Reklama

Przy eucharystycznym stole

Obrzędy wstępne - rozpoczynamy sprawowanie Eucharystii

„Po zgromadzeniu się ludu, kiedy kapłan wraz z diakonem i usługującymi udaje się do ołtarza, intonuje się śpiew na wejście. Śpiew ten rozpoczyna celebrację, umacnia jedność zgromadzonych, wprowadza ich umysły w przeżywanie misterium okresu liturgicznego lub święta oraz towarzyszy procesji kapłana i usługujących.” (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 47)

Niedziela toruńska 8/2005

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mszę św. rozpoczyna procesja, w której idą: kapłan, diakon i osoby usługujące (lektorzy, ministranci, kantor itd.), a uczestnicy celebracji stoją1 W czasie uroczystej celebracji w procesji niesie się księgę Ewangelii, którą kładzie się na ołtarzu, oraz krzyż i świeczniki, które umieszcza się przy ołtarzu. Na przedzie procesji idzie ministrant z kadzielnicą. Procesji towarzyszy śpiew 2, to on tak naprawdę rozpoczyna Mszę św. To, co i jak śpiewamy, nie jest bez znaczenia. Śpiew ma nas bowiem przygotować do Mszy św., wprowadzić w ducha danego dnia (czytań mszalnych, święta) lub okresu liturgicznego.
„Po przyjściu do prezbiterium kapłan, diakon i usługujący oddają cześć ołtarzowi przez głęboki ukłon. Na znak czci kapłan oraz diakon całują ołtarz; kapłan według uznania okadza krzyż i ołtarz.” (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 49)
Pocałunek jest znakiem czci, szacunku i aktem wiary. Z jednej strony wyraża szacunek dla ołtarza, jako miejsca sprawowania Mszy św., z drugiej dla Chrystusa, którego ołtarz symbolizuje i wreszcie dla Kościoła (w ołtarzu umieszczane są relikwie świętych). Okadzenie to znak uhonorowania przedmiotu lub osoby, wyraża nasz szacunek i szczególne znaczenie. Stosowane jest obecnie w czasie uroczystych celebracji liturgicznych.
„Po śpiewie na wejście kapłan, stojąc na miejscu przewodniczenia, razem z całym zgromadzeniem wykonuje znak krzyża; następnie, przez pozdrowienie oznajmia zgromadzonej wspólnocie obecność Pana. Przez to pozdrowienie i odpowiedź ludu ujawnia się misterium zgromadzonego Kościoła.” (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 50)
Znak krzyża jest przypomnieniem śmierci Chrystusa, źródła sakramentu Kościoła; przypomina nam również nasz chrzest, przez który zostaliśmy włączeni do Kościoła i dzięki któremu możemy uczestniczyć we Mszy św. i przyjmować pozostałe sakramenty.
Pozdrowienie - „Pan z wami” 3 jest z jednej strony przypomnieniem, że zebraliśmy się w imię Jezusa i że On jest obecny pośród nas („Gdzie dwaj lub trzej zebrani są w imię moje tam ja jestem pośród nich”) z drugiej strony jest gestem powitania, pozdrowienia obecnych w kościele. Wierni odpowiadając „I z duchem twoim” wyrażają swoją wiarę w to, że kapłan otrzymał Ducha Bożego dla sprawowania Mszy św.

Na marginesie:

