Ostrów to jedna z wielu wiosek położonej przy trasie Lublin - Warszawa. W czasach rozbiorów Polski osiedliły się tu rodziny kolonizatorów niemieckich. Tak było do II wojny światowej. Mieszkały tu tylko cztery rodziny polskie. Po wybuchu wojny wyzbyły się one gospodarstw i wyprowadziły się. W centralnym punkcie Ostrowia znajdowała się kaplica ewangelicka - obecnie jest to teren szkolny - i cmentarz. Po wyzwoleniu gospodarstwa poniemieckie zostały rozparcelowane pomiędzy rodziny polskie. Podobny los spotkał teren cmentarza, który uległ dewastacji i zarósł drzewami. Ostrów odziedziczył więc swego rodzaju spuściznę niemiecką. Po wojnie życie wracało do normy.

Dzieje kościoła - kaplicy

Początkowo zrodziła się myśl, by wybudować tu punkt katechetyczny, w którym można by uczyć religii i w niedziele odprawiać Mszę św. Bp Jerzy Modzelewski 13 października 1983 r. poświęcił krzyż. To dało początek parafii. W następnym roku zaczęto prace nad budową punktu katechetycznego. W 1985 r., w surowych jeszcze murach, pierwszą Mszę św. odprawił ks. Stanisław Marczuk, proboszcz z Glinianki. W 1989 r. rozpoczęły się prace przy budowie nowej plebanii. Z dniem 11 września 1991 r. władza metropolitalna ustanowiła samodzielny ośrodek duszpasterski i przysłała ks. Antoniego Zycha, który z czasem został tu pierwszym proboszczem. Oficjalnie to, co wybudowano jest kaplicą przy tzw. punkcie katechetycznym. Powszechnie mówi się jednak, że to kościół. Dziś ten teren jest dosyć obszerny i zadbany. Wnętrze kościoła zachęca do modlitwy.
Parafię w Ostrowie pod wezwaniem św. Stanisława Biskupa i Męczennika erygował bp Kazimierz Romaniuk 25 grudnia 1993 r. z części parafii Glinianka. Z Ostrowa do Glinianki jest 8 km. Obecni ostrowscy parafianie nie zawsze jeździli do kościoła macierzystego. Wybierali czasem Kołbiel lub Otwock. Teraz cieszy ich to, że mają bliżej swoją parafię.
Kamień węgielny został przywieziony z Bazyliki w Porcjunkuli. W głównym ołtarzu znajduje się wizerunek Patrona i obraz Jezusa Miłosiernego. W kościele są figurki i feretrony, które poszczególne wioski noszą w czasie procesji. Do jednej z nich należy obraz Matki Bożej, a nad nim jest wbudowany orzeł z koroną. Wykonał to dwadzieścia lat temu jeden parafianin. Proboszcz z Glinianki przestraszył się, że władze nie pozwolą na orła z koroną. Okazało się jednak, że nikt nie dostrzegł owego „szczegółu” i tak zostało do dziś.

Pustynia młodzieżowa

Wnętrze kościoła jest czyste i zadbane. W prezbiterium nad tabernakulum znajduje się obraz Miłosierdzia Bożego, a po lewej stronie duży obraz patrona parafii - św. Stanisława BM. Są dwa ołtarze boczne. Konfesjonały i ławki sosnowe wykonał miejscowy stolarz. Ramy obrazów i drogę krzyżową pozłocono. Został zrobiony także chór. Organistka przyjeżdża grać na Msze niedzielne, uroczystości, śluby i pogrzeby. W dni powszednie parafianie sami śpiewają. Podczas przygotowań do I Komunii Świętej organistka ćwiczy z dziećmi w domu parafialnym. Tam stoją organy, które 20 lat temu ofiarował dla Ostrowa ks. Marczuk - ówczesny proboszcz Glinianki.
- Młodzież parafialna jest jednak mało rozśpiewana - twierdzi ks. Stanisław Serowik - obecny proboszcz w Ostrowie. Trudno znaleźć kogoś do zaśpiewania psalmu podczas bierzmowania. Ponadto niewielka część młodych uczestniczy regularnie we Mszach św. - Jest to związane z wychowaniem - kontynuuje. Jak rodzice nie chodzą do kościoła, to tak samo i dzieci. Ks. Serowik wskazuje na dwie główne przyczyny takiego stanu. Jest to lenistwo i alkoholizm, który dotyka zwłaszcza średnie pokolenie. Jednak ci, którzy aktywnie uczestniczą w życiu parafii są bardzo przywiązani do Eucharystii. W ciągu roku jest rozdzielanych 25 tysięcy Komunii Świętych. Parafian jest ok. 1100. Regularnie we Mszy uczestniczy 30% mieszkańców. Więcej ludzi przychodzi na Pasterkę i Mszę rezurekcyjną. - Wtedy boli mnie kręgosłup od udzielania Komunii Świętej - z uśmiechem dodaje proboszcz, który w Ostrowie jest od czerwca 1999 r. Został przeniesiony z Kamionka, ponieważ w 1997 r. miał operację serca. Nie mógł więc pracować na dużej wielkomiejskiej parafii. W niedziele Msze są o godz. 9.00 i 11.00. W dni powszednie o 18.00. W październiku o 17.00, a zimą o 16.00. Proboszcz chce bowiem, aby ludzie zaszli do kościoła, gdy jeszcze nie jest zbyt ciemno.
W Ostrowie jest sześć kółek Żywego Różańca, Trzeci Zakon św. Franciszka, ministranci i bielanki. Proboszcz chciałby, aby istniała także Akcja Katolicka, ale ta jest jeszcze w powijakach. Dobrze układa się natomiast współpraca księdza z nauczycielami z pobliskiej szkoły. Rekolekcje adwentowe są organizowane w trzecią niedzielę Adwentu, a wielkopostne - w piątą niedzielę Wielkiego Postu. Wówczas przychodzi duża liczba młodzieży.

Zamiary Boga

Plany Opatrzności są niezbadane. Mimo małej frekwencji - choć nie odbiegającej od tego, co jest w kościołach warszawskich - z parafii wywodzą się liczne osoby duchowne. Są to: nieżyjący już franciszkanin o. Joachim Domański i jego brat o. Paweł Domański, który mieszka w Niepokalanowie. Niedawno zmarł również inny franciszkanin o. Honorat Rafał. S. Maria Tomaszewska jest urszulanką. Z parafii pochodzą księża: ks. Ryszard Ladziński i ks. Rafał Kaściński. Do związków z parafią przyznaje się również ks. Aleksander Mackiewicz z Grodna. Odprawił on Mszę prymicyjną w 2001 r. w Ostrowie. Często przyjeżdżał tu bowiem jako mały chłopiec.