W święto Ofiarowania Pańskiego, 2 lutego, przypada XI Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. W świątyniach naszej ojczyzny i świata licznie gromadzić się będą osoby konsekrowane, aby publicznie we wspólnocie parafii ślubować Panu Bogu czystość, ubóstwo i posłuszeństwo na całe życie i dziękować za łaskę powołania, za różnorodność wspólnot zakonnych w Kościele, a także prosić o nowe powołania, o odwagę dla młodych w podejmowaniu decyzji na taką drogę życia.
Różnorodność Instytutów Życia Konsekrowanego i dzieła przez nie podejmowane świadczą o wielości charyzmatów i zadań, jakie zostawili założyciele. Każde zgromadzenie zakonne, zgodnie z duchem czasów, realizuje ten ideał w codzienności życia. Św. Franciszek z Asyżu zostawił swoim synom i córkom w testamencie umiłowanie ubóstwa, prostoty, umiłowanie Boga w Jego dziełach i kazał służyć w prostocie. Św. Dominik zaś pragnął, by jego współbracia głosili Słowo Pana.
Św. Jan Bosko, sam wychowany w ubogiej rodzinie, otoczony wielką miłością swojej matki Małgorzaty, posyłał kapłanów do ubogich chłopców. Podobnie czynił bł. ks. Bronisław Markiewicz, powołał do istnienia Zgromadzenie Księży Michalitów i Sióstr Michalitek, aby zakładali domy opieki dla dzieci ulicy.
Sługa Boża Zofia Czeska, założycielka Sióstr Prezentek, zleciła swoim siostrom troskę o wychowanie dzieci i młodzieży, co do dziś starają się wiernie realizować. Założyciel Sióstr Rodziny Maryi - bł. abp Szczęsny Feliński, nieprzyjęty przez butną Warszawę, podobnie jak i dzisiaj abp Stanisław Wielgus, 20 lat spędził na zsyłce w Jarosławiu nad Wołgą i do stolicy już nigdy nie wrócił. Mówił: „Póki pełnię to, co uważam za powinność, póty mam spokój wewnętrzny, chociażbym miał być od wszystkich potępiony”.
Bł. Angela Truszkowska podjęła troskę o dzieci ubogie i opuszczonych staruszków. Dała przykład wielkiej miłości Pana Jezusa i pragnęła, by felicjanki czyniły wszystko przez Serce Maryi na cześć Przenajświętszego Sakramentu. Edmund Bojanowski, założył Zgromadzenie Sióstr Służebniczek, posyłał swoje siostry nie do bogaczy tego świata, ale do ludu wiejskiego, do biednych i opuszczonych.
Rozwój Zgromadzeń zakonnych świadczy, że duch ich Założycieli jest żywy w Kościele.