1 „Zachowywanie przez wszystkich uczestników jednolitych postaw ciała jest znakiem jedności członków chrześcijańskiej, wspólnoty, zgromadzonych na sprawowanie świętej liturgii: wyrażają one bowiem i kształtują duchowe przeżycia uczestniczących.” (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 42) Dlatego ważne jest, żeby wszyscy uczestniczący we Mszy św. zachowywali te same postawy. Postawy i gesty mają podwójne znaczenie: z jednej strony wyrażają nasze wewnętrzne nastawienie, naszą świadomość, a z drugiej - pomagają nam we właściwym kształtowaniu i porządkowaniu naszych myśli.
„Wierni stoją od rozpoczęcia śpiewu na wejście albo od początku wejścia kapłana do ołtarza aż do kolekty włącznie.” (Ogólne Wprowadzenie do Mszału Rzymskiego, 43) Postawa stojąca jest zasadniczą postawą w liturgii, wyraża szacunek, jest znakiem świadomego i czynnego uczestnictwa, jest znakiem gotowości i towarzyszy uroczystym modlitwom (np. śpiew hymnów, wyznanie wiary, Modlitwa Eucharystyczna).
2 Śpiew zajmuje w liturgii bardzo ważne miejsce, jest jej integralną częścią, zwłaszcza w liturgii niedzielnej czy świątecznej, przypomina nam o tym Ogólne wprowadzenie do Mszału Rzymskiego: „Apostoł zachęca chrześcijan, którzy schodzą się razem w oczekiwaniu na przyjście Pana, aby śpiewali wspólnie psalmy, hymny i pieśni pełne ducha (por. Kol 3, 16). Śpiew jest bowiem znakiem radości serca (por. Dz 2, 46). Dlatego św. Augustyn słusznie mówi: „Kto kocha, ten śpiewa”, a już w czasach starochrześcijańskich znane było przysłowie: „Kto dobrze śpiewa, podwójnie się modli”.”
3 Kapłan może pozdrowić wiernych na pięć różnych sposobów. Szóste pozdrowienie - „Pokój z wami.” - zarezerwowane jest wyłącznie dla Biskupa.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2005-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bratanek Józefa Ulmy o wujku: miał głęboką wiarę, silny moralny kręgosłup i niezależność myśli

2024-03-24 08:43

[ TEMATY ]

Ulmowie

Zbiory krewnych rodziny Ulmów

Wiktoria i Józef Ulmowie

Wiktoria i Józef Ulmowie

Bratanek błogosławionego Józefa Ulmy, Jerzy Ulma, opisał swojego wujka jako mężczyznę głębokiej wiary, którego cechował mocny kręgosłup moralny i niezależność myśli. O ciotce, Wiktorii Ulmie powiedział, że była kobietą niezwykle energiczną i pełną pasji.

W niedzielę przypada 80. rocznica śmierci Józefa i Wiktorii Ulmów oraz ich dzieci. Zostali oni zamordowani przez Niemców 24 marca 1944 r. za ratowanie Żydów, których Niemcy zabili jako pierwszych.

CZYTAJ DALEJ

„Napełnił naczynie wodą i zaczął umywać uczniom nogi” (J 13, 5)

Niedziela warszawska 15/2004

[ TEMATY ]

Wielki Tydzień

pl.wikipedia.org

Mistrz Księgi Domowej, "Chrystus myjący nogi apostołom", 1475

Mistrz Księgi Domowej,

1. Wszelkie „umywanie”, „obmywanie się” lub kogoś albo czegoś kojarzy się ściśle z faktem istnienia jakiegoś brudu. Umywanie to akcja mająca na celu właśnie uwolnienie się od tego brudu. I jak o brudzie można mówić w znaczeniu dosłownym i przenośnym, taki też sens posiada czynność obmywania; jest to oczyszczanie się z fizycznego brudu albo akcja symboliczna powodująca uwolnienie się od moralnego zbrukania. To ten ostatni rodzaj obmycia ma na myśli Psalmista, kiedy woła: „Obmyj mnie całego z nieprawości moich i oczyść ze wszystkich moich grzechów …obmyj mnie a stanę się bielszy od śniegu” (Ps 51, 4-9). Wszelkie „bycie brudnym” sprowadza na nas złe, nieprzyjemne samopoczucie, uwolnienie się zaś od owego brudu przez obmycie przynosi wyraźną ulgę.
Biblia mówi wiele razy o obydwu rodzajach zarówno brudu jak i obmycia, czyli oczyszczenia. W rozważaniach niniejszych zajmiemy się obmyciami z brudu w znaczeniu moralnym.

CZYTAJ DALEJ

Abp Galbas: mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga

2024-03-29 07:59

[ TEMATY ]

Abp Adrian Galbas

flickr.com/episkopatnews

Bp Adrian Galbas

Bp Adrian Galbas

Mnie nieraz trudno jest wierzyć w Boga. Wiara bywa ciężka i męcząca, ale gdy słyszę o czyjejś śmierci, wówczas właśnie wiara jest pociechą - powiedział PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas.

W rozmowie z PAP metropolita katowicki abp Adrian Galbas wyjaśnił, że cierpienie samo w sobie nie jest człowiekowi potrzebne, ponieważ niszczy i degraduje. Jednak w momentach, gdy przeżywamy cierpienie, męka Chrystusa może być pociechą i wzmocnieniem.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję