Reklama

Niedziela Częstochowska

Bp Przybylski do diakonów: Odbudujcie Kościół, ale nie po swojemu

„Odbudujecie Kościół, ale z taką świadomością, że nie od Was ten Kościół się zaczyna i nie od Was się zacznie. Odbudować Kościół, to nie ulec szatańskiej pokusie, by zbudować Kościół po swojemu” - powiedział bp Andrzej Przybylski, biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej, który 1 czerwca w archikatedrze Świętej Rodziny w Częstochowie udzielił święceń diakonatu siedmiu klerykom Wyższego Seminarium Duchownego archidiecezji częstochowskiej.

[ TEMATY ]

diakonat

bp Andrzej Przybylski

diakon

święcenia diakonatu

Marian Sztajner/Niedziela

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mszę św. z bp. Andrzejem Przybylskim koncelebrowali m.in. przełożeni z Wyższego Seminarium Duchownego, na czele z rektorem ks. dr Grzegorzem Szumerą oraz księża proboszczowie z rodzinnych parafii diakonów. W archikatedrze zgromadziły się rodziny i przyjaciele nowych diakonów, kapłani, siostry zakonne, klerycy i wierni parafii, z których pochodzą nowi diakoni.

W homilii bp Przybylski podkreślił, że „każde święcenia to jest moment wielkiej radości dla całej wspólnoty ludu Bożego”. - Im Kościół w świecie ma więcej problemów, im ludzie Kościoła są w większym kryzysie, im więcej jest w świecie bezbożnictwa, obojętności, z tym większą radością przeżywamy chwile kiedy Kościół rodzi nowe swoje sługi – mówił bp Przybylski i zauważył za francuskim teologiem Louis Bouyer, że „ kryzys wiary to w rzeczywistości kryzys księży i kryzys zakonników”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

- Jeśli Kościół przeżywa kryzys, to jest również za przyczyną słabości kapłanów. Odbudowa Kościoła, jakiś nowy czas Kościoła i ożywienie, jeśli mają przyjść, to przyjdą dzięki nawróceniu i ożywieniu każdego diakona, kapłana, zakonnika i każdego biskupa – powiedział bp Przybylski.

Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej wskazał nowym diakonom na postać św. Franciszka z Asyżu, który nie został księdzem, ale był diakonem. – Pan powiedział do niego: „Franciszku, odbuduj mój Kościół”. Będąc świętym, radykalnie zanurzonym w Ewangelii diakonem tyle zrobił dla Kościoła. Biedaczyna z Asyżu odbudował niemal cały powszechny Kościół – podkreślił biskup i dodał: „Tak dużo zależy od świętego diakona i księdza”.

- W imieniu naszego Pana Jezusa Chrystusa ja dzisiaj pragnę upaść do waszych nóg i wypowiedzieć przed wami te słowa nadziei: „Odbudujcie Kościół”. Im bardziej słyszycie o Jego słabościach i problemach, to posłuchajcie jak mówi do Was Pan i staje przed wami jak żebrak i prosi i pyta: Czy odbudujesz Kościół? – kontynuował biskup.

Reklama

- Co to znaczy odbudować Kościół? – pytał bp Przybylski - To nie znaczy zbudować Go na nowo – odpowiedział i za Benedyktem XVI przypomniał, że „to diabelska pokusa jeśli ludzie myślą, że trzeba zburzyć stary Kościół i zbudować jakiś nowy, że trzeba zrezygnować z tradycji, dogmatów, z nauczania, rozmiękczyć Ewangelię”.

- Odbudować Kościół to znaczy wrócić do Jego fundamentu. A fundamentem jest Chrystus i Jego Ewangelia. Odbudujecie Kościół, ale z taką świadomością, że nie od Was ten Kościół się zaczyna i nie od Was się zacznie. Odbudować Kościół, to nie ulec szatańskiej pokusie, by zbudować Kościół po swojemu – przypomniał bp Przybylski i zwrócił się do nowych diakonów: „Sakrament święceń to nie jest jednorazowe i dostojne przeżycie. Sakrament to ziarno, o które trzeba dbać”.

Biskup wskazał na trzy momenty święceń - Pierwszy moment to jest decyzja. To jest wasz wolny wybór, ale to jest również „chcę” Kościoła. To jest decyzja na śmierć i życie. Jak tu za chwilę nie zdecydujecie się umrzeć dla prywaty, egoizmu, bogactwa, to nie odbudujecie Kościoła – zaapelował do diakonów bp Przybylski.

- Waszą żoną ma być Oblubienica - Kościół, a waszą rodziną każda wspólnota, do której Kościół Was pośle. Traktujcie ten Kościół ja swoją Oblubienicę. Nie myślcie w Kościele o sobie, o tym jakie będziecie mieć parafie, jaką karierę zrobicie w Kościele, tylko myślcie o Kościele jak o Oblubienicy – kontynuował biskup.

