Rycerstwo Niepokalanej

Jedną ze „stacji” Roku Niepokalanego Poczęcia Najświętszej Maryi Panny była Strachocina, gdzie równocześnie trwał Pierwszy Krajowy Kongres Maryjny. I stąd, trzeci dzień Kongresu został poświęcony Rycerstwu Niepokalanej. Prezentacji tego ruchu dokonali jego przedstawiciele: o. Stanisław Piętka - prezes narodowy, o. Ryszard Żuber - asystent kościelny, Czesław Madeja - wiceprezes i Renata Kubis - sekretarz.
Tajemnica Niepokalanego Poczęcia stanowi pierwszy i główny fundament teologiczny Rycerstwa Niepokalanej.
„Kim jesteś o Pani, kim jesteś o Niepokalana - pisze św. Maksymilian Maria Kolbe. - Nie mogę zgłębić co to jest być stworzeniem Bożym, już przechodzi me siły zrozumieć co znaczy być przybranym dzieckiem Bożym. A Ty o Niepokalana, kim jesteś? Nie tylko stworzeniem, nie tylko dzieckiem przybranym, ale Matką Bożą, nie przybraną tylko, ale rzeczywistą Matką Bożą. I to nie jest tylko przypuszczenie, prawdopodobieństwo, ale pewność, pewność zupełna, dogmat wiary”.
Cóż mogę powiedzieć ja - jak już pisałam w jednym z poprzednich artykułów z tego cyklu, nie mariolog, nie teolog, po prostu nie fachowiec - kiedy znów staję przed problemem przekazania zawiłości tym razem dogmatycznych, których, na moje szczęście, nie należy tłumaczyć, ani rozumieć. W dogmat należy wierzyć.
Syn Boży, by móc się wcielić potrzebował Matki. Ta Matka, którą Syn Boży sobie wybrał jest arcydziełem stworzenia, pełną łaski, obdarzoną darami Ducha Świętego. Niewiastą ze wszech miar doskonałą, odzwierciedlającą przymioty Boże, obdarzoną taką świętością, jaką tylko może pomieścić natura ludzka. Ta Matka jest najpiękniejszą ze wszystkich stworzeń ludzkich i anielskich razem wziętych, wcieleniem przejrzystości, cudownym Sanktuarium Słowa Bożego. Choć sama jako stworzenie jest jak każdy człowiek, jednak jako dzieło Boże przewyższa wszystkie stworzenia. Jest arcydziełem Ducha Świętego i taka była w planach Trójcy Przenajświętszej. Przez Niepokalane Poczęcie jest niejako wcieleniem Ducha Świętego. Duch Święty zamieszkuje Ją całkowicie, Jej duszę i ciało. Tu słów ludzkich po prostu brakuje, więc przeczytajmy w Księdze Przysłów: „Pan mnie stworzył swe arcydzieło. Od wieków jestem stworzona, od początku nim ziemia powstała, przed oceanem istnieć zaczęłam. Zanim góry zostały założone, nim ziemię i pola uczynił, gdy niebo umacniał, z Nim byłam. Gdy kreślił sklepienie nad bezmiarem wód, gdy morzu stawiał granice, gdy kreślił fundamenty podziemne ja byłam przy Nim. Rozkoszą Jego dzień po dniu, cały czas igrając przed Nim. Kto mnie znajdzie, ten znajdzie życie i uzyska łaskę u Pana”. Te słowa są przez Kościół stosowane w odniesieniu do Maryi.
27 listopada 1830 r. Niepokalana ukazuje się nowicjuszce Sióstr Miłosierdzia - dziś już św. Katarzynie Laboure - w kaplicy tego zgromadzenia przy ulicy du Bac w Paryżu i objawiła jej Cudowny Medalik. Z jednej strony Medalika jest Matka Najświętsza, a pod Jej stopami kula ziemska otoczona przez węża. Z Jej rąk wychodzą na wszystkie strony jasne promienie, jako symbole łask zlewanych na ludzkość. Z drugiej strony Medalika jest litera M i dwa serca Jezusa i Maryi. Na życzenie Maryi wybito medalik, według objawionego wzoru, który stał się narzędziem nadzwyczajnych łask takich jak: uzdrowienia chorych i nawrócenia grzeszników. Tymczasem szatan rozpoczął gwałtowne ataki, by jak najwięcej dusz oderwać od Chrystusa i Jego Matki, i sprowadzić na grzeszną drogę.
Był rok 1917. Ojciec Maksymilian Kolbe przebywał na studiach w Kolegium Ojców Franciszkanów w Rzymie. Widząc organizacje masońskie, przejęty głęboko z powodu szerzącego się zła, długie godziny spędzał przed Najświętszym Sakramentem modląc się o Boże miłosierdzie dla zepsutego świata. I oto otrzymał natchnienie założenia stowarzyszenia, które za pośrednictwem Niepokalanej wypraszać będzie łaskę nawracania grzeszników, a szczególnie masonów. Pierwotny stan tej załogi Niepokalanej stanowili trzej członkowie, przyjmując nazwę Rycerstwo Niepokalanej. Ich liczba jednak nieprzerwanie wzrastała i rozszerzała się na cały świat.
Celem Rycerstwa Niepokalanej jest jak największa chwała Boża przez nawrócenie wszystkich, aby za pomocą Niepokalanej doszli jak najprędzej do uznania Boga i Jego prawa oraz jedności z Kościołem przez uświęcenie wszystkich, i każdego z osobna oddając się całkowicie Niepokalanej. Zaś znakiem zewnętrznym oddania się Niepokalanej jest noszenie Cudownego Medalika i rozpowszechnianie go.
Rycerz Niepokalanej zachwycony swą Panią ze względu na Jej walory zewnętrzne i wewnętrzne, zakochany, oddający się Jej na służbę, walczący w Jej sprawie, gotów oddać za Nią życie, zachwyca się jej Niepokalanym Poczęciem, Jej bezgrzesznością, Jej zachowaniem od grzechu pierworodnego, Jej świętością. Walczy o Nią, walczy za Nią. Pragnie dla Niej zdobyć jak największą liczbę czcicieli, gotów cały świat sprowadzić do Jej stóp oddając się Jej na całopalną ofiarę, jak to uczynił św. Maksymilian.
Dzień Rycerstwa Niepokalanej w Strachocinie uświetniła uroczysta koncelebrowana Msza św. pod przewodnictwem bp. Adama Szala. Homilię wygłosił proboszcz Niepokalanowa o. Ryszard Żuber, starając się w niej przedstawić w świetle Słowa Bożego odpowiedź na pytanie niejednokrotnie stawiane przez św. Maksymiliana Kolbego: „Kim jesteś o Niepokalana?”.
Niepokalana, oto nasz ideał. Poprzez Nią, poprzez Jej Niepokalane Poczęcie Bóg uczy nas, że nasz byt, nasze życie, należy przede wszystkim dla Niego - który nas stworzył, a także dla drugiego człowieka. Maryja jest cała dla Boga, jest zjednoczona z Nim, przez całkowite posłuszeństwo Jego woli, przez wypowiedzenie słów: „Niech mi się stanie według słowa Twego”. I tak pozostała posłuszna bez słowa sprzeciwu, gdy dotarła do Betlejem, gdy odnalazła zagubionego dwunastolatka w Świątyni jerozolimskiej, w Wieczerniku gdy ustanawiał Najświętszy Sakrament i gdy z wysokości krzyża ofiarował Jej całą odkupioną ludzkość.
Niepokalana oto nasz ideał. W scenie Zwiastowania jest tak zaszczycona misją wielkiej posługi, do której została wybrana i powołana, że nazywa siebie służebnicą Pańską, czyli służebnicą Ojca, służebnicą Ducha Świętego i swojego Syna, dla którego otwarła serce i matczyne łono. Do dziś pozostaje w roli służebnej upominając, prosząc, modląc się wspólnie, aby uzyskać dla nas łaski, ratunek i ocalenie.
Niepokalana, oto nasz ideał. To Ona współpracuje z łaską Bożą w zbawieniu nas. Pan Bóg mógł nas stworzyć bez nas, powołać nas do istnienia bez naszego udziału, ale nie może nas zbawić bez naszej zgody i bez naszej woli. Wszystkie ruchy i stowarzyszenia zajmują się nie czym innym, lecz dążnością do zbawienia wszystkich w doskonałym stopniu, aż do uświęcenia. To Ona, nasza Matka wskazuje drogę i cel, i prowadzi tam, gdzie z Bogiem Ojcem, z Jej umiłowanym Synem i z Duchem Świętym, będziemy królować na wieki.
Niepokalana, oto nasz ideał. Prowadzić innych do Boga i służyć grzesznikom, pamiętając o tym, by współczesny człowiek nie wykreślał ze swojego życia modlitwy, Eucharystii, sakramentów świętych, oto zadanie na dzisiejsze czasy. Kto może zrealizować te wszystkie zamiary istnienia tylko dla Boga i dla drugiego człowieka? Tylko Ktoś, Kto nie ma żadnego grzechu, a tą osobą jest tylko, jest zawsze Ona - Niepokalana. Jeżeli będziemy Jej własnością, Jej narzędziem, niejako Jej cząstką, będziemy mieli udział w dążności do największej chwały Bożej. Niepokalana, oto nasz ideał.

