Reklama

Felietony

Synod – znaczy iść razem

Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za Kościół i jego misję.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Wielki Piątek 2005 r., po Drodze Krzyżowej w rzymskim Koloseum, miałem okazję rozmawiać z panią, która od wielu lat przyjeżdżała ze Szwajcarii do Watykanu na Wielkanoc. Powiedziała mi, że nie podoba się to jej proboszczowi. Dodała z bólem, że kiedy Jan Paweł II przybył do jej ojczyzny, to niektórzy księża organizowali alternatywne imprezy, aby młodzież nie wzięła udziału w spotkaniu z papieżem. Mimo że wiedziałem, iż w niektórych krajach także osoby, które identyfikują się z Kościołem, kwestionują papieskie nauczanie, i tak wydawało mi się to nieprawdopodobne, a w Polsce – niemożliwe. Sporo się od tamtego czasu zmieniło. Zdarza się, że katolicy wyrażają sceptycyzm wobec obecnego następcy św. Piotra. Myślę, że często przyczyną jest interpretowanie komentarzy wyrwanych z kontekstu zamiast sięgania po papieskie nauczanie. Odnosi się to także do synodu na temat synodalności, który aktualnie trwa na poziomie parafii.

W parafii mieliśmy dwa spotkania. Niektórzy uczestnicy wyrazili chęć ich kontynuowania i dalszego namysłu, w jaki sposób tę ponadczasową Dobrą Nowinę rozumieć dziś i przybliżyć innym, zwłaszcza tym, którzy żyją na peryferiach parafii. Synod to wspólne słuchanie Ducha Świętego i siebie. Dlatego też pragnę udzielić głosu jego uczestnikom. „Bez wątpienia spotkania synodalne były dla mnie ciekawym doświadczeniem żywego Kościoła. W życiu nie przypuszczałabym, że kiedykolwiek będę brała udział w synodzie. Moja obecność w Kościele jest więc jednak ważna, potrzebna, istotna. Pytania, na których skupiliśmy swoją uwagę, dotyczyły przede wszystkim troski o Kościół, który jest naszym domem. To dom, w którym jest miejsce dla każdego człowieka i każdej wspólnoty. To właśnie mnie zachwyca. Są też przestrzenie, które napawają smutkiem, gdy ktoś odchodzi z Kościoła, który kocham. I wtedy zastanawiam się, co się takiego wydarzyło, że ktoś podjął taką decyzję. To pozostawia w Kościele ogromną pustkę. Zobaczyłam też, że jest wiele do zrobienia. Proszę Ducha Świętego, który nie da zginąć Kościołowi, abym i ja umiała i pragnęła mu służyć. Niechaj Duch Święty nieustannie wylewa na nas dar mądrości i słuchania Jego głosu. Dziękuję Bogu za łaskę bycia w Kościele” (Alicja). „Synod jest dla mnie pięknym doświadczeniem współodpowiedzialności za Kościół, możliwością zarówno wypowiedzenia się w nim, jak i słuchania innych” (Jolanta). „Zawsze wiedziałem, że rola świeckich w Kościele jest ważna i bardzo mocno akcentowana, nigdy jednak nie miałem tak realnej możliwości wypowiedzieć się na tematy Kościoła. Synod zatem jest otwarciem na Ducha Świętego, jest słuchaniem tego, jak przemawia w Kościele i przez Kościół. Dostrzegam ważkość wniosków wypracowanych na poziomie parafii. Ufam, że jeśli wszyscy otworzą się na działania synodalne, to odpowiedzi, które spłyną do Watykanu, będą głębokie i odkrywcze. Nie zmienią one dogmatów, ale otworzą na nowe wyzwania, wypracują nowe modele pracy duszpasterskiej, dadzą nowy powiew Ducha Świętego. O to głęboko się modlę” (Krystian). „Synod w mojej parafii pozwolił mi odkryć bogactwo Kościoła jako wspólnoty wiernych. Mogłem spojrzeć na Kościół z zupełnie innej perspektywy niż przez moje wyobrażenia czy egoistyczne widzenie. Czułem moc Ducha Świętego, który nieustannie jest w nim obecny” (Bartosz).

Mnie synodalności nauczyła śp. Mama, która jeśli miała potrzebę wyrażenia opinii na temat funkcjonowania parafii, to mówiła o tym otwarcie duszpasterzom. Była również wobec mnie wymagająca, a jeśli trzeba było, to krytyczna. Ufam, że kiedy synod dobiegnie końca, synodalny styl funkcjonowania parafii pozostanie. Wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za Kościół i jego misję.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2021-11-22 20:57

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Komu potrzebny jest ojciec

W Częstochowie przy ul. Rocha 212 stoi dom... Dom z pozoru nieróżniący się od sąsiednich. Jednak uwagę przykuwa baner w ogrodzie - fotografia mężczyzny z chłopczykiem na ręku z napisem „Serce Ojca - mój dom”

Czy we współczesnym świecie widok ojca troskliwego, zainteresowanego, przytulającego dzieci jest codziennością? Czy mężczyzna, który poświęca czas na wyprawę rowerową, spływ kajakowy, budowanie zamków z piasku to częsty dziś widok? Takich ojców można spotkać we Wspólnocie Bożego Ojcostwa i w domu, który jest miejscem spotkań modlitewnych i formacyjnych.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Fenomen kalwarii – przegląd polskich Golgot

2024-03-29 13:00

[ TEMATY ]

kalwaria

Wojciech Dudkiewicz

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

Kalwaria Pacławska. Tu ładuje się akumulatory

- Jeśli widzimy jakiś spadek wiernych w kościołach, to przy kalwariach go nie ma - o fenomenie polskich kalwarii, mówi KAI gwardian, o. Jonasz Pyka. Dzięki takim miejscom, ludzie, którzy nie mogą nawiedzić Ziemi Świętej, korzystają z łaski duchowego uczestnictwa w Męce Jezusa Chrystusa i przeżywania w ten sposób tajemnicy odkupienia rodzaju ludzkiego. - To złota nić, która łączy wszystkie kalwarie w Polsce - podkreśla profesor Wydziału Teologicznego UMK w Toruniu, o. Mieczysław Celestyn Paczkowski. Wielki Piątek, to drugi dzień Triduum Paschalnego, podczas którego w Kościele katolickim odprawiana jest liturgia Męki Pańskiej, upamiętniająca cierpienia i śmierć Chrystusa na krzyżu. Jest to jedyny dzień w roku, w którym nie jest sprawowana Eucharystia.

Kalwaria - Golgota

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję