Jego relacje z Kościołem katolickim, również w ostatnich latach, były dość trudne. Waldensi reprezentują ultraliberalny nurt protestantyzmu i otwarcie sprzeciwiają się Kościołowi katolickiemu w najważniejszych debatach etycznych ostatnich dziesięcioleci. Opowiedzieli się oni między innymi za legalizacją aborcji, eutanazją czy tak zwanymi małżeństwami homoseksualnymi.

Papież zapewnia waldensów o swej gorącej modlitwie, aby wszyscy chrześcijanie ze szczerym sercem dążyli do pełnej jedności. Wskazuje też na potrzebę dawania świadectwa o Jezusie Chrystusie i Jego Ewangelii. Zachęca ponadto do współpracy w służbie ludzkości, w szczególnie w obronie godności osoby ludzkiej, w szerzeniu sprawiedliwości i pokoju oraz wypracowywaniu wspólnych odpowiedzi na cierpienia tak wielu ludzi, zwłaszcza ubogich i najsłabszych

Waldensi rozpoczęli działalność w XII w. Podążając za swoim założycielem Piotrem Waldo, bogaczem, który rozdał cały swój majątek, wzywali do ubóstwa, krytykując wyższe duchowieństwo za zbytek. Odrzucali oni autorytet papieża i żądali reform w kościele.

W 1184 r. papież Lucjusz III obłożył ich ekskomuniką. Ci, którzy pozostali przy swojej nauce, cierpieli prześladowania i za swoje poglądy skazywani byli przez Inkwizycję. Wielu z nich przez kolejne lata dołączało się do innych ruchów reformatorskich, część zaś schroniła się w XV w. w Alpach.

Dziś najwięcej waldensów zamieszkuje rejony alpejskich dolin Piemontu, tereny Lombardii i Wenecji. Spotkać też ich można w Ligurii, Toskanii, Rzymie oraz na Sycylii i w Kalabrii. Pod względem liczebności Kościół Waldensów jest drugą wspólnotą protestancką we Włoszech i liczy 30 tys. wiernych.