Drodzy Bracia Kapłani! Drodzy Bracia i Siostry - Wierni Diecezjanie!

1. "Jesteście solą ziemi i światłem świata". W dzisiejszej Ewangelii Pan Jezus zachęca nas do głębszej refleksji nad realizacją swego powołania chrześcijańskiego. Chrystus wyraża życzenie, aby Jego uczniowie stali się solą ziemi - "Wy jesteście solą dla ziemi" ( Mt 5, 13). Stary Testament wskazuje na różne funkcje soli. Sól oczyszcza, daje smak pokarmom, konserwuje, jest wreszcie symbolem umów i przymierzy. Przywołanie tego symbolu przez Chrystusa wskazuje, iż człowiek wierzący zobowiązany jest strzec wszystkich ideałów i wartości, które stanowią o związku człowieka z Bogiem. Chrystus żąda też od swych wiernych, aby byli światłem świata. "Tak niech świeci wasze światło przed ludźmi, aby widzieli wasze dobre uczynki i chwalili Ojca waszego" (Mt 5,16) . Każdy więc chrześcijanin wezwany jest do osobistego przykładu świadectwa. Znamy tak wiele przykładów świętych i błogosławionych. Ale najsilniej jednak przekonują nas wzory aktualnie żyjące, namacalnie działające w tych samych czasach i w tych samych warunkach. Słowa oświecają umysł, ale dopiero przykład zapala serce.

Jak więc w dzisiejszych czasach być solą ziemi i światłem świata u progu trzeciego tysiąclecia? Odpowiedź próbuje dać I Synod Diecezji Rzeszowskiej. Już w listopadzie i grudniu miały miejsce spotkania z kapłanami. Dostarczyły one wiele ciekawych materiałów i spostrzeżeń na temat kapłańskiego posłannictwa.

Świadomość wielkich zadań, jakie stoją przed każdym wiernym świeckim u progu trzeciego tysiąclecia, stała się tematem przewodnim pierwszej serii dekanalnych spotkań synodalnych dla świeckich. Odbywały się one w poszczególnych dekanatach od 10 do 18 stycznia 2002 r. Spotkaniom przewodniczyli Księża Biskupi oraz przedstawiciele Sekretariatu Synodu i Komisji ds. Ludu Bożego Pierwszego Synodu Diecezji Rzeszowskiej.

W czasie spotkań delegaci z poszczególnych parafii wysłuchali referatu pt. "Chrstifideles laici - Wierni świeccy", poświęconego roli świeckich w Kościele. Może jest nam wszystkim potrzebne przypomnienie, kim są świeccy w Kościele? Jakie jest ich miejsce i rola w Kościele i w świecie?

Soborowa Konstytucja o Kościele definiuje wiernych świeckich jako wszystkich wiernych chrześcijan, nie będących członkami stanu kapłańskiego i stanu zakonnego, prawnie ustanowionego w Kościele; chrześcijanie, wcieleni przez chrzest - w Chrystusa, ustanowieni jako Lud Boży, stają się na swój sposób uczestnikami kapłańskiego, prorockiego i królewskiego urzędu Chrystusowego. Sprawują właściwe całemu ludowi chrześcijańskiemu posłannictwo w Kościele i w świecie. Jeden z synodów latynoamerykańskich określił wiernych świeckich jako " ludzi świata w sercu Kościoła i zarazem ludzi Kościoła w sercu świata" . Świecki to człowiek w sercu Kościoła, a więc człowiek powołany nie do tego, aby wyręczać kapłanów w posłudze właściwej dla nich, ale by zachowując swoją tożsamość, swoją świeckość, przenikał duchem Ewangelii te dziedziny życia, które są jemu właściwe.

Podkreślił to już Sobór Watykański II w Konstytucji Dogmatycznej o Kościele "Lumen gentium", gdzie w nr. 31 czytamy: "zadaniem ludzi świeckich, z tytułu właściwego im powołania, jest szukać królestwa Bożego, zajmując się sprawami świeckimi i kierując nimi po myśli Bożej. Żyją oni w świecie, w zwyczajnych warunkach życia rodzinnego i społecznego, z których niejako utkana jest ich egzystencja. Tam ich Bóg powołuje, aby (...) przyczyniali się do uświęcania świata na kształt zaczynu, od wewnątrz niejako".

Kodeks Prawa Kanonicznego sformułował tę misję jako jeden z podstawowych obowiązków wiernych świeckich: "Każdy [świecki], zgodnie z własną pozycją, jest także szczególnie zobowiązany przepajać i udoskonalać duchem ewangelicznym porządek doczesny, dając w ten sposób w dokonywaniu tych spraw i w wykonywaniu świeckich funkcji szczególne świadectwo Chrystusowi" (Kan. 225 §2).

Tak więc powołaniem laikatu w Kościele nie jest wyręczanie kapłanów we właściwej im misji, ale przede wszystkim apostolstwo w sferze rzeczywistości doczesnych i spraw świeckich, aby przepajać je duchem Ewangelii. To jest droga do świętości ludzi świeckich. To powołanie jest oczywiście nierozdzielnie związane z żywym uczestnictwem w życiu Kościoła. Ojciec Święty Jan Paweł II od lat podkreśla w swoim nauczaniu rolę i szczególne zadania świeckich. Wzywa do studiowania dokumentów Kościoła o zadaniach laikatu. "Trzeba je czytać i rozważać, ażeby świeccy w Polsce, laikat w Polsce, szli tą drogą, którą należy. Bardzo potrzebna jest ich obecność w naszym odradzającym się społeczeństwie. Może jest za cicho o nich. Może za bardzo podnoszą swój głos inni. Laikat świadomy swego powołania i złączony ze swymi pasterzami stanowi zaczyn, zdolny odnowić oblicze tej ziemi. Jest on wielką siłą duchową i ludzką. Oczywiście przedsięwzięć apostolskich nie podejmuje się w perspektywie jednego dnia czy roku. Poświęcamy się tym zadaniom z nadzieją, że jest to działanie stałe i ciągłe, po nas przyjdą inni bracia tego samego ducha i będą zbierać owoce tego, co my zasiejemy" .

Rzeszów, 2 lutego 2002 r.