Reklama

„Płonące pochodnie miłości”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

„Dziś właśnie świętujemy zwycięstwo tych,
którzy oddali życie dla Chrystusa
oddali życie doczesne, aby posiąść je na wieki w jego chwale...
Raduj się Polsko z nowych błogosławionych”
(Jan Paweł II)

W formule beatyfikacyjnej wygłoszonej 13 czerwca 1999 r. w Warszawie, Ojciec Święty Jan Paweł II stwierdził: „...aby odtąd 108 męczennikom z okresu II wojny światowej przysługiwał tytuł błogosławionych. I aby ich święta obchodzono corocznie 12 czerwca”.
Wśród męczenników, którzy złożyli heroiczne świadectwo wierności Bogu za wiarę i Kościół w czasie krwawego terroru hitlerowskiego był salezjanin bł. ks. Józef Kowalski, współbrat Czcigodnego Jubilata ks. Józefa Hołyńskiego świętującego w roku bieżącym 60 lat kapłaństwa.
Bł. ks. Józef Kowalski jako kleryk w latach 1933-34 odbył roczną asystencję w Szkole Organistowskiej w Przemyślu, aby dalej rozwijać swoje zdolności muzyczne i przygotować się do służby Bogu, Ojczyźnie i Kościołowi. Bogate życie wewnętrzne i Jego stały rozwój duchowy śledzić dziś możemy poprzez zachowaną korespondencję kierowaną do rodziny oraz w autobiografii Notesie zastrzeżonym i w wydanych świadectwach przełożonych, współwięźniów z oświęcimskiego obozu zagłady, a także przyjaciół, a przede wszystkim przez naszego Czcigodnego Jubilata ks. Józefa Hołyńskiego. On to wspomina z pełną miłością w sercu: „...dobroć i szlachetność przedstawiła mi się w Jego słowach i pogodnym uśmiechu. Zaimponował mi swoją gościnnością i serdecznością. Jako sekretarz ks. Adama Cieślara, inspektora prowincji krakowskiej (30 maja 1938 r. - 23 maja 1942 r.), interesował się problemami i losami całej społeczności salezjańskiej, a szczególnie losami kleryków, których zaskoczyła II wojna światowa”.
Dalej Jubilat pisze: „Szlachetność wielkiego serca ks. Józefa Kowalskiego przedstawiła mi się jeszcze w piękniejszym świetle, kiedy w roku 1940 tuż przed wakacjami zapytał mnie, czy udaję się gdzieś na odpoczynek po całorocznej pracy i kilkumiesięcznych dolegliwościach fizycznych (a nie miałem gdzie jechać, bo moi rodzice już dawno nie żyli). Wówczas zaproponował mi miejsce w jego rodzinnych stronach, a więc w Siedliskach k. Rzeszowa, u swoich rodziców Zofii i Wojciecha Kowalskich. Byłem tym zaskoczony. Później ze wzruszeniem czytałem listy w rodzinie Kowalskich w Siedliskach, w których gorąco ich prosi, aby przyjęli na wakacje biednych kleryków. Będąc ponownie u jego zacnych rodziców byłem świadkiem, kiedy listonosz przyniósł wiadomość o śmierci ich syna w Oświęcimiu (4 lipca 1942 r.). Unikałem rozmów, aby nie odświeżać ran dobrej mamusi, jej zbolałemu sercu, chociaż poddanemu woli Bożej.
Ks. Józef w rodzinie był kochany, szczególnie garnęły się do niego dzieci, był też wierny w zachowaniu przepisów życia zakonnego i reguł Zgromadzenia. Warto zaznaczyć jeszcze, że atmosfera rodzinna, w której wychował się bł. ks. Józef była przepojona głęboką pobożnością, miłością bliźniego i dobrym przykładem ze strony rodziców. Bywając u nich na wakacjach budowałem się cnotliwym życiem jego matki i ojca. Nieraz byłem świadkiem, jak jego rodzice i siostra (Stanisława) po całodziennej pracy w polu i gospodarstwie, późnym już wieczorem klękali do modlitwy i wspólnie odmawiali na głos pacierze. Przewodniczyła jego mamusia, a inni odpowiadali. Nie ograniczali się do odmawiania jednego Ojcze nasz i Zdrowaś, odmawiali litanie i inne jakieś modlitwy z książeczek i z pamięci: „Matka w niedzielę prócz modlitwy chętnie lubiła rozmawiać o prawdach wiary, o życiu świętych, św. Jana Bosko i bł. Jana z Dukli”.
Prócz pisanych wspomnień ks. Józefa Hołyńskiego należy powołać się na relacje ustne. Obydwaj klerycy, którzy korzystali z gościnności rodziny Kowalskich, byli traktowani jak ich właśni synowie. Obydwaj odprawiali Msze św. prymicyjne w kościele w Lubeni. Ks. Władysław Bajon 5 lipca 1942 r., a ks. Józef Hołyński 24 czerwca1944 r. Obydwaj otrzymali błogosławieństwo Zofii i Wojciecha Kowalskich na trudną i chlubną posługę kapłańską i zakonną. Wspomniane uroczystości, tak kościelne, jak i przyjęcia w Siedliskach przebiegały w ogromnym zagrożeniu ze strony okupanta, ale mieszkańcy zgodnie z tradycją ludową służyli gościnnością i wystrojem godnym polskiej kultury.
