W homilii ks. Bączek skupił się na trzech planach spotkania z Panem: Słowie Bożym, życiu św. Jana Pawła II oraz naszym życiu tu i teraz. Kaznodzieja przypomniał wielkie bierzmowanie dziejów, które miało miejsce 10 czerwca 1979 roku. Podkreślił, że dziś my mamy je kontynuować, mamy być świadkami bierzmowania dziejów. - Nikt za nas tego nie zrobi – podkreślił i dodał, że aby dobrze wykonać to zadanie, nie wystarczy choćby najlepsze uzasadnienie, czy najlepsza teologia. - Konieczny jest jeszcze jeden warunek: czyste sumienie – zaznaczył kapłan, wyjaśniając, że trzeba stanąć przed światem tak, by nic nam nie można zarzucić. I wyjaśnił:- Abyśmy byli czyści, przejrzyści, jednoznaczni.

- Jan Paweł II napisał całe tomy teologicznych, bardziej czy mniej filozoficznych opracowań – mówił dalej kaznodzieja. - Ale kochaliśmy go za to przede wszystkim, jaki był. Kochaliśmy go za to, że w swoim życiu okazał całkowitą zgodność tego, co mówił z tym, jak żył. Jeśli my dziś, chrześcijanie XXI wieku, chcemy tę naszą wiarę obronić, to oczywiście trzeba ją uzasadniać, trzeba nadać jej rozumowych uzasadnień, aby nie została zepchnięta w jakieś współczesne spirytyzmy, gusła, zabobony, ale przede wszystkim trzeba być jednoznacznym świadkiem o czysty sumieniu. To jest drugie zadania, do którego wzywa nas Słowo Boże i życiorys, posługa, nauczanie Jana Pawła II.

Kończąc kazanie, dyrektor Radia „Anioł Beskidów” podsumowywał: - Nie daj się osierocić. Nie daj sobie wmówić, że zostałeś na tym świecie sam. Zauważmy, Karol Wojtyła dość wcześnie stracił rodziców, wcześnie stracił swoją matkę, potem ojca. I ten, który był sierotą szybko odkrył, że nie jest na tym świecie sam. Że tak naprawdę sierotą nie jest, bo jego ojcem jest Bóg. I on tego Boga, który jest obecny, który jest z nami, który roztacza swoją opiekę nad naszym życiem, on tego Boga głosił. A zatem, drodzy bracia i siostry, może nas pochłania dzisiaj współczesność skomplikowanego świata, technologia, która nas wciąga, a jednocześnie nie zapewnia zbawienia, bo nie może tego uczynić. Może drodzy bracia i siostry, samotni jesteśmy, kuląc się w sobie z lęku o przyszłość nas, naszych dzieci i wnuków, gospodarki, rodzin. Może się lękamy o przyszłość wiary Kościoła w Polsce i w Europie. Może przestrasza nas dziś biologia – ten nieplanowany, wymykający się spod kontroli wirus, pochłaniający ludzkie istnienia w tysiącach. Ale dziś z całą mocą trzeba usłyszeć orędzie Jezusa Chrystusa: „Nie zostawię was sierotami.” Nie jesteś na tym świecie, w swoim życiu, historii, skomplikowaniu ludzkich losów, sam. Nie jesteś sierotą. Nad naszym życiem jest dobry Bóg. Dziś słysząc te słowa Jezusa Chrystusa, przypomnijmy sobie to wielkie wołanie Jana Pawła II: „Nie lękajcie się. Nie jesteście sierotami”.