Drodzy Diecezjanie!

W uroczystość Najświętszej Trójcy uświadamiamy sobie, że wszystko w Kościele rozwija się w klimacie tej wielkiej tajemnicy. Jeden z teologów pisał: „Kiedy zgłębiamy główne tajemnice, takie jak Bóg, Chrystus, Matka Boża, Kościół i człowiek, to widzimy, że nie można żadnej z nich określić bez wyraźnego odniesienia do Najświętszej Trójcy” (M. Philippon). Prymas Tysiąclecia, sługa Boży kard. Stefan Wyszyński podkreślał, że w Kościele wszystko dokonuje się w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego, że tajemnica Trójcy Świętej jest u podstaw teologicznego myślenia i duszpasterskiego działania.
Teksty liturgiczne zwracają uwagę na zbawczą inicjatywę Boga Ojca, na rolę jedynego Pośrednika między Bogiem i ludźmi - Jezusa Chrystusa oraz na działanie Ducha Świętego. Boże działanie przychodzi do nas od Boga Ojca przez Syna Bożego w Duchu Świętym. Nasza odpowiedź na to działanie zmierza przez Syna w Duchu Świętym do Ojca. Prawdę tę przypomina zawołanie biskupa seniora Tadeusza Rybaka: „Per Christum in Spiritu ad Patrem - Przez Chrystusa w Duchu do Ojca”. Wspominając to, dziękuję Księdzu Biskupowi Tadeuszowi, że jako pierwszy biskup legnicki przez 13 lat troszczył się o wiarę ludu Bożego i o życie z wiary dokonujące się w klimacie Najświętszej Trójcy.
Nasza łączność z Najświętszą Trójcą realizuje się szczególnie w czasie sprawowania Eucharystii. Tu składamy Ojcu Niebieskiemu przez Chrystusa w Duchu Świętym Najświętszą Ofiarę, i razem z Ciałem i Krwią Chrystusa Pana uczymy się siebie składać Bogu w ofierze.
W czasie ingresu do katedry legnickiej 30 kwietnia 2005 r. mówiłem m. in., że pragnę kontynuować dzieło pierwszego biskupa legnickiego i pogłębiać ducha wiary, starać się o rozwój kultu Eucharystii, aby jak największa rzesza wiernych korzystała szczególnie z niedzielnego uczestnictwa we Mszy św. i adoracji przed Najświętszym Sakramentem oraz by kształtowała swe życie w szkole Eucharystii.
Nawiązując do tych słów pragnę dziś zwrócić uwagę na to, że kapłani są sługami Eucharystii, że w najbliższy czwartek przypada uroczystość Bożego Ciała i że kult Eucharystii mamy wiązać z codziennym życiem.

Kapłani słudzy Eucharystii

Dziś w różnych parafiach naszej diecezji odbywają się prymicje. Wyświęceni w sobotę 21 maja neoprezbiterzy dziś po raz pierwszy przewodniczą Eucharystii. Odtąd będą gromadzić wiernych wokół ołtarza Pańskiego. Zostali wyświęceni, aby parafie trwały „w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie” (Dz 2, 42). Wszystkich neoprezbiterów polecam Waszej modlitwie, aby gorliwie wypełniali swoje zadania, by byli kapłanami według Serca Bożego.
Sługa Boży papież Jan Paweł II w liście apostolskim na rozpoczęcie Roku Eucharystii pisał: „Wy, kapłani, którzy każdego dnia powtarzacie słowa konsekracji, jako świadkowie i głosiciele tego wielkiego cudu miłości, dokonującego się w waszych rękach, otwórzcie się na łaskę tego specjalnego Roku, sprawując codziennie Mszę św. z radością i zapałem, takimi jak za pierwszym razem, i chętnie trwając na modlitwie przed tabernakulum” (Mane nobiscum, Domine, 30).
Kapłaństwo jest i pozostanie wielkim darem Boga dla człowieka. Darem zaś największym i najcenniejszym jest Eucharystia. Bez kapłaństwa nie ma Eucharystii! Boski Zbawiciel staje się dla nas Chlebem duchowym poprzez posługę kapłana. Te dwa sakramenty bardzo ściśle łączą się ze sobą. Można powiedzieć, że kapłaństwo jest sakramentem eucharystycznym. Kapłan to głównie sługa Eucharystii w najszerszym rozumieniu tego słowa. Sprawowanie Eucharystii jest najważniejszym momentem każdego kapłańskiego dnia.

Święto Eucharystii

W najbliższy czwartek obchodzić będziemy uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, zwane uroczystością Bożego Ciała. To święto „rozszerzone na cały Kościół łaciński przez papieża Urbana IV w roku 1264, z jednej strony stało się odpowiedzią wiary i kultu na błędy (…) dotyczące tajemnicy obecności Chrystusa w Eucharystii, a z drugiej, było ukoronowaniem ruchu gorącej pobożności eucharystycznej” (Dyrektorium o pobożności ludowej i liturgii, 160).
Uroczystość Bożego Ciała przez wieki inspirowała w ludzie Bożym formy pobożności eucharystycznej. Należy do nich procesja, przedłużająca sprawowanie Eucharystii w sposób, w którym wierni składają publiczne świadectwo swej wiary i pobożności wobec Najświętszego Sakramentu. Sługa Boży papież Jan Paweł II w liście na Rok Eucharystii zachęcał, by w tym roku szczególnie żarliwie była przeżywana uroczystość Bożego Ciała z tradycyjną procesją. Ojciec Święty pisał: „Wiara w Boga, który poprzez Wcielenie stał się naszym towarzyszem drogi, niech będzie głoszona wszędzie, a zwłaszcza na naszych ulicach i pośród naszych domów; niech to będzie wyrazem naszej wdzięcznej miłości i niewyczerpanym źródłem błogosławieństwa” (Mane nobiscum, Domine, 18). Weźmy sobie do serca zachętę umiłowanego Ojca Świętego Jana Pawła II i starajmy się w tę uroczystość tłumnie uczestniczyć we Mszy św. i w procesji eucharystycznej. Starajmy się przyozdobić nasze domy wzdłuż trasy procesji.
Pamiętajmy, że w każdą niedzielę i święto nakazane mamy uczestniczyć we Mszy św. Autor Listu do Hebrajczyków napisał stale aktualne słowa: „Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem” (Hbr 10, 25). Niech owocem Roku Eucharystii będzie większa liczba wiernych uczestniczących we Mszy św. niedzielnej.
Celem pogłębienia wewnętrznego udziału wiernych we Mszy św. wydałem dekret poszerzający możliwość udzielenia Komunii św. pod obiema postaciami. Dotąd Komunii św. w tej formie można było udzielić w określonych prawem liturgicznym przypadkach. Teraz zostaje ta możliwość poszerzona i kapłan sprawujący Mszę św., uwzględniając dobro duchowe wiernych i ich przygotowanie, może zadecydować o udzieleniu Komunii św. pod obiema postaciami.
Z udziałem we Mszy św. łączmy adorację eucharystyczną. Od 26 maja do 2 czerwca br. przeżywać będziemy Tydzień Eucharystyczny, którego celem jest pogłębienie naszej pobożności względem Najświętszego Sakramentu. Bierzmy udział w nabożeństwach eucharystycznych także w ciągu tygodnia. Na ten Tydzień Eucharystyczny Diecezjalna Komisja ds. Liturgii i Duszpasterstwa Liturgicznego przygotowała specjalne materiały.
W encyklice o Eucharystii papież Jan Paweł II napisał: „Jest więc zadaniem pasterzy Kościoła, aby również poprzez własne świadectwo zachęcali do kultu eucharystycznego, do trwania na adoracji”. Zaznaczył także: „Pięknie jest zatrzymać się z Nim i jak umiłowany Uczeń oprzeć głowę na Jego piersi (por. J 13, 25), poczuć dotknięcie nieskończoną miłością Jego Serca. Jeżeli chrześcijaństwo ma się wyróżniać w naszych czasach przede wszystkim «sztuką modlitwy», jak nie odczuwać odnowionej potrzeby dłuższego zatrzymania się przed Chrystusem obecnym w Najświętszym Sakramencie na duchowej rozmowie, na cichej adoracji w postawie pełnej miłości? Ileż to razy, moi drodzy Bracia i Siostry, przeżywałem to doświadczenie i otrzymałem dzięki niemu siłę, pociechę i wsparcie!” A w liście na rozpoczęcie Roku Eucharystii Papież zauważył: „Gdyby owocem tego Roku było choćby tylko ożywienie we wszystkich wspólnotach chrześcijańskich sprawowania Mszy św. niedzielnej i poświęcenia więcej czasu i uwagi adoracji eucharystycznej poza Mszą św., to ten Rok łaski spełniłby pokładane w nim nadzieje” (Mane nobiscum, Domine, 29).
Zachęcam kapłanów, osoby konsekrowane i wiernych świeckich do ożywienia adoracji eucharystycznej. Trwanie na modlitwie przy Panu Jezusie, żywym i prawdziwym w Najświętszym Sakramencie, umacnia zjednoczenie z Nim, przygotowuje do owocnego sprawowania Eucharystii oraz przedłuża postawy kultyczne i egzystencjalne przez nią wzbudzone.

Żyć Eucharystią

Wszystko, co dokonuje się w czasie Mszy św., ma być przeniesione w codzienne życie. Eucharystia ma stanowić program życia i fundament autentycznej duchowości eucharystycznej.
W czasie Mszy św. słuchamy słowa Bożego, by je zachowywać w praktyce życia. Do tego słuchania mamy się przygotować przez osobiste czytanie Pisma Świętego. Po wyjściu z kościoła trzeba szukać sposobności, by wsłuchiwać się w głos Boga, który do nas przemawia w wielu okolicznościach codziennego życia.
Słowo Boże wzywa do nawrócenia. Tę postawę ducha powinniśmy zajmować w codzienności, pamiętając o potrzebie pojednania z Bogiem i bliźnimi oraz o potrzebie czystego serca.
Pamiątka Pana winna nas prowadzić do pamiętania o wszystkich darach otrzymanych od Boga i do dziękczynienia za nie. Zawsze i wszędzie mamy dziękować Bogu. Uczestnik Eucharystii ma być na co dzień człowiekiem wdzięcznym Panu Bogu i ludziom za wszystko.
Na ołtarzu składana jest ofiara Chrystusa i Kościoła. Ofiarniczy wymiar Eucharystii powinien ogarnąć całe życie jej uczestników. Mamy stawać się ludźmi ofiarnymi, zdolnymi do bezinteresownego oddania, składania w darze wszystkiego, czego wymaga życie chrześcijańskie.
Chrystus Pan jest prawdziwie, rzeczywiście i substancjalnie obecny w Eucharystii i ta obecność ma przekształcać całe życie chrześcijanina. W Eucharystii tworzymy jedno serce i jedną duszę. Udział w niej winien kształtować, oczyszczać i umacniać komunię (wspólnotę) między jej uczestnikami.
Prawdziwa modlitwa ma punkt wyjścia w milczeniu. W czasie Mszy św. wiele jest chwil milczenia. Należy je przedłużać, trwając w skupieniu na adoracji przed Najświętszym Sakramentem poza Mszą św.
Uczestnik Eucharystii winien nie tylko przeżywać radość ze spotkania z Panem w kościele, ale tę radość rozszerzać na cały dzień i radować się zawsze w Panu, przeżywając radość braterskich spotkań z innymi.
Rozesłanie na końcu Mszy św. powinno pobudzać „każdego chrześcijanina do zaangażowania w szerzenie Ewangelii i ożywianie społeczeństwa duchem chrześcijańskim” (Mane nobiscum, Domine, 24) i do wprowadzania Chrystusa we wszystkie dziedziny życia, pracy, trudu i cierpienia, aby duch Ewangelii stał się zaczynem historii.
Na trud pogłębiania udziału we Mszy św. i pielęgnowania duchowości eucharystycznej z serca błogosławię w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego.

Wasz Biskup

Legnica, w święto Najświętszej Maryi Panny Matki Kościoła, dnia 16 maja 2005 r.