Nasza mała Ojczyzna - ziemia rzeszowska zaowocowała świętymi salezjanami: bł. ks. Józefem Kowalskim - pierwszym męczennikiem salezjańskim Polski, „Obrońcą Różańca Świętego”, uzdrowionym jako niemowa i ofiarowanym Matce Bożej w Borku Starym, i bł. ks. Augustem Czartoryskim, pierwszym salezjaninem Polski, Księciem wytrwałości w dążeniu do stanu duchownego.
W tej chwili każdemu czytelnikowi musi nasunąć się refleksja. Jeden książę, kandydat do objęcia korony Polski, a drugi syn ubogich wieśniaków z Siedlisk, od urodzenia chorowity, cierpiący, pracowity w gospodarstwie i boso pasący krowy, ale wychowany w rozmodlonej atmosferze rodzinnej - stoją dziś obydwaj przy Bożym tronie wskazując nam drogę do uświęcania się i doskonałości.
W tej chwili nie możemy przemilczeć postawy naszego Czcigodnego Jubilata, ks. Józefa Hołyńskiego, który przez 60 lat swojego posługiwania godnie zapisał się w sercach społeczności Przemyśla, a rodzina najmłodszej siostry bł. ks. Józefa Kowalskiego - Heleny, traktowała Go jako najbliższego członka rodziny do dziś kochanego i szanowanego za Jego skromność i serdeczną pamięć, z jaką wspomina dom rodzinny Kowalskich i rozpacz matki Zofii na wiadomość o śmierci Jej kochanego „Józusia” w obozie.
Na zakończenie jeszcze parę myśli o drodze do świętości bł. Józefa Kowalskiego. W powołaniu do kapłaństwa wielką rolę zawdzięczał matce Zofii. W swoim Notesie napisał: „Dałeś mi Jezu, dobrych, zacnych i kochających Rodziców, a nade wszystko świątobliwą matkę ziemską. Przez przyczynę Matki Twojej Niebiańskiej przywróciłeś mi życie i zdrowie… otrzymałem należytą wiedzę, by móc zostać Twoim kapłanem… otrzymałem należytą wymowę, aby tym darem głosić Twoją chwałę i cześć Matki Twojej. Jezu przez Maryję Wspomożycielkę Wiernych, dzięki Ci najserdeczniejsze składam za przyprowadzenie mnie do Zgromadzenia Salezjańskiego”.
W innym miejscu Notesu własną krwią nakreślił krzyżyk z wyraźnym pragnieniem: „Cierpieć i być wzgardzonym”. Tak myślał 19-letni młody człowiek, który obrał sobie cel życia: „Ja muszę zostać świętym wszak to mój cel, to moje przeznaczenie”. Ta prośba została wysłuchana przez Opatrzność Bożą. Poniżenia i cierpienia doznał w obozie tylko za to, że był kapłanem - sługą Bożym.
Do dźwigania krzyża i cierpienia był dobrze przygotowany. W piekle zła i poniżenia, gdzie nie było miejsca dla Boga, On potrafił świadomie rozwijać życie religijne wśród skazańców, pocieszał ich, rozgrzeszał i organizował nabożeństwa w zakamarkach obozowych. W bloku śmierci (11) kilka razy spotkał św. Maksymiliana Kolbego, który umacniał Go w posługiwaniu kapłańskim.
Za swoją posługę wśród więźniów skazany był dwa razy na śmierć w karnej kompanii. Raz wrócił spod komory gazowej - jak z własnego pogrzebu, bo miała wypełnić się całopalna ofiara. W godzinie śmierci, którą przyjął świadomie i z pełną pokorą oddał swoją kromkę chleba koledze z pryczy oraz prosił współtowarzyszy o modlitwę za siebie i Jego prześladowców. Tak spełniło się młodzieńcze pragnienie o świętości. W 31. roku życia po 4 latach kapłaństwa Jego życie zaowocowało chwalebnymi czynami. Jako „Obrońca Różańca Świętego” nie podeptał tej świętości, którą w największej tajemnicy potrafił przechować na sercu i przenieść przez bramę śmierci. Dziś w pełni zasługuje na godne wspomnienie w tak ważnych uroczystościach, którymi żyją Salezjanie w Przemyślu, a z nimi cała społeczność miasta.
Zakończyć pragnę słowami Ojca Świętego, który znał osobiście bł. ks. Józefa Kowalskiego i często udzielał mu gościny na plebanii, a w dniu 27 października 1989 r. na Watykanie oświadczył: „Ja Go znałem, to był wspaniały człowiek”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Francja: wyjątkowa Wielkanoc z rekordową liczbą nowych katolików

