Red. Lidia Dudkiewicz: - To upomnienie Cicerona (Div. 2, 83) od najdawniejszych czasów zalecane było przez filozofów Wschodu oraz Zachodu i nadal jest aktualne w ascezie nie tylko chrześcijańskiej. O ileż mniej by było zła na świecie, gdyby o nie dbano!
Br. Stanisław Rybicki FSC: - W innym przekładzie brzmi ono: „Czuwaj nad językiem; słuchaj w milczeniu nim zaczniesz mówić!”. Dobrze rozumiane milczenie warunkuje autentyczny dialog, nie tylko dialog z ludźmi i naturą, ale też święty dialog z Panem Bogiem, aby dać pierwszeństwo Słowu Przedwiecznemu. Słowo w Prologu do Ewangelii św. Jana Apostoła należy rozumieć jako najwyższą formę Objawienia Bożego, czyli „mówienia” Boga do ludzi: od pierwszego słowa stwórczego aż do najwyższego Jego wyrazu w Jezusie Chrystusie. Było Ono świętym milczeniem Boga, „tajemnicą dla dawnych wieków ukrytą” (Rz 16, 25).
Bywa jednak i takie Boże milczenie, które jest konsekwencją ludzkiej nieprawości, kary za niewierność. W Księdze Habakuka Prorok kornie zapytuje Przedwiecznego: „Dlaczego przyglądasz się niewiernym i milczysz, gdy bezbożny gubi sprawiedliwego?” (Ha 1,13).
- Czy nie taka oto bywała i bywa reakcja ludzi wobec zagłady milionów ludzi, wobec niewysłowionych kataklizmów i panoszenia się sił demonicznych?
Pomóż w rozwoju naszego portalu
- Tak, nurtuje nas to dramatyczne pytanie o Boże milczenie: dlaczego Bóg pozwala nieprzyjacielowi srożyć się nad miarę? Dla narodu wybranego, który chce słuchać swego Pana, pozostaje modlitewne wołanie: „Czyż (nadal) milczeć będziesz i doświadczać nas tak bardzo?” (Iz 64, 11). Oby ta modlitwa wzruszyła Boga i przyspieszyła pomoc, iżby rzekł swemu ludowi: „Otom Ja! Oto jestem!” (Iz 65, 1). Stajemy tu wobec tajemnicy zła i konsekwencji grzechu. Niech znowu przemówi do nas Słowo Boże, wyrażone przez Proroka Izajasza, adresowane do grzesznej Jerozolimy: „Czy nie dlatego nie lękałaś się Mnie, że Ja milczałem, że się utaiłem?” (Iz 57, 11).
- „Favete linguis!”. O tym milczeniu mówi również Księga Koheleta: Jest „czas milczenia i czas mówienia” (Koh 3, 7).
- Niech do nas przemówi po macierzyńsku przykład Maryi: „Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2, 19). Reszta jest tajemnicą, jest także zbożnym milczeniem i wyciszeniem, aby usłyszeć głos Pana, który do nas mówi.
- Dziękuję za rozmowę.
