Po zachodniej stronie Rzeszowa, przy międzynarodowej drodze E-40 położona jest świątynia o oryginalnej architekturze, która nosi wezwanie Podwyższenia Krzyża Świętego. Już samo wezwanie streszcza dzieje starań o jej budowę i historię budowy: była to trudna droga, znaczona różnorodnymi szykanami władz komunistycznych, która zakończyła się zwycięstwem krzyża.
Początki tej drogi sięgają 25 maja 1978 r. Wtedy właśnie przemyski biskup pomocniczy Tadeusz Błaszkiewicz dokonał poświęcenia prowizorycznej kaplicy, urządzonej w dawnych zabudowaniach gospodarczych Franciszka Barłowskiego, położonych przy ul. Krakowskiej 18. Przedsięwzięcie to powiodło się w pełni, gdyż dzięki zachowaniu środków ostrożności uśpiono czujność funkcjonariuszy Służby Bezpieczeństwa. Byt kaplicy był jednak stale zagrożony. Władze usiłowały ją przejąć. Dzięki wielkiej determinacji rzeszowskich kapłanów, zwłaszcza ks. Józefa Sondeja, proboszcza parafii pw. Chrystusa Króla i jego współpracownika ks. Franciszka Kołodzieja, oddelegowanego do pracy w nowym ośrodku duszpasterskim, wspartych pomocą wiernych, udało się najpierw obronić kaplicę, a następnie ją rozbudować. Obiekt ten służył duszpasterstwu przez dziesięć lat. Zastąpiła go kaplica zlokalizowana w Domu Parafialnym wzniesionym w latach 1987-88. Również i ona była etapem przejściowym ku właściwej świątyni. Prace przy jej wznoszeniu rozpoczęto (w maju 1987 r.) od wykonania części fundamentów. 14 września 1987 r. biskup przemyski Ignacy Tokarczuk dokonał poświęcenia kamienia węgielnego. Uroczystość ta uwieńczyła pierwszy etap prac. Wkrótce przerwano je na czas budowy Domu Parafialnego. Prace wznowiono ponownie w czerwcu 1989 r. Dzięki wielkiej determinacji proboszcza oraz wiernych parafii, ich postęp był znaczny. Pozwoliło to stosunkowo szybko ukończyć budowę świątyni, a następnie oddać ją na potrzeby kultu religijnego. Ukoronowaniem prac było jej poświęcenie (20 maja 1993 r.) a następnie konsekracja (14 września 2003 r.). Obu tych aktów dokonał ordynariusz rzeszowski bp Kazimierz Górny.
Świątynię wzniesiono według projektu krośnieńskiego architekta inż. Rubena Bardanaszwili, do którego obliczenia konstrukcyjne wykonała inż. Stefania Pawełska. Nadzór nad całością inwestycji sprawował ks. Kołodziej, pracami budowlanymi kierował Antoni Motyka. Wznoszeniu świątyni towarzyszyła modlitwa i wielki entuzjazm wiernych. Włączyli się oni licznie w różnorodne prace budowlane i w znacznej części je sfinansowali. Nie dali się też zastraszyć pogróżkom funkcjonariuszy służb komunistycznych. Wierni wspomagali swego proboszcza, sądzonego za „nielegalną” budowę świątyni podczas kolejnych rozpraw sądowych. Całe przedsięwzięcie nieustannie wspierał swym autorytetem, oraz środkami z funduszu diecezjalnego, bp Tokarczuk.
Wszystko to pozwoliło wznieść monumentalną świątynię, o oryginalnej sylwetce, zwieńczonej dwoma wieżami z krzyżem.
Jest ona obiektem jednopoziomowym z obszernym zapleczem duszpasterskim. Wystrój jej wnętrza oraz witraże zaprojektował rzeszowski plastyk Józef Gołąb. On też jest autorem malowideł w ołtarzu głównym. Krzyż z centralnej części tego ołtarza został wykonany przez rzeźbiarza Henryka Dąbrowskiego z Żołyni.
Kościół pw. Podwyższenia Krzyża Świętego, zlokalizowany na jednym z rzeszowskich wzniesień, góruje nad miastem. Swą oryginalną architekturą wzbogaca jego pejzaż. Jest to świątynia - symbol. Symbol zmagania systemu totalitarnego z religią. Można z niej wyczytać także wiele innych treści. Jedni widzą w niej zwycięstwo Krzyża Chrystusowego, inni miejsce spotkania człowieka z Bogiem, a jeszcze inni tylko piękną architekturę. Kościół ten jest też przestrogą dla wrogów religii. Niesie im przesłanie, że walcząc z Bogiem krzywdzą samych siebie i otaczających siebie ludzi; nie mogą bowiem wygrać z Tym, Który zawsze zwycięża.