Ojciec Święty Jan Paweł II 5 czerwca 1999 r. w Sopocie powiedział: „Pragnę Was jeszcze zachęcić, abyście nadal strzegli swojej tożsamości, pielęgnując więzi rodzinne, pogłębiając znajomość swojego języka i starając się przekazywać swoją bogatą tradycję młodemu pokoleniu”. Zainspirowane tą zachętą władze samorządowe gminy Stary Dzików podjęły się organizacji regionalnego przeglądu grup obrzędowych pt. „Wątki folkloru ludowego”. Piąty z kolei odbył się w niedzielę 11 lutego br.
„Przedmiotem tego konkursu są obrzędy i zwyczaje rodzinne związane z cyklem pracy na roli, pasterskie, łowieckie, doroczne związane z cyklem świąt godnych, zapustami, Wielkim Postem, Bożym Narodzeniem, Wielkanocną, itp. Celem przeglądu jest prezentacja zwyczajów i obrzędów ludowych Pogranicza Nadsańskiego, popularyzacja tych wartości kulturowych w społeczeństwie, zachowanie folkloru dla młodszych pokoleń i środowisk twórczych” - wyjaśnia dyrektor GOK w Starym Dzikowie Leszek Król.
Po obejrzeniu wszystkich prezentacji jurorzy zdecydowali przyznać ex aequo pierwsze miejsce zespołowi „Dzikowianie” ze Starego Dzikowa za widowisko obrzędowe „Żniwa sierpami” i grupie obrzędowej z Ujeznej (gmina Przeworsk) za przedstawienie „Kolęda z Rajem”. W pierwszym obrzędzie ukazano ciężką pracę kobiet przy żniwach, ich ufność w pomoc Bożą. Dobra gospodyni wynosi w pole posiłek na obiad, a wieczorem gospodarz prosi strudzone żniwiarki do domu na wieczerzę. Reżyser obrzędu Danuta Nieckarz zatroszczyła się o przypomnienie dawnego słownictwa, autentyczność rekwizytów i ciekawe dialogi. W drugim spektaklu przypomniano kuszenie diabła i wypędzenie pierwszych ludzi z Raju, a także postawę Heroda i Trzech Króli na wieść o narodzeniu Jezusa Chrystusa. Trzecie miejsce zajął zespół „Cantus” z Gorliczyny (gmina Przeworsk) za wyreżyserowane przez Stanisława Zięzio „Wesele”, w którym usłyszeliśmy zapomniane przyśpiewki weselne.
Ponadto jurorzy przyznali 5 wyróżnień dla zespołów: „Białoboczoki” - za obrzęd „Lepienie polepy i wypędzanie diabła”, z Cewkowej Woli - za „Wróżby andrzejkowe” w reżyserii Anieli Mrówki, dla „Grzęszczanie” z Grzęski - za prezentację zwyczaju „Jak ongiś Gromniczną obchodzono” w reżyserii Stanisławy Mucha, zespołu „Piganeczki” z Pigan (gmina Sieniawa) - za obrzęd weselny „Zrękowiny”, dla zespołu „Rozśpiewana Gromada” ze Studziana (gmina Przeworsk) - za wykonanie pieśni związanych z „Dniem św. Jana Chrzciciela”.
Organizatorzy tej imprezy: wójt gminy Stary Dzików Aniela Hulak, miejscowy Gminny Ośrodek Kultury i Centrum Kulturalne w Przemyślu, przy wsparciu Powiatowego Centrum Kultury i Sportu i Muzeum Kresów oraz Podkarpackiego Ośrodka Doradztwa Rolniczego w Boguchwale - Zespół Doradców w Lubaczowie, zatroszczyli się o nagrody, puchary, dyplomy dla wszystkich uczestników przeglądu.
„W tej kulturze ludowej niczego nie ma na pokaz. Twórczość ta wyrasta z duchowej potrzeby naszych mieszkańców. Artyści są artystami z urodzenia. Ich twórczość jest jasna, prosta i dlatego jest tak piękna i ujmująca. Dzięki takiej imprezie, którą mamy zaszczyt organizować co roku, ludowa twórczość artystyczna nie zostanie zapomniana, a znacznie wzbogaci naszą kulturę narodową” - powiedziała wójt Aniela Hulak.
„Urozmaicony repertuar, wielki kunszt gry aktorskiej, troska o autentyczny język, scenografię, stroje, żywy teatr, bogactwo mądrości ludowej, znajomość dawnych obrzędów i zwyczajów, związanych z nimi pieśniami i tańcami, warto propagować. Tego bogactwa, autentyczności, zaangażowania, nie można zmarnować. Starsze pokolenie miało okazję przypomnieć sobie dzieciństwo, młodzieży przybliżono czasy, w jakich żyli ich dziadkowie i pradziadkowie” - dodał juror Andrzej Karczmarzewski z Rzeszowa.
To dobrze, że w Starym Dzikowie powraca się do korzeni, do tego, co jest naszym bogactwem, a czego tak bardzo zazdroszczą nam inne narody, zwłaszcza te, które tradycji nie posiadają. Naturalną konsekwencją postępu jest to, że wiele dawnych zwyczajów, obrzędów, praktyk ulega zapomnieniu. Odchodzi w niepamięć obyczajowość, którą pamiętają starsi, mający odwagę wystąpić na scenie i porwać za sobą młodszych. Zanika sąsiedzka wspólnota, która dawniej na wsi tworzyła specyficzną atmosferę. Warto to wszystko utrwalić na taśmach video, by przekazać kolejnym pokoleniom.