Adres: 73-155 Węgorzyno, ul. Grunwaldzka 19
Liczba wiernych: 4026
Proboszcz: ks. Karol Wójciak
Wikariusz: ks. Piotr Dzedzej, pomoc: ks. Stanisław Jaszczołt
Kościoły Filialne:
1. Brzeźniak - św. Mikołaja Biskupa,
2. Brzeźnica - Matki Bożej Królowej Polski,
3. Gardno - św. Mateusza Apostoła,
4. Przytoń - św. Marii Magdaleny,
5. Rogówko - Podwyższenia Krzyża Świętego,
6. Podlipce - kaplica Matki Bożej Częstochowskiej
Wspólnoty: Żywy Różaniec (9 róż), ministranci (60), Rada Gospodarcza, Caritas, Chór „Cantylena”, Akcja Katolicka, Schola Dzieci, Młodzieżowa Grupa Modlitewna
Czasopisma: „Arka”, „Cuda i Łaski”, „Droga”, „Miłujcie się”, „Jaś”, „Dominik”, „Gość Niedzielny”, „Mały Gość Niedzielny”, „Rycerz Niepokalanej”, „List”, „Różaniec”, „Niedziela” - 30 egzemplarzy

Węgorzyno i jego okolice słyną z ogromnych walorów przyrodniczych. Miejscowość położona jest w otulinie Ińskiego Parku Krajobrazowego, posiada bogate kompleksy leśne, pełne zwierzyny i roślinności, zachęcające do kontemplacji i zadumy nad dziełem stworzenia świata.
Przejdźmy jednak do poznania duchowego oblicza węgorzyńskiej parafii. Węgorzyno to gród słowiański, znany już między X a XII w. Pierwsza wzmianka (pisana) datowana jest na 1354 r., choć przed 1348 r. Borckowie zbudowali tu już zamek. Węgorzyno zaistniało jako miasto dopiero w 1460 r., kiedy to Borckowie nadali mu prawo lubeckie. W XV w. wybudowano kościół oraz kilkanaście reprezentacyjnych mieszczańskich kamieniczek, a w XVIII w. dobudowano warsztaty kowalskie, bednarskie i stolarskie. W 1873 r. wybuchł wielki pożar, który zniszczył dużą część miasta. W czasie II wojny światowej znajdował się tutaj obóz pracy przymusowej. Po wojnie miasto odbudowano i - co najważniejsze - na terenie gminy zbudowano największy na Pomorzu Kombinat PGR, zatrudniający jednorazowo 1300 osób! (skutki tego przedsięwzięcia pokutują do dzisiaj).
Kościół parafialny wzniesiono z kamienia narzutowego. Po pożarach, szczególnie w 1593 r., zatracił on pierwotną formę. W 1750 r. wzniesiono wieżę z ryglówki, którą wbudowano w korpus świątyni. O wieży i jej współczesnej historii słów parę za chwilę… We wnętrzu kościoła należy zwrócić uwagę na umiejscowione niedawno renesansowe empory, na ich korpus zdobiony ornamentem okuciowym, rzeźbionym w drewnie, a od strony północnej na 3 przypory.
Parafia w Węgorzynie powołana została do życia 28 czerwca 1957 r. Pierwszym proboszczem został ks. Fortunat Sosnowski, który posługiwał tutaj do 1967 r. W 2 lata po erygowaniu parafii, 31 maja 1959 r., bp Jerzy Stroba dokonał poświęcenia kościoła parafialnego. Następcą ks. F. Sosnowskiego został ks. Józef Cieszyński, który pracował tutaj do 1971 r. Przez kolejne 15 lat do 1986 r. obowiązki proboszcza sprawował ks. Józef Mrowiec, następnie przez 2 lata ks. Marian Żechowski, po którym w latach 1988-93, pracę duszpasterską kontynuował ks. Zygmunt Noga. Kolejnym proboszczem był ks. Leszek Konieczny, który przez 6 lat pełnił tutaj swą posługę.
Od 21 sierpnia 1999 r. siódmym w historii proboszczem jest ks. Karol Wójciak. Warto dodać, że ks. Karol jest jednym z laureatów konkursu „Proboszcz Roku 2004”, ogłoszonego przez Katolicką Agencję Informacyjną. Kandydatów do konkursu zgłaszali wierni, biorąc pod uwagę całokształt pracy i postawę społeczną swoich duszpasterzy. Jest to ogromne wyróżnienie ze strony parafian. - Jaka więc jest tutejsza społeczność? - pytam o to ks. Karola.
Tworzą ją wierni, którzy napłynęli tutaj ze Wschodu, z Warszawskiego i południowej Polski. Ewenementem jest jedna z ulic, na której osiedlili się wyłącznie dawni Wilniacy. W Węgorzynie żyje się ciężko, borykając się z typowymi problemami. Kilku rolników indywidualnych, parę małych zakładów to niewielki potencjał rynku pracy, który prowadzi, niestety, do odpływu młodych ludzi, szukających lepszych perspektyw poza Węgorzynem. Momentem jednoczącym całą wspólnotę jest niedzielna Msza św. W kościele parafialnym odprawiana jest ona 3 razy: o godz. 9.30, 13.00 i 18.00. W Brzeźniaku i Rogówku o godz. 11.30, w Gardnie i Przytoniu o godz. 10.30, natomiast w Podlipcach w sobotę. W tygodniu w Węgorzynie Msza św. sprawowana jest o godz. 9.00 i 18.00, w Brzeźniaku i Przytoniu w środy o 16.30, a w Gardnie i Rogówku we wtorki o godz. 16.30. We Mszy św. uczestniczy ok. 25% wszystkich wiernych, do Komunii św. w ciągu roku przystępuje ok. 60 tys. osób. Stałą opieką duszpasterską objętych jest 40 chorych, których kapłani odwiedzają w 2 turach (w pierwszą i ostatnią sobotę miesiąca). Węgorzyńska parafia, co z satysfakcją podkreśla Ksiądz Proboszcz, jest niezwykle rozmodlona. Codziennie przed Mszą św. odmawiana jest 1 tajemnica różańcowa, w środy Nowenna do Matki Bożej Nieustającej Pomocy, w czwartki Koronką czczone jest Miłosierdzie Boże, a w niedzielę rano śpiewane są Godzinki Maryjne. Ważne dla parafian jest wspominanie objawień fatimskich, od maja do października. Każdego 13. dnia w tych miesiącach, po Mszy św., rozpoczyna się adoracja Najświętszego Sakramentu (co najmniej przez pół godziny w ciszy), następnie odbywa się procesja ze świecami wokół świątyni, która kończy się Apelem Jasnogórskim. W parafii rozwija się także kult Miłosierdzia Bożego, związany ze sprowadzonymi tutaj relikwiami św. s. Faustyny Kowalskiej. 23 listopada 2003 r. delegacja parafii udała się do Łagiewnik, by odebrać relikwie, które zostały uroczyście wprowadzone do świątyni w czasie ubiegłorocznych rekolekcji adwentowych. Relikwiarz umieszczony został przy obrazie Jezusa Miłosiernego, a cała parafia dokonała Aktu Zawierzenia Miłosierdziu Bożemu. Odtąd w pierwsze czwartki miesiąca o godz. 15.00 sprawowana jest Godzina Miłosierdzia Bożego, która kończy się ucałowaniem relikwii. O godną oprawę muzyczną Liturgii w parafii troszczy się aż 3 organistów: Marta Dec, Emilia Szostakiewicz i Daniel Majchrzak. Tradycje muzyczno-śpiewacze w Węgorzynie są niezwykle bogate. Obecnie funkcjonuje 20-osobowy chór „Cantylena”, który założył ks. Henryk Łask, a reaktywował go ówczesny wikariusz ks. Marek Eliasz.
Na terenie parafii znajdują się 3 placówki oświatowe: przedszkole (40 dzieci), szkoła podstawowa (400 uczniów) i gimnazjum (340 uczniów). Pracę dydaktyczną na lekcjach religii prowadzą: ks. Karol Wójciak w SP (10 godz.), ks. Piotr Dzedzej w gimnazjum i przedszkolu (20 godz.), Leszek Doburzyński w SP (22 godz.) i Tomasz Kamiński w gimnazjum (10 godz.). W dniu I Komunii św. organizowana jest loteria fantowa, z której dochód przeznaczony jest na organizację wakacyjnego wyjazdu dzieci w góry (do Piechowic). Również grupa Caritas otacza opieką najuboższych, organizując pomoc w postaci odzieży czy paczek świątecznych. Nowością jest zorganizowany w maju i czerwcu turniej piłkarski o puchar Księdza Proboszcza, który w sportowej rywalizacji zjednoczył młodych z wszystkich miejscowości leżących na terenie parafii.
Na koniec dostrzec trzeba ogromną zmianę, jaka dokonała się w wyglądzie bryły kościoła. Niedawno przybyła w niej nowa wieża wraz z korpusem. Otóż w 1999 r. podjęto decyzję o wymianie dachu. Jednak ks. Karol i zespół doradców z Rady Parafialnej postanowili odbudować wieżę! To, co zdawało się nierealne, jest już faktem. Przy pomocy dokumentów sprzed wojny wykonano wierne odzwierciedlenie projektu Macieja Płochowiaka. Zebrane środki finansowe i bezinteresowna pomoc sprawiły, że obecnie kościół posiada 41-metrową wieżę wraz z hełmem, pokrytą blachą miedzianą oraz nowe empory. Słowa podziękowania należą się: R. Brodzińskiemu, J. Piotrowskiemu, H. Regulskiemu, R. Szlachetce, Z. Gutkowskiemu, firmie A. Jóżwiakowskiego (za prace budowlane) i licznym ofiarodawcom - z lokalnym, gminnym samorządem na czele.
Sporo prac wykonano także w kościołach filialnych: w Gardnie pomalowano dach, wymieniono tabernakulum i stacje Drogi Krzyżowej, w Rogówku doprowadzono prąd, w Brzeźniaku przygotowano dokumentację opiewającą na 300 tys. zł całkowitego remontu kapitalnego kościoła, a w Brzeźnicy wstawiono nowe okna, poprawiono dach i zabezpieczono wejście.
Czas kończyć tę budującą wizytę w Wegorzynie.
Ks. Karol Wójciak pełen twórczego zapału snuje oczywiście swe dalsze duszpasterskie plany. Swą troskę skierować chce szczególnie w stronę małżeństw niesakramentalnych, zależy mu także na większym zaangażowaniu dorosłych w Liturgię, na aktywizacji świadomości znaczenia sakramentów jako odpowiedzialnej decyzji, a nie obowiązku oraz na przygotowaniu do samego przyjmowania sakramentów.
Proboszczowi Roku wypada więc życzyć, by te plany zostały w pełni zrealizowane!