2024-03-26 18:40

[ TEMATY ]

Francja

twitter.com

Kościół we Francji przygotowuje się w do wyjątkowej Wielkanocy z kolejną rekordową liczbą katechumenów. Choć dokładne dane nie zostały jeszcze ogłoszone, to szacuje się, że chrztów dorosłych będzie w tym roku o co najmniej 30 proc. więcej. To prawdziwa epidemia, a raczej niespodziewany cudowny połów - przyznaje ks. Pierre-Alain Lejeune, proboszcz z Bordeaux.

Zauważa, że wszystko zaczęło się półtora roku temu, kiedy do jego parafii zgłosiło się w sprawie chrztu kilkadziesiąt osób, tak iż obecnie ma osiem razy więcej katechumenów niż dwa lata temu. Początkowo myślał, że to przejaw dynamizmu jego parafii. Szybko jednak się przekonał, że nie jest wyjątkiem. Inni proboszczowie mają ten sam «problem», są przytłoczeni nagłym napływem nowych katechumenów.

CZYTAJ DALEJ

Pogrzeb bez Mszy św. w czasie Triduum Paschalnego

[ TEMATY ]

duszpasterstwo

pogrzeb

Eliza Bartkiewicz/episkopat.pl

Nie wolno celebrować żadnej Mszy świętej żałobnej w Wielki Czwartek - przypomina liturgista ks. Tomasz Herc. Każdego roku pojawiają się pytania i wątpliwości dotyczące sprawowania obrzędów pogrzebowych w czasie Triduum Paschalnego i oktawie Wielkanocy.

Ks. Tomasz Herc przypomniał, że w Wielki Czwartek pogrzeb odbywa się normalnie ze śpiewem. Nie wolno jednak tego dnia celebrować żadnej Mszy Świętej żałobnej. W kościele sprawuje się liturgię słowa i obrzęd ostatniego pożegnania. Nie udziela się też uczestnikom pogrzebu Komunii świętej.

CZYTAJ DALEJ

Kard. Ryś: zawsze możesz spełnić czyn miłości! | Wielki Czwartek

2024-03-28 20:30

[ TEMATY ]

archidiecezja łódzka

– Jeśli nie ma wrażliwości na siebie nawzajem, jeśli nie ma wzajemnego, w duchu, klęknięcia przed sobą, żeby obmyć sobie nogi, to spożywanie Ciała i Krwi Pańskiej z ołtarza, jest spożywaniem potępienia, to mówi św. Paweł – powiedział kard. Ryś podczas Mszy Wieczerzy Pańskiej. 

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję