Szkoła rodzenia w Łomży prowadzi działalność od 1994 r. Jej założycielkami są położne: Teresa Hołubowicz i Elżbieta Zalewska. Od 1998 r. pani Teresa pracuje jako położna środowiskowa w Przychodni Rejonowej nr 2, a pani Elżbieta prowadzi wykłady w szkole rodzenia w Szpitalu Wojewódzkim w Łomży.

Przyszła matka pragnąca uczestniczyć w zajęciach szkoły rodzenia najpierw powinna zasięgnąć porady swego lekarza. Jeżeli ciąża przebiega prawidłowo, może w nich uczestniczyć. Powinna uczynić to najpóźniej w ostatnim trymestrze ciąży. Jeszcze wtedy zdąży nauczyć się oddychania torem przeponowym i posiądzie zdolność właściwej relaksacji. Niestety, na rozciągnięcie i wzmocnienie mięśni zabraknie czasu, a przydałoby jej się to zarówno w akcji porodowej, jak i w szybszym powrocie do sprawności fizycznej po porodzie.

Głównym zadaniem szkoły rodzenia jest przygotowanie przyszłych matek do czynnego odbycia porodu w taki sposób, aby zapewnić dziecku poczucie bezpieczeństwa w tych przełomowych dla niego momentach życia. Przygotowanie to obejmuje poznanie przebiegu ciąży, porodu i połogu. Młode matki uczą się pielęgnacji noworodka, zasad karmienia piersią. Najwięcej czasu w szkole rodzenia przeznacza się na ćwiczenia:

- Ogólnokształtujące, które korygują postawę kobiety ciężarnej; mają za zadanie rozluźnienie i rozciąganie mięśni kończyn, dna macicy; zapobiegają powstawaniu żylaków i obrzęków kończyn dolnych; wzmacniają mięśnie brzucha, klatki piersiowej, przepony, poprawiają samopoczucie, zapobiegają nadmiernemu przyrostowi masy ciała, poprawiają dotlenienie narządów wewnętrznych, zapobiegają powstawaniu hemoroidów; bólom krzyża na wskutek przesunięcia środka ciężkości ciała do przodu, powiększającego się brzucha i zwiększającego się ciężaru dziecka.

- Oddechowe - mają za zadanie dotlenić dziecko w trakcie skurczów macicy, rozładowują napięcie mięśniowe towarzyszące skurczowi; rozluźniają mięśnie brzucha i dna miednicy, ułatwiają rozwieranie się szyjki macicy, co przyspiesza poród; pobudzają krążenie i polepszają współpracę z siłami natury podczas porodu.

- Relaksacyjne - uczą nieangażowania mięśni zbytecznych w pierwszym okresie porodu (mięśnie rąk, nóg), przez co zapobiegają gromadzeniu się toksycznych środków przemiany materii; zapobiegają zakwasom, pozwalają zaoszczędzić zapas energii z pierwszego na drugi okres porodu.

Szkoła rodzenia nie niweluje bólu. Jej rolą jest właśnie uwrażliwienie na ból i uczulenie na doznanie dziecka, które też cierpi, przeżywając wielki szok podczas aktu rodzenia się. Świadoma matka troszczy się o swoje dziecko, chce mu pomóc przez odpowiednie ćwiczenia wyuczone pod okiem położnej w szkole rodzenia. Pamięta, żeby podczas porodu być rozluźnioną i odprężoną, by dotlenić dziecko. Tu uwidacznia się rola męża, który przypomina rodzącej o odpowiednim oddychaniu.

Liczne badania wykazały, że wskutek przygotowania w szkole rodzenia zmalał odsetek porodów przedwczesnych, opóźnionych, rzadziej występują zaburzenia w akcji skurczowej macicy, skraca się czas trwania porodu od 2 do 4 godzin, zmniejsza się częstotliwość nacięcia krocza, rzadziej zachodzi konieczność operacji położniczych, maleje ilość uszkodzeń podczas porodu itp. Kobiety takie lepiej rodzą, są aktywne i świadomie współpracują z położną.

Dla dziecka korzyści są znaczne - zmniejsza się ryzyko zagrożenia życia, zmniejsza się ilość urazów okołoporodowych, lepiej wypada ogólna ocena stanu noworodka po urodzeniu. Po zaliczeniu szkoły rodzenia młodzi rodzice wiedzą, czego można spodziewać się na sali porodowej, nie obce są im sformułowania położnej. Poród jest wielkim wspaniałym przeżyciem dla obojga rodziców. Mężowie towarzyszący żonom podczas zajęć w szkole rodzenia, przyjmują poród nie jako szokujące zjawisko, mogą zająć się żoną, a po porodzie umieją zaopiekować się dzieckiem, kąpać je, przewijać i w razie potrzeby nakarmić.

Mężowie aktywnie pomagają swoim żonom w ćwiczeniach, wspierają i dodają otuchy. Uczą się, jak korzystać z detektora tętna - potrafią zbadać tętno dziecka, a bicie małego serduszka budzi w nich uczucie miłości do swego dziecka. Prowadząc dialog ze swoim maleństwem już od pierwszych tygodni ciąży, rodzice uczą się jego odczuć i reakcji. Umacniają się w przekonaniu, że ich maleństwo jest żywą, kochaną istotką, której z niecierpliwością oczekują.