* * *

Drodzy Czytelnicy
To już ostatni odcinek prezentacji ruchów, które wzięły udział w Pierwszym Krajowym Kongresie Maryjnym, zorganizowanym w Strachocinie w dniach 13-16 maja br. Niestety nie mogłam uczestniczyć w finale Kongresu i dlatego w cyklu brak prezentacji ostatnich ruchów: Arcybractwa Straży Honorowej Niepokalanego Serca Maryi, Ruchu Pomocników Matki Kościoła i Sodalicji Mariańskiej, których rys szczególny przedstawiłam w odcinku pierwszym. Niemniej jednak, wnikliwa lektura tych ośmiu ruchów i stowarzyszeń, w prezentacji których uczestniczyłam, pozwoliła mi na niezapomniane przeżycia duchowe, na poszerzenie wiedzy mariologicznej i na zastanowienie się nad tym, w jak wielu aspektach jest widziana Maryja Matka naszego Zbawiciela, Ukochana Matka nas ludzi, wskazująca nam zawsze drogę do swego Syna.
Mam nadzieję, że wielu czytelników, którzy śledzili wszystkie odcinki, przeżyli to podobnie i że znajdą ruch czy stowarzyszenie odpowiednie dla swych duchowych potrzeb, nadziei i dla umiłowania Niepokalanej oraz odkryją w głębi serca pragnienie należenia do jednego z nich.
Niech na tej pięknej drodze ku uświęcaniu się prowadzi Was, Drodzy Czytelnicy, Maryja Niepokalanie Poczęta, Patronka Dobrej Śmierci z Górki Klasztornej, Szkaplerzna z Góry Karmel, Bolesna z Drogi Krzyżowej Umiłowanego Syna, Nazaretańska z ubogiego domku Świętej Rodziny i Niepokalana z Cudownego Medalika. Niech zechce Was otoczyć Swą macierzyńską opieką i poprowadzi w pielgrzymce przez ziemię do Swego Boskiego Syna.