Tak jak kiedyś wokół Jezusa, tak i wokół księdza zaczęły się gromadzić dzieci, spragnione nauki o Bogu i języka polskiego. Kościół stał się dla nich drugim miejscem po domu rodzinnym. Przychodziły tam od razu po szkole i przebywały aż do wieczora. Potrzebna była sala katechetyczna i do nauki języka polskiego. Jak tylko plebania została wykończona, Ksiądz Marek bez zastanowienia oddał ją dzieciom, aby mogły pogłębiać swoją wiedzę. Dzięki Wspólnocie Polskiej i Senatowi RP z Warszawy otrzymaliśmy pomoc audiowizualną. Dzieci, które nie mają możliwości nauczenia się informatyki w szkole i w domu, mogą się zapoznać z jej podstawami, co w dzisiejszych czasach jest warunkiem zdobycia pracy. Wszyscy razem możemy oglądać polskie programy i uczyć się również polskiej mowy. Dla niektórych plebania stała się domem. Kiedy nasz Ksiądz dowiedział się, iż jedna z parafianek nie miała gdzie mieszkać, od razu zaproponował jej dach nad głową na plebanii. Okazało się, że są takie dwie staruszki - jedna nie jest w stanie opalać swojego domku, ponieważ już lata nie te i nie stać jej, druga zaś po śmierci syna została bez domu. Mieszkają tam do dziś. Nie tylko dzieci się garną do Księdza Marka, ale także starzy, młodzież i wszyscy, dla których jest on przykładem. W Święta Bożego Narodzenia i Wielkanocne zbieramy się całą parafią na plebanii, aby podzielić się nie tyko opłatkiem czy święconym jajkiem, ale Ksiądz przygotowuje nam, co tylko uda mu się zdobyć od rodaków z Polski. Jednak nie tylko w święta spotykamy się przy wspólnym stole. W każdą niedzielę zorganizowany jest obiad dla osób starszych i samotnych. Dzieci, jako małe łakomczuchy, dostają słodycze, owoce, kanapki i herbatę. Nie tylko parafianie doświadczają dobroci Księdza Marka. Bowiem każda instytucja, która zwróciła się do niego o pomoc, została wysłuchana. Nasz Ksiądz Proboszcz, jak tylko może, zawsze chętnie pomaga. W jego sercu znajdzie się miejsce dla każdego. Ksiądz Marek jak dobry samarytanin nie może przejść obok potrzebującego. Dla Opieki Społecznej w Torczynie sprowadził odzież, łóżka, żywność. Do szpitala przekazał medykamenty, kroplówki, łóżka, różne medyczne przybory, które szpital nie był w stanie kupić. Ksiądz Marek załatwiał je z Niemiec, będąc dyrektorem Caritas. Kryzys finansowy bardzo dotknął takie instytucje, jak: szkoły, uniwersytety, szpitale, internaty czy domy starców. Bez szczodrej pomocy z Polski byłoby nam bardzo ciężko. Ksiądz Proboszcz ma pod swoją opieką także Rodzinny Dom Dzieci w Kiwercach, który prowadzi rodzina Czerepów. Pomaga im, dostarczając żywność, odzież, obuwie, a także finansowo, by mogli wykończyć swój dom dziecka.

Nie tylko o żywych pamięta Ksiądz Marek. Aby zachować pamięć o tych, którzy odeszli z tego świata, w Roku Jubileuszowym 14 września zostały poświęcone tablice pamiątkowe, na których wyryto nazwiska wszystkich spoczywających na tym cmentarzu, nazwiska tych, którzy zginęli w czasach wojny i grób ich jest nieznany, oraz nazwiska tych, którzy nigdy nie powrócili w rodzinne strony, choć było to ich marzeniem. W ten dzień, kiedy rozpoczęła się uroczystość poświęcenia marmurowych tablic z ponad 650 nazwiskami, nawet niebo zapłakało ulewnym deszczem. Być może to był zbieg okoliczności, a może sam Bóg płakał nad losem tych ludzi. W chwili obecnej Ksiądz Marek zajmuje się oczyszczaniem i ogrodzeniem zdewastowanego cmentarza w Kisielinie, później w Hołobach i Mielnicy. Boryka się z problemami finansowymi, dlatego prace nie posuwają się szybko. Choć sam Ksiądz Proboszcz ciężko fizycznie pracuje, dając innym przykład, to nie zawsze spotyka się ze zrozumieniem. Jest także pewnym zaskoczeniem dla nas, wiernych, iż Ksiądz Marek w wolnym czasie robi w swoim garażu w Torczynie trumny dla zmarłych parafian, bo wielu z naszych rodzin nie stać je kupić. Do dnia dzisiejszego zrobił już ponad 20 i wszystkie rozdał za darmo.

Dzięki współpracy ze Wspólnotą Polską każdego roku nasze dzieci wyjeżdżają na wakacje do Polski. Czekają na ten wyjazd przez cały rok. Jest to wspaniała okazja do nauki języka polskiego, obcowania z ojczystym krajem, a także pozyskania nowych przyjaciół.

Jednak ku wielkiej przykrości i rozczarowaniu Księdza Marka okazało się, że w tym roku nasze dzieci nie będą mogły pojechać do ojczystego kraju swoich ojców i dziadków, gdyż nie ma na to środków finansowych .

I choć nasza parafia jest bardzo młoda, to jednak wszystkich nas połączył język polski i jedna wiara, którą pogłębiamy za każdym razem, idąc na Mszę św.

Każdego dnia ktoś, kto poświęcił swoje życie dla innych, przybliża nam obecność Boga, ukazując nam prawdy wiary. Jest to niezwykły, a zarazem prosty człowiek - nasz proboszcz ks. kan. Marek Gmitrzuk, który dla jednych stał się bratem, dla drugich synem, dla innych najlepszym przyjacielem, który zrozumie, wysłucha, poradzi, a jak trzeba to ściągnie swoje buty z nóg czy kurtkę z siebie i da innym biedniejszym - bo taki jest nasz Ksiądz.

Niech Dobry Bóg wspiera Księdza Marka w każdej pracy, którą czyni na Jego chwałę i dla dobra ludzi, oraz wszystkich Rodaków w kraju i za granicą, którzy dopomagają mu, przez co i nam tu, na Wołyniu. Daje się odczuć Waszą pomoc.

Autorka jest nauczycielką języka polskiego w Torczynie.