Niedziela Trójcy Świętej, rok „C” - Prz 8, 22-31; Rz 5, 1-5; J 16, 12-15.

„Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, Bogu, który jest i który był, i który przychodzi” (Ap 1,8).
„... Opierając się na objawieniu, danym przez Słowo Wcielone czyli Jezusa Chrystusa, Kościół katolicki od samego początku wierzył i uczył, że Bóg jest jeden we trzech Osobach, i że te trzy Osoby; Ojciec, Syn i Duch Święty, są jednym Bogiem. Tę prawdę wiary, która jest podwaliną całego chrystianizmu, określił tak zwany symbol św. Atanazego, w ślad za soborami powszechnymi, tymi słowami: «Wiara katolicka ta jest, abyśmy jednego Boga w Trójcy i Trójcę w jedności czcili, ani nie mieszając Osób, ani Istoty nie rozdzielając; inna jest bowiem Osoba Ojca, inna Syna, inna Ducha Świętego, lecz Ojca i Syna i Ducha Świętego jedno jest Bóstwo, równa chwała, współwieczny majestat... tak Ojciec jest Bogiem, Syn Bogiem, Duch Święty Bogiem, a jednak nie ma trzech Bogów, lecz jeden jest Bóg»...
Czym więc Osoby Boskie różnią się między sobą? Oto jedynie pochodzeniem; bo «Ojciec od nikogo nie jest uczyniony, ani stworzony, ani zrodzony; Syn od samego Ojca jest, nie uczyniony ani stworzony, ale zrodzony; Duch Święty od Ojca i Syna, nie uczyniony, ani zrodzony, ale pochodzący».
Rozważ, że ta prawda wiary, że Bóg jest jeden we trzech Osobach, nie sprzeciwia się rozumowi, bo jedność odnosi się do Istoty Boskiej, która jest nieskończoną, a troistość do Osób, którym ta Istota jest wspólną. Z drugiej strony jest to tajemnica tak głęboka, że nawet rozum oświecony wiarą nie zdoła jej zgłębić; ale czy się temu dziwić będziesz?
Czyż zdoła mały strumyczek objąć morze bezbrzeżne? Wszakże Bóg jest nieskończony w istocie swojej i w doskonałościach swoich, a tym samym nieogarniony dla rozumu skończonego; więcej też może Bóg objawić, aniżeli rozum ludzki pojąć; skoro zaś Bóg sam tę tajemnicę objawił, ma rozum ukorzyć się przed Bogiem i przyjąć prawdę objawioną przez wzgląd na Boga objawiającego. Ukorzże się i ty przed Bogiem i nie dopuść nigdy do duszy choćby najlżejszego powątpienia o tej tajemnicy czy o innych prawdach wiary. (...)
Tajemnicę Trójcy Świętej rozważali najgłębsi myśliciele ludzkości, a wtenczas w zachwyceniu wołali za Apostołem: „O głębokości bogactw mądrości i wiedzy Boga” (Rz 12, 33). Tak i ty wołaj, ilekroć rozmyślasz o Trójcy Przenajświętszej, i ciesz się, że Bóg tak jest wielki, tak niepojęty, bo gdybyś go pojąć zdołał, byłby mniejszym od rozumu twego i nie byłby Bogiem. Zarazem dziękuj, że Bóg sam tę tajemnicę objawił i żeś ją z nauki Kościoła poznała, podczas gdy tylu ludzi jej nie zna. (...)
Trzeba starać się poznać tą tajemnicę, tak jak ją Kościół św. wykłada, a więc przez kazania i katechizację, czy z książek katechizmowych i teologicznych, czy z pokornych o niej rozmyślań, a przy tym (trzeba) wzbudzać często akty wiary i miłości: „Wierzę w Ciebie, Boże żywy, w Trójcy jedyny, prawdziwy: Boże, choć nie pojmuję, jednak nad wszystko Cię miłuję. (...)
Trzeba czcić Trójcę Przenajświętszą odmawianiem Składu Apostolskiego (Wierzę w Boga), a stąd odmawiać go z uwagą, - czcić znakiem krzyża św., a więc robić go z uszanowaniem - czcić modlitwami strzelistymi, jak na przykład wezwaniem św. Franciszka Ksawerego O Trójco Przenajświętsza, albo aktem: Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu, jak była na początku i teraz i zawsze, na wieki wieków. (...)
Trzeba dziękować często i gorąco za wszystkie dary przyrodzone i nadprzyrodzone, jakie mamy od Trójcy Przenajświętszej, przede wszystkim zaś za to, że w imię Trzech Osób Boskich otrzymaliśmy w Kościele katolickim chrzest święty, a przez niego łaskę uświęcającą z darami Ducha Świętego i z cnotami wlanymi, oraz za łaski później nam dane, zwłaszcza za rozgrzeszenie sakramentalne. (...)
Ponieważ trzem osobom Boskim wspólną jest istota, czyli natura Boska wraz z jej przymiotami i dziełami, przeto wszystkie trzy dokonały stworzenia świata i dokonują uświęcenia ludzkości, czyli cokolwiek jest w świecie bytu, dobra, piękna, prawdy i świętości, wszystko to jest dziełem Trójcy Przenajświętszej. Nie bez podstawy jednak przypisują Ojcowie Kościoła Bogu Ojcu dzieła wszechmocy, czyli stworzenie i zachowanie świata, - Synowi Bożemu dzieła mądrości, czyli ustanowienie porządku w rzeczach stworzonych i nadprzyrodzone odnowienie tegoż przez odkupienie, - Duchowi Świętemu dzieła miłości, czyli utworzenie życia duchownego, przez łaskę. We wszystkich tych dziełach masz obitą cząstkę, a więc dziękuj za wszystkie i korzystaj z nich należycie.
Trzeba wreszcie modlić się do Trójcy Przenajświętszej o Jej łaski i ofiarować Jej nawzajem swe myśli, uczucia, słowa, czyny i cierpienia”.
(Św. Józef Sebastian Pelczar, Rozmyślania o życiu Pana naszego Jezusa Chrystusa, Kraków 1918, s. 11-18).