski Jan de Tores i uznał za łaskami słynący. Przed tym wizerunkiem w każdą niedzielę bractwo różańcowe śpiewało Maryi łacińskie Officium parvum.
Obecny wystrój kaplicy wyraża dominikańską duchowość za pomocą umiejętnie dobranych środków artystycznych. Centralne miejsce zajmuje statua Matki Bożej Fatimskiej. Jest to dzieło wybitnej rzeźbiarki Zofii Trzcińskiej-Kamińskiej, które ukończyła na kilka dni przed śmiercią. Natomiast ceramiczne kompozycje na lewej ścianie kaplicy i wokół figury Pani Fatimskiej wykonała gdańska artystka Janina Karczewska-Konieczna. Te na lewej ścianie przedstawiają tajemnice różańcowe. Natomiast ekspresyjne otoczenie figury Patronki kaplicy ukazuje troje dzieci z Fatimy: Franciszka, Hiacyntę i Łucję.
Omawiana kaplica znajduje się na końcu prawej nawy świątyni św. Jacka. Warto wybrać się do tej świątyni na wieczorne nieszpory, odmawiane przez dominikanów w stallach umieszczonych w prezbiterium. Pod koniec nieszporów formuje się niezwykły pochód zakonników w biało-czarnych habitach. Śpiewając Salve Regina zmierzają właśnie do kaplicy fatimskiej Matki, aby pokłonić się Jej, podziękować za obfite łaski i prosić o dalszą opiekę.