- Włożycie swoje ręce w ręce biskupa, żeby powiedzieć: „Panie Boże teraz Ty mnie prowadź tam, gdzie chcesz, a nie gdzie ja chcę”. Położycie się krzyżem, żeby tak jak ziarno w ziemi obumrzeć. Żeby umrzeć dla ziemi, dla tego, co doczesne, ziemskie, dla swojej świeckości. Dostaniecie stułę, którą Kościół każe Wam nosić na krzyż, żebyście uczyli się przekreślania siebie. Macie pokazać, że jesteście gotowi na swego rodzaju deprywatyzację i przekreślać, to co moje, prywatne dla Jezusa i dla Kościoła – podkreślił bp Przybylski.

Reklama

Biskup pomocniczy archidiecezji częstochowskiej przypomniał diakonom: „Dostajecie konkretny projekt na życie i odbudowę Kościoła. Ten projekt jest zawarty w świętej Ewangelii. Będziecie ją przyjmować nie dlatego tylko, żeby innych pouczać i wyjaśniać, ale żeby najpierw nią żyć”.

- Bo jak będziecie mówić pięknie o Ewangelii, ale nie będziecie żyć ewangelicznie, to mało kto Wam uwierzy, że ta Ewangelia to jest życie, a nie teoria. Przyjmijcie Ewangelię jak program na życie. Współpracujecie ze słowem Boga – zakończył biskup.

Podczas święceń nowi diakoni wypowiedzieli swoje przyrzeczenia, zobowiązali się do celibatu, do posłuszeństwa biskupowi i jego następcom, do wiernego głoszenia Słowa Bożego i posługi sakramentalnej.

Przed święceniami diakoni odbyli rekolekcje w Domu Rekolekcyjnym Święta Puszcza w Olsztynie k. Częstochowy. Rekolekcje przeprowadził ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie ks. dr Łukasz Dyktyński.

Nowi diakoni archidiecezji częstochowskiej jako patrona swojego rocznika wybrali św. Jana Bosko.

Uroczystościom święceń towarzyszył śpiew scholi Wyższego Seminarium Duchownego w Częstochowie i scholi „Domine Jesu”.


Święcenia diakonatu otrzymali klerycy:

1. Szymon Całus – Częstochowa, par. św. Antoniego z Padwy

2. Mateusz Golis – Częstochowa, par. św. Rodziny

3. Sebastian Kosecki – Częstochowa, par. św. Jacka

4. Dominik Kozłowski – Wieluń, par. św. Stanisława BM

5. Remigiusz Lech - Myszków, par. Narodzenia Najświętszej Maryi Panny

6. Piotr Sinkiewicz – Przedbórz, par. św. Aleksego (diec. radomska)

7. Zbigniew Wojtysek – Łobodno, par. NMP Częstochowskiej

2019-06-01 14:37

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Odkąd to Bóg wodzi nas na pokuszenie?

Chrystus powiedział, abyśmy modlili się słowami: „Ojcze nasz, któryś jest w niebie…”.
W modlitwie tej jest zwrot: „i nie wódź nas na pokuszenie”. To nie absurd? Odkąd to Bóg w Trójcy Jedyny wodzi nas na pokuszenie? Najpierw kusi nas, abyśmy popełniali grzechy, a potem nas za nie karze? Przecież wszyscy wiemy, że do czynienia zła kusi nas szatan! Przeciwnicy Kościoła katolickiego zapewne chichoczą z zadowolenia, a my, ciemni wierni, powtarzamy bzdury, wypowiadane ustami naszych kapłanów.
S. T.

CZYTAJ DALEJ

Marcin Zieliński: Znam Kościół, który żyje

2024-04-24 07:11

[ TEMATY ]

książka

Marcin Zieliński

Materiał promocyjny

Marcin Zieliński to jeden z liderów grup charyzmatycznych w Polsce. Jego spotkania modlitewne gromadzą dziesiątki tysięcy osób. W rozmowie z Renatą Czerwicką Zieliński dzieli się wizją żywego Kościoła, w którym ważną rolę odgrywają świeccy. Opowiada o młodych ludziach, którzy są gotyowi do działania.

Renata Czerwicka: Dlaczego tak mocno skupiłeś się na modlitwie o uzdrowienie? Nie ma ważniejszych tematów w Kościele?

Marcin Zieliński: Jeśli mam głosić Pana Jezusa, który, jak czytam w Piśmie Świętym, jest taki sam wczoraj i dzisiaj, i zawsze, to muszę Go naśladować. Bo pojawia się pytanie, czemu ludzie szli za Jezusem. I jest prosta odpowiedź w Ewangelii, dwuskładnikowa, że szli za Nim, żeby, po pierwsze, słuchać słowa, bo mówił tak, że dotykało to ludzkich serc i przemieniało ich życie. Mówił tak, że rzeczy się działy, i jestem pewien, że ludzie wracali zupełnie odmienieni nauczaniem Jezusa. A po drugie, chodzili za Nim, żeby znaleźć uzdrowienie z chorób. Więc kiedy myślę dzisiaj o głoszeniu Ewangelii, te dwa czynniki muszą iść w parze.

Wielu ewangelizatorów w ogóle się tym nie zajmuje.

To prawda.

A Zieliński się uparł.

Uparł się, bo przeczytał Ewangelię i w nią wierzy. I uważa, że gdyby się na tym nie skupiał, to by nie był posłuszny Ewangelii. Jezus powiedział, że nie tylko On będzie działał cuda, ale że większe znaki będą czynić ci, którzy pójdą za Nim. Powiedział: „Idźcie i głoście Ewangelię”. I nigdy na tym nie skończył. Wielu kaznodziejów na tym kończy, na „głoście, nauczajcie”, ale Jezus zawsze, kiedy posyłał, mówił: „Róbcie to z mocą”. I w każdej z tych obietnic dodawał: „Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych” (por. Mt 10, 7–8). Zawsze to mówił.

Przecież inni czytali tę samą Ewangelię, skąd taka różnica w punktach skupienia?

To trzeba innych spytać. Ja jestem bardzo prosty. Mnie nie trzeba było jakiejś wielkiej teologii. Kiedy miałem piętnaście lat i po swoim nawróceniu przeczytałem Ewangelię, od razu stwierdziłem, że skoro Jezus tak powiedział, to trzeba za tym iść. Wiedziałem, że należy to robić, bo przecież przeczytałem o tym w Biblii. No i robiłem. Zacząłem się modlić za chorych, bez efektu na początku, ale po paru latach, po którejś swojej tysięcznej modlitwie nad kimś, kiedy położyłem na kogoś ręce, bo Pan Jezus mówi, żebyśmy kładli ręce na chorych w Jego imię, a oni odzyskają zdrowie, zobaczyłem, jak Pan Bóg uzdrowił w szkole panią woźną z jej problemów z kręgosłupem.

Wiem, że wiele razy o tym mówiłeś, ale opowiedz, jak to było, kiedy pierwszy raz po tylu latach w końcu zobaczyłeś owoce swojego działania.

To było frustrujące chodzić po ulicach i zaczepiać ludzi, zwłaszcza gdy się jest nieśmiałym chłopakiem, bo taki byłem. Wystąpienia publiczne to była najbardziej znienawidzona rzecz w moim życiu. Nie występowałem w szkole, nawet w teatrzykach, mimo że wszyscy występowali. Po tamtym spotkaniu z Panem Jezusem, tym pierwszym prawdziwym, miałem pragnienie, aby wszyscy tego doświadczyli. I otrzymałem odwagę, która nie była moją własną. Przeczytałem w Ewangelii o tym, że mamy głosić i uzdrawiać, więc zacząłem modlić się za chorych wszędzie, gdzie akurat byłem. To nie było tak, że ktoś mnie dokądś zapraszał, bo niby dokąd miał mnie ktoś zaprosić.

Na początku pewnie nikt nie wiedział, że jakiś chłopak chodzi po mieście i modli się za chorych…

Do tego dzieciak. Chodziłem więc po szpitalach i modliłem się, czasami na zakupach, kiedy widziałem, że ktoś kuleje, zaczepiałem go i mówiłem, że wierzę, że Pan Jezus może go uzdrowić, i pytałem, czy mogę się za niego pomodlić. Wiele osób mówiło mi, że to było niesamowite, iż mając te naście lat, robiłem to przez cztery czy nawet pięć lat bez efektu i mimo wszystko nie odpuszczałem. Też mi się dziś wydaje, że to jest dość niezwykłe, ale dla mnie to dowód, że to nie mogło wychodzić tylko ode mnie. Gdyby było ode mnie, dawno bym to zostawił.

FRAGMENT KSIĄŻKI "Znam Kościół, który żyje". CAŁOŚĆ DO KUPIENIA W NASZEJ KSIĘGARNI!

CZYTAJ DALEJ

Dni Krzyżowe 2024 - kiedy wypadają?

2024-04-25 13:08

[ TEMATY ]

Dni Krzyżowe

Karol Porwich/Niedziela

Z Wniebowstąpieniem Pańskim łączą się tzw. Dni Krzyżowe obchodzone w poniedziałek, wtorek i środę przed tą uroczystością. Są to dni błagalnej modlitwy o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych.

Czym są Dni Krzyżowe?

CZYTAJ DALEJ

Reklama

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję