Reklama

Konsekracja Kościoła pw. Miłosierdzia Bożego i św. s. Faustyny w Toruniu

„Te Deum laudamus”

16 października br. w Diecezjalnym Sanktuarium Miłosierdzia Bożego i św. Siostry Faustyny w Toruniu odbyła się uroczystość konsekracji świątyni. Przygotowania do niej trwały długo, bo - jak powiedział ks. prał. Stanisław Majewski, budowniczy kościoła i proboszcz parafii - „cały czas budowy to swoisty adwent, uwieńczony radością jej poświęcenia”.

Niedziela toruńska 44/2004

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Uroczystość konsekracji to poświęcenie, czyli oddanie na wyłączną służbę Bogu kościoła wybudowanego ku Jego chwale i pożytkowi wiernych. Przez ten uroczysty obrzęd świątynia staje się domem samego Boga, przedsionkiem nieba, Namiotem Spotkania, w którym możemy jednoczyć się ze Stwórcą nieba i ziemi przez modlitwy, słuchanie Słowa Bożego, sprawowanie sakramentów, a spośród nich najważniejszego, Najdoskonalszej Ofiary Jezusa Chrystusa - Eucharystii.
Już od czasu wybudowania pierwszej świątyni poświęconej Bogu za czasów króla Salomona, tj. od 687 r. przed Chr., poświęcenie świątyni ma niezwykle uroczysty charakter. Zgodnie z obowiązującymi obrzędami do elementów liturgii poświęcenia zaliczamy: modlitwę poświęcenia, namaszczenie mensy ołtarzowej i 12 wybranych miejsc na ścianach świątyni (tzw. zacheuszek) olejem Krzyżma św., okadzenie ołtarza i ścian kościoła oraz liturgię światła. Wszystkie te elementy w swojej bogatej symbolice wyrażają prawdę o Kościele św., który nieustannie pielgrzymuje do Niebieskiego Jeruzalem. Sprawiają one, że uczestnicy liturgii przeżywają prawdziwe misterium - tajemnicę, której nie da się wyrazić słowami.
Konsekratorem kościoła i przewodniczącym liturgii był biskup toruński Andrzej Suski. Wraz z nim Eucharystię sprawowali: abp Marian Przykucki - ostatni biskup diecezji chełmińskiej, bp Józef Szamocki - biskup pomocniczy toruński oraz 15 zaproszonych kapłanów. Liturgia zgromadziła wielu przedstawicieli duchowieństwa diecezji toruńskiej, pelplińskiej oraz archidiecezji gdańskiej, kleryków z WSD w Toruniu, siostry zakonne oraz wielu czcicieli Miłosierdzia Bożego i parafian, którzy przez lata budowali dom swojej modlitwy. Uroczystość uświetnił chór „Tibi Domine” Wydziału Teologicznego UMK pod kierunkiem ks. Mariusza Klimka.
Homilia Księdza Biskupa była katechezą poświęconą ołtarzowi, który „będąc stołem wieczernikowym, jednoczy nas w jednej rodzinie dzieci Bożych. (...) Ołtarz jest bowiem dla nas znakiem Chrystusa - Ofiary i Chrystusa Zmartwychwstałego. Pięć krzyżyków na mensie ołtarzowej przypomina nam jaśniejące rany krzyżowe. Biały obrus to jakby płótno spowijające ciało Chrystusa. Świece mówią nam już o zwycięstwie życia nad śmiercią”. Jak bardzo potrzebowaliśmy tych słów, my, kapłani i wszyscy, którzy codziennie otaczamy ołtarz w naszej świątyni. Cała ceremonia pozwoliła nam na nowo wejść w głąb wielkiej tajemnicy obecności Chrystusa w świątyni. Każdy symbol uwypuklony w poświęceniu kościoła stał się na nowo refleksją nad tym, w czym każdego dnia uczestniczymy.
Składamy gorące „Bóg zapłać” wszystkim, którzy przez swoją obecność, modlitwę i duchową łączność brali udział w tym najważniejszym dla naszej wspólnoty dniu. Tylko dzięki tym osobom ten dzień, który dał nam Pan, mógł być godnie przeżyty dla naszego duchowego wzrostu i większej chwały Bożej.
Budowa świątyni to wielkie wyzwanie i ogromny trud. Dlatego w tym miejscu pragnę serdecznie podziękować w imieniu proboszcza ks. prał. Stanisława Majewskiego wszystkim, którzy nie szczędzili czasu, trudu, modlitwy i cierpienia oraz ofiar materialnych, aby doprowadzić do tej uroczystości. Jednak świątynia z cegły, choćby najpiękniejsza - nie jest jeszcze Kościołem. Dlatego dziękujemy tym wszystkim, którzy ten Kościół tworzą. Wszystkim parafianom, dobroczyńcom, budowniczym, architektom, majstrom oraz tym wszystkim, którzy na co dzień tworzą żywą budowlę Kościoła. Bo przecież tak doniosła uroczystość, jaką jest dedykacja kościoła, to nie koniec - ale początek pracy. Pracy nad tym, byśmy wspólnym wysiłkiem stworzyli prawdziwą parafię, opartą na wzajemnej miłości i służbie. Trzeba jeszcze wielu lat i duchowego wysiłku, by na Kozackich Górach, Koniuchach powstał prawdziwy Kościół - wspólnota wspólnot, mówiąca jednym głosem, mająca jedno pragnienie - świętość i zamieszkanie na wieki w najdoskonalszej świątyni - Niebieskim Jeruzalem. I choć wspólnie nieustannie śpiewamy Te Deum laudamus za dar naszego kościoła, to równocześnie modlimy się: „Niech oczy Twoje we dnie i w nocy spoglądają na tę świątynię, na miejsce, o którym mówiłeś: [...] Tam będzie imię moje. Wysłuchaj modlitwy, którą na tym właśnie miejscu zanosi Twój sługa. [...]Ty wysłuchaj z miejsca, na którym przebywasz - z nieba. Wysłuchaj i udziel przebaczenia! (por. 1 Krl 8, 29-30).

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2004-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Dziś Wielki Piątek - patrzymy na krzyż

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

Karol Porwich/Niedziela

Wielki Piątek jest dramatycznym dniem sądu, męki i śmierci Chrystusa. Jest to dzień, kiedy nie jest sprawowana Msza św. W kościołach odprawiana jest natomiast Liturgia Męki Pańskiej, a na ulicach wielu miast sprawowana jest publicznie Droga Krzyżowa. Jest to dzień postu ścisłego.

Piątek jest w zasadzie pierwszym dniem Triduum Paschalnego. Dni najważniejszych Świąt Kościoła są bowiem liczone zgodnie z tradycją żydowską, od zachodu słońca.

CZYTAJ DALEJ

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43

[ TEMATY ]

Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

W niedzielę przypada 80. rocznica śmierci Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. Zostali oni zamordowani przez Niemców 24 marca 1944 r. za ratowanie Żydów, których Niemcy zabili jako pierwszych.

CZYTAJ DALEJ

Rozważania na Niedzielę Zmartwychwstania Pańskiego: szatan połknął haczyk

2024-03-28 23:26

[ TEMATY ]

rozważania

ks. Marek Studenski

Materiał prasowy

Jak wygląda walka dobra ze złem na zupełnie innym, nieuchwytnym poziomie? Jak to możliwe, że szatan, będący ucieleśnieniem zła, może zostać oszukany i pokonany przez dobro?

Zagłębimy się w niezwykłą historię i symbolikę Hortus deliciarum (grodu rozkoszy) Herrady z Landsbergu (ok. 1180). Ten odcinek to nie tylko opowieść o starciu duchowych sił, ale także głębokie przemyślenia na temat tego, jak każdy z nas może stawić czoła pokusom i trudnościom, wykorzystując mądrość przekazywaną przez wieki.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję