Reklama

Niedziela Częstochowska

„Nie pójdziesz w ogień, klocku mój”

[ TEMATY ]

sztuka

wystawa

Zofia Białas

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„ Nie pójdziesz w ogień klocku mój”- cytat z filmu Stanisławy Bakalarczyk o nieżyjącym już wieluńskim rzeźbiarzu Janie Janiaku, uzupełniony słowami -Podtrzymywanie ludowych tradycji rzeźbiarskich na Ziemi Wieluńskiej, stał się tytułem projektu opracowanego przez kustosza Tomasza Spychałę, skierowanego do rzeźbiarzy ziemi wieluńskiej i zrealizowanego przez MZW w ramach programu „ Dziedzictwo kulturowe - kultura ludowa i tradycyjna”, dofinansowanego ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego, a wszystko to z okazji XXIII Europejskich Dni Dziedzictwa, w które MZW znów aktywnie się włączyło.

W projekcie „Nie pójdziesz w ogień klocku mój” podtrzymywanie ludowych tradycji rzeźbiarskich na ziemi wieluńskiej pomysłodawca przewidział: plener rzeźbiarski, warsztaty rzeźbiarskie i konkurs. W czasie pleneru „ 7. wspaniałych”, w ciągu sześciu dni, na oczach wielu wielunian, wykonało swoje dwumetrowe rzeźby, które do dziś można podziwiać na placu obok budynku muzeum. Wykonane rzeźby to: św. Ambroży ( Henryk Hernant), Kobieta w stroju wieluńskim ( Andrzej Czyż), Mężczyzna w stroju wieluńskim ( Zdzisław Spodzieja), grająca para ( Andrzej Kołaczek, Grzegorz Kołaczek), Kobieta z kierzanką ( Józef Fiedor), Miś( Łukasz Zabłocki) i dwa fotele ( młodzież z ZS Nr 1).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W warsztatach rzeźbiarskich udział wzięło ponad 500 osób. Wśród uczestników były dzieci, młodzież i studenci Uniwersytetu III wieku. Wszyscy zostali przydzieleni do dwóch grup. Grupa pierwsza to dzieci do klasy IV, grupa II od klasy IV po studentów Uniwersytetu III wieku. Grupa I pracowała pod okiem mistrza Grzegorza Kołaczka. Ze względów bezpieczeństwa ich rzeźby powstawały w glinie, dłuta były takie same jak w grupie II, która wykonywała swoje rzeźby w desce lipowej.

Ilość uczestników w warsztatach zaskoczyła realizatorów projektu. Dziwiło, że młodzi ludzie potrafili zrezygnować z komputera, używania przycisków i wykonywali samodzielnie coś, co dało im satysfakcję i pokazało, że inaczej można spędzać czas. Radość tworzenia udokumentowano slajdami. Radością dla nas, organizatorów warsztatów, będzie, jeśli po jakimś czasie okaże się, że przynajmniej dwie osoby chwyciły bakcyla i będą rzeźbić, powiedział Tomasz Spychała. Wszystko, co zaoferowaliśmy dzieciom i młodzieży, jest bardzo ważne dla wychowania, dodał.

Reklama

III część projektu to konkurs na rzeźbę o dowolnej tematyce, ale odwołującej się do cech rzeźby ludowej. Do konkursu zgłosiło się 19 osób ( 2 panie i 17 panów), które dostarczyły 86 prac. Większość prac jednak, jak to bywa w rzeźbie ludowej, tematycznie związane było z elementami sakralnymi. Prace konkursowe oceniło jury po przewodnictwem dr Marii Liberskiej, etnografa z Łodzi. W składzie jury Bogusława Wiluś, Jan Książek, Tomasz Spychała, Jarosław Eichstaedt.

Nagrodzono i wyróżniono wiele osób, ale dwie nagrody ufundowane zostały przez starostę Andrzeja Stępnia i burmistrza Pawła Okrasę. Nagrodą Starosty uhonorowany został za całokształt działalności Henryk Hernant, Nagrodą Burmistrza, Andrzej Kołaczek, rzeźbiarz najmłodszy wiekiem. Specjalistyczne dłuta, które rzeźbiarze otrzymali, mają być zachętą do kontynuowania artystycznej działalności.

Po ocenie prac konkursowych- 3 równorzędne nagrody pieniężne i dyplomy za pierwsze miejsce otrzymali: Grzegorz Kołaczek, Józef Fiedor, Andrzej Czyż; 3 równorzędne nagrody pieniężne i dyplomy za miejsce drugie: Maria Mikołajczyk, Jan Posmyk, Wacław Zabłocki ( dyrektor Domu Kultury w Lututowie); 4 nagrody i dyplomy za 3 miejsce: Henryk Staszko, Łukasz Zabłocki, Henryk Chałubiec, Józef Kępiński, wyróżnienia: Anna Zabłocka, Marek Jura, Janusz Pacak, Zdzisław Spodzieja, nagrody książkowe i dyplomy za udział w konkursie: Krzysztof Borkowski, Marian Krawczyk, Michał Ciupa (dwaj ostatni ze Środowiskowego Domu Pomocy w Mokrsku).

Reklama

Podsumowując wyniki projektu, burmistrz Wielunia Paweł Okrasa pogratulował efektu pracownikom Muzeum Ziemi Wieluńskiej, którym udało się zaktywizować ponad 500 uczestników i być może odnaleźć młodych twórców, ale przede wszystkim udokumentować trwałość i ciągłość istotnych elementów kultury materialnej, charakterystycznej dla ziemi wieluńskiej. Jest to wspaniały stempel potwierdzający działalność tej kulturalnej placówki, dodał. Za wyróżnienie dla działalności M ZW należy też poczytać 30 sekundowy materiał ( widok ożarowskiego Dworku i wnętrza wiatraka w Kocilewie) zamieszczony nieodpłatnie za zgodą wiceministra Kultury i jednocześnie Generalnego Konserwatora Zabytków, Piotra Żuchowskiego, w spocie - „ Chroniąc zabytki- wybierasz przyszłość”. Ów materiał zaprezentowano przybyłym na podsumowanie projektu i otwarcie wystawy pokonkursowej.

Rozstrzygnięciu konkursu rzeźbiarskiego, podsumowaniu pleneru i warsztatów rzeźbiarskich oraz otwarciu pokonkursowej wystawy ( wszystko to w dniu 27 września) towarzyszył występ Zespołu Śpiewaczego „Włościanie” z Chotowa ( śpiew i opowieść „Hanuś” w wykonaniu Zbigniewa Kryściaka, członka zespołu, istniejącego od 2008 roku) oraz występ Zespołu Śpiewaczo- Obrzędowego z Ożarowa, który zaprezentował się w części patriotycznej „ 8 minut dla Ojczyzny” i w części absolutnie rozrywkowej, pokazując gamę swoich artystycznych możliwości( Zespół działa od 1986 roku).

Częścią ostatnią spotkania była możliwość podziwiania prac konkursowych i rozmowy z ich autorami.

2015-10-14 13:09

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dla Boga, Ojczyzny i Kościoła

Niedziela Ogólnopolska 39/2012, str. 36-37

[ TEMATY ]

sztuka

pomnik

PAWEŁ WYSOKI

Sienkiewiczowski Pomnik Matki i Syna

Sienkiewiczowski Pomnik Matki i Syna

Piękna i wzruszająca uroczystość w promieniach letniego jeszcze słońca odbyła się 5 września 2012 r. w Okrzei (powiat łukowski). Tam, gdzie znajduje się mogiła rodzicielki autora „Quo vadis?” - Stefanii z Cieciszowskich, został poświęcony przez prymasa seniora kard. Józefa Glempa i biskupa siedleckiego Zbigniewa Kiernikowskiego monumentalny pomnik Matki i Syna, wzniesiony z inicjatywy prof. Lecha Ludorowskiego, prezesa Towarzystwa im. Henryka Sienkiewicza Zarząd Główny w Lublinie, dzięki środkom uzyskanym od rodaków z kraju i z zagranicy.
Jak zaznaczył pomysłodawca dzieła - prof. Lech Ludorowski, jest to pomnik oryginalny pod każdym względem. Pierwszy w naszej Ojczyźnie religijny monument Sienkiewiczowski. Interesujące dzieło sztuki zaprojektowane i wykonane przez artystę rzeźbiarza Witolda Marcewicza, swoją urodą dorównujące najpiękniejszym pomnikom w Rzymie i Szczawnicy, autorstwa prof. Czesława Dźwigaja. Należy do największych i najbardziej udanych w całej galerii 21 pomników Sienkiewiczowskich. Wyraża wiele. Przede wszystkim ukazuje matkę, która przekazała talent pisarski Henrykowi, dlatego jego słowa z roku 1900: „Matce mojej zawdzięczam pociąg do literatury” - zostały wyryte na jednej z czterech tablic na potężnym cokole. Drugą wykutą w piaskowcu postacią jest chłopiec, jeszcze gimnazjalista, w objęciu matczynego ramienia pochylający się nad otwartą księgą na kolanach matki - pani Stefania była bowiem pierwszą nauczycielką przyszłego noblisty. Dwa zespolone wspólnym ramieniem krzyże sugerują, że ten chłopiec, któremu matka przekazuje wiarę, będzie w przyszłości wielkim pisarzem katolickim, wiernym Bogu i Ojczyźnie.
Towarzystwo im. Henryka Sienkiewicza wzniosło pomnik Matki i Syna oraz odnowiło skromną płytę nagrobną Stefanii Sienkiewiczowej w miejscu szczególnie ważnym dla tradycji i kultury narodu polskiego. Jest to przestrzeń sakralna, miejsce pamięci, do którego dążą wycieczki krajowe i z różnych stron świata. Tym samym został zrealizowany szlachetny zamysł prof. Ludorowskiego, by to miejsce poddać gruntownej renowacji i podkreślić jego znaczenie pomnikiem godnym świetlanej pamięci Macierzy autora „Trylogii”. Cel został osiągnięty po 4 latach bardzo trudnych, niesłychanie złożonych, skomplikowanych starań oraz wielu niespodziewanych trudności i przykrych wydarzeń. Tak oto szlak pielgrzymi w Okrzei - od kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła (zbudowanego finansowym i organizacyjnym wysiłkiem prababki pisarza), przez cmentarz parafialny i mogiłę matki, do kopca z pięknym popiersiem Sienkiewicza - zyskał wyjątkowo wartościowy obiekt o wielkich walorach religijno-patriotycznych, estetycznych, historycznych, edukacyjnych, który skłania do refleksji modlitewnej, kontemplacji i nauki.
Nowy pomnik w Okrzei, będąc wyrazem hołdu składanego „zasłużonej dla Polski Matce” - jak czytamy na tablicy frontowej - sławi jednocześnie zasługi jej wielkiego syna. Właśnie służba Henryka Sienkiewicza dla narodu polskiego i wszystkich ludzi w imię miłości Ojczyzny, chrześcijańskiej miłości bliźniego i godności każdego człowieka stanowiła najczęstszy motyw wystąpień podczas uroczystości. Prymas senior kard. Józef Glemp w słowie kończącym Mszę św. powiedział dobitnie: - On odsłaniał nam Polskę. Odsłonił w sposób szczególny w tej przeszłości, kiedy trzeba było dawać życie za Ojczyznę. Sam potrafił służyć, kiedy przyszła wielka bieda i polityczna niepewność. Opierając swoją homilię na wskazaniu św. Pawła: „Jesteśmy sługami”, bp Zbigniew Kiernikowski uczynił Sienkiewicza wzorem człowieka dającego siebie dla drugich i w ten sposób odkrywającego siebie w Bogu. W uzasadnieniu twierdzenia, iż twórca „Quo vadis?” miał wyczucie nie tylko spraw ludzkich i ojczystych, ale i Bożych, Ksiądz Biskup zacytował znamienną wypowiedź Sienkiewicza o książce Ernesta Renana „Żywot Jezusa”: „(...) kto by stracił wiarę, ten by ją mógł odzyskać widząc, jak ten, rozumny zresztą, filister chce, a nie może dostroić się do przedmiotu, który go przewyższa, tak jak np. Alpy przewyższają jakieś narzędzie geometryczne, którymi się je mierzy”.
W poprzedzającym Mszę św. wystąpieniu krajowy duszpasterz środowisk twórczych ks. Wiesław Niewęgłowski nakreślił warunki historyczne działalności Henryka Sienkiewicza i już na wstępie uroczystości skłonił ponad 2 tys. przybyłych do Okrzei rodaków z całego kraju do uzmysłowienia sobie, jak bardzo Polacy potrzebują takich wodzów duchowych jak Sienkiewicz, by wokół nich się jednoczyć wobec zagrażającej Polsce (tak często w historii) polityki europejskiej.
Istotę postawy służby oraz misji narodowej autora „Potopu” pięknie i najdobitniej wyraził prof. Ludorowski tekstami na tablicy memoratywnej pomnika i w akcie erekcyjnym, uroczyście podpisanym i odczytanym w świątyni, a następnie zaniesionym w procesyjnym przemarszu i wmurowanym w fundament monumentu: „Wielki Polak, niezłomny patriota, wielbiący Boga krzewiciel świętej wiary, pisarz katolicki, wierny syn Kościoła, konfrater Ojców Paulinów na Jasnej Górze, człowiek wyjątkowej dobroci i szlachetności, współtwórca Niepodległej Ojczyzny. Klasyk literatury narodowej, autor nieśmiertelnych nowel i powieści - arcydzieł obecnych trwale w kulturze ludzkości. Pierwszy wśród polskich i słowiańskich pisarzy uhonorowany Nagrodą Nobla. Dla swoich wiekopomnych zasług dla Ojczyzny w czasach niewoli przez współczesnych słusznie nazywany Hetmanem Duchowym Polaków i Wielkim Jałmużnikiem Narodu. Niech Jego imię, czyny i dzieła będą błogosławione i pozostaną dla potomnych wiecznym źródłem szlachetności, narodowej dumy i siły”.
Rzesza wiernych, przedstawiciele duchowieństwa i władz państwowych, liczne delegacje szkół oraz instytucji z 50 sztandarami, tudzież potomkowie pisarza byli świadkami doniosłego wydarzenia kulturalnego. Spełniło się pragnienie prezesa Towarzystwa im. H. Sienkiewicza, by odsłonięcie pomnika Matki i Syna stało się „ogólnopolskim świętem narodowym, łączącym Polaków”. Wśród przyjezdnych z odleglejszych stron byli reprezentanci powiatu i miasta Częstochowy, tak znamiennie wpisanej w twórczość i życie naszego Noblisty. Do Okrzei wspólnie udali się autokarem uczniowie placówek Sienkiewiczowskich: Zespołu Szkół z Rzerzęczyc, Szkoły Podstawowej nr 14 i IV Liceum Ogólnokształcącego - jednej z najstarszych w kraju szkół Sienkiewiczowskich.

CZYTAJ DALEJ

Stań przed Bogiem taki, jaki jesteś

2024-04-24 19:51

Marzena Cyfert

O. Wojciech Kowalski, jezuita

O. Wojciech Kowalski, jezuita

W uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski, wrocławscy dominikanie obchodzą uroczystość odpustową kościoła i klasztoru.

Słowo Boże podczas koncelebrowanej uroczystej Eucharystii wygłosił jezuita o. Wojciech Kowalski. Rozpoczął od pytania: Co w takim dniu może nam powiedzieć św. Wojciech?

CZYTAJ DALEJ

Wreszcie żyć - 12 kroków ku pełni życia. Zaproszenie na sympozjum

2024-04-25 15:19

materiały prasowe

Fundacja Dwanaście Kroków zaprasza na ogólnopolskie sympozjum poświęcone programowi duchowego i psychologicznego wsparcia „Wreszcie żyć - 12 kroków ku pełni życia”.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję