Reklama

Książki

„Halo, tu Franciszek” - nietypowa opowieść o słuchaniu

„Halo, tu Franciszek. Prywatne rozmowy Papieża”, to coś więcej, niż opowieść o rozmowach telefonicznych zainicjowanych przez Ojca Świętego. Choć Rosario Carello zaprasza czytelników do poznania historii osób, do których niespodziewanie zadzwonił papież Franciszek, w toku lektury okazuje się, że papieskie telefonowanie, to zaledwie wierzchołek góry lodowej tego, czym zajmuje się Ojciec Święty w, pozornie odległym, Domu św. Marty.

[ TEMATY ]

książka

Grzegorz Gałązka

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Rozmowy telefoniczne ze „zwykłymi ludźmi” - to papieskie zajęcie, do którego od początku pontyfikatu przyzwyczaj nas Franciszek wraz z mediami, które chętnie informują o kolejnych zaskakujących gestach Ojca Świętego. Część z tych rozmów zbiera w publikacji „Halo, tu Franciszek” włoski dziennikarz Rosario Carello. Ten sam, który podjął się opisania biografii papieża Franciszka przez pryzmat 80 słów najważniejszych w jego życiorysie i pontyfikacie. Można się spodziewać, że ktoś, kto w sposób tak syntetyczny stara się wydobywać to, co najistotniejsze dla zrozumienia papieża Franciszka, sięga po papieskie rozmowy telefoniczne dlatego, że są one nie tylko gestem atrakcyjnym dla mediów, ale kolejnym kluczem do zrozumienia pontyfikatu papieża.

Dwadzieścia historii osób, z którymi rozmawia papież Franciszek, to nie tylko opowieści o dwudziestu gestach, jakie Ojciec Święty wykonał, wybierając numer, pozdrawiając i dzieląc się przez telefon słowami otuchy i zapewnienia, że Bóg zna nawet te odpowiedzi, których on, papież, nie znaleźć dla pogrążonych w zwątpieniu czy cierpieniu rozmówców. To historie o papieskim zasłuchaniu.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Bo to właśnie postawa zasłuchania – tego na poziomie zmysłów i tego, które dokonuje się w sercu – jest punktem wyjścia do spotkań, telefonicznych i osobistych, które poruszają nie tylko papieskich rozmówców, ale też czytelników książki. Papież, który z wielką uwagą i wrażliwością wsłuchuje się w potrzeby i dylematy, zarówno tych, którzy swoje wołanie kierują bezpośrednio do Boga, jak też tych, którzy negują obecność Stwórcy w ich życiu. To dzięki tej postawie zasłuchania, pomimo odległości i strażom, dzielącym Dom św. Marty od papieskich rozmówców, Franciszek trafia w samo sedno z pocieszeniem i dobrym słowem. Niezależnie, czy kieruje je do ojca, którego dzieci zginęły podczas rodzinnej wycieczki na stok wulkanu, radykalnego włoskiego polityka, czy małego chłopca, który pisze do papieża list, zmartwiony poważną chorobą ukochanej cioci.

Reklama

Papieskie zasłuchanie nie jest tylko ukierunkowane na człowieka. Wręcz przeciwnie, papież przyjmuje treści, którymi dzielą się z nim jego rozmówcy, a następnie, zanim na nie odpowie, konfrontuje je w modlitwie z Tym, w imieniu Kogo dzwoni, odpowiada, pociesza i przypomina, że żadna sytuacja nie jest bez wyjścia, ani pozbawiona sensu.

„Halo, tu Franciszek”, to opowieść o papieżu, który słucha. To także przestroga przed tym, by nie sprowadzić papieskich postaw do ich widzialnej części, ale szukać tego, co motywuje Franciszka w wychodzeniu na peryferie i szukania najzwyklejszych ludzi, także tych, na krawędzi Kościoła. Niezależnie od tego, czy wychodzi do nich z konkretnym pouczeniem, czy ze słowem braterskiej solidarności w utrapieniu.

Książka "Halo, tu Franciszek. Prywatne rozmowy papieża" ukazała się nakładem Wydawnictwa Znak. Katolicka Agencja Informacyjna objęła patronatem jej promocję.

2017-07-25 15:06

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Kard. Grocholewski gościem UKSW

Kiedy powstawał nowy Kodeks Prawa Kanonicznego, papież Jan Paweł II zaprosił do siebie kanonistów, by z nimi na ten temat porozmawiać. A ponieważ się na tym nie znał, gdyż nie był prawnikiem, prosił o wyjaśnienie wielu kwestii i chętnie słuchał opinii innych. A na koniec stwierdził: „Właściwie ja tego kodeksu nie napisałem. To jest owoc pracy całego Kościoła. Muszę to napisać w dekrecie!” – wspomina kard. Zenon Grocholewski w wywiadzie-rzece. Takich ciekawostek jest wiele.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Stań przed Bogiem taki, jaki jesteś

2024-04-24 19:51

Marzena Cyfert

O. Wojciech Kowalski, jezuita

O. Wojciech Kowalski, jezuita

W uroczystość św. Wojciecha, biskupa i męczennika, głównego patrona Polski, wrocławscy dominikanie obchodzą uroczystość odpustową kościoła i klasztoru.

Słowo Boże podczas koncelebrowanej uroczystej Eucharystii wygłosił jezuita o. Wojciech Kowalski. Rozpoczął od pytania: Co w takim dniu może nam powiedzieć św. Wojciech?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję