Dzień Wspólnoty rozpoczął się wspólną zabawą w tańcu, śpiewie, oklaskach i innych gestach, w których młodzi wyrażali entuzjazm i radość z ponownego spotkania. Następnie rozpoczęła się godzina świadectw,
poprzedzona wspólną modlitwą do Ducha Świętego. Każda z przybyłych osób miała możliwość podzielenia się tym, co w jej życiu zmieniły rekolekcje. Ze świadectw młodych ludzi dało się zauważyć, że każdy
przeżył inaczej ten czas. Jednym słowem, to tu, na rekolekcjach, Jezus doświadczał ich w zwykłej codzienności. To On był Mistrzem i Nauczycielem ich wytrwałej pracy i modlitwy. To Jezus pokazywał im jak
płynąć pod prąd, na przekór światu. To On rozpalał w nich Bożą Miłość, uczył, że w czynach powinno być jak najwięcej miłości do Boga i ludzi. To On przemieniał ich serca w sakramencie pokuty. To Jezus
uczył ich przebaczania sobie i swoim bliźnim. To On w geście umywania nóg apostołom otwierał im oczy na służbę. To Jezus ukrzyżowany pozwalał i innym przybić się do krzyża, aby cierpiąc wraz z Nim, umierali
za tych, którzy ich nienawidzą. To Jezus codziennie zapraszał ich do stołu Eucharystii, aby nakarmieni Jego Ciałem mieli udział w tajemnicy Zmartwychwstania. To On pozwalał zakochać się w misterium Kościoła
i w nim rozeznawać swoje powołanie do służby.
Centralnym punktem Dnia Wspólnoty i chwilą najbardziej wyczekiwaną była Eucharystia, sprawowana pod przewodnictwem bp. Jana Wątroby. Oprócz zgromadzonej wcześniej młodzieży oazowej na miejsce dotarły
także rodziny z Domowego Kościoła. W czasie homilii Ksiądz Biskup zwrócił się ze słowami wdzięczności wobec osób zaangażowanych w Ruch Światło-Życie, a szczególnie podziękował za czas poświęcony rekolekcjom,
za odkrywanie i podejmowanie na nowo obowiązków stojących przed wspólnotą wiary, czyli Kościołem. Pasterz nawiązał także do tegorocznego tematu oazy, który jest podejmowany jako diakonia (służba). Podkreślał,
że powinniśmy podjąć się kroczenia drogą służby, bo to jest droga królewska, na której największy jest ten, kto służy sobie nawzajem: w rodzinie, w domu, w szkole, w pracy, wszędzie. Rozpocząć jednak
należy od siebie, trzeba służyć najpierw swojemu zbawieniu, czyli kochać bliźniego jak siebie samego. Możliwe jest to tylko w szkole Maryi, to od Niej uczymy się postawy pokornej służby, bycia dla innych
bezinteresownym darem z siebie. W czasie procesji z darami część osób złożyła na ręce Księdza Biskupa deklaracje Krucjaty Wyzwolenia Człowieka, przyrzekając, że od tej chwili podejmują ofiarę całkowitej
abstynencji od alkoholu, nikotyny i wszelkich używek, zachowując przy tym czystość ciała i ducha. Takim oto znakiem włączyli się w dzieło służby i pomocy osobom uwikłanym w różne nałogi.
Bp Jan Wątroba udzielił w tym dniu błogosławieństwa nowej parze diecezjalnej Domowego Kościoła Elżbiecie i Romanowi Jagodom. Po Eucharystii rodziny z Domowego Kościoła dzieliły się swoim doświadczeniem
rekolekcji, przybliżając ich treści przez meldunki i świadectwa. Wspólna agapa rodzin zakończyła radosny czas dziękczynienia. Za ten wielki trud i wysiłek, jaki nieraz w czasie rekolekcji trzeba było
podejmować dla przemiany własnego życia, aby służyć sobie nawzajem z miłością, niech będzie chwała i dziękczynienie Bogu Ojcu i Synowi, i Duchowi Świętemu.
Pomóż w rozwoju naszego portalu