Zauważył, że z powodu pandemii została odwołana pielgrzymka do Lwowa sióstr Zgromadzenia św. Józefa, które on założył. Poprzednio, 26 i 27 czerwca józefitki pracujące na Ukrainie modliły się w miejscach posługi Apostoła Bożego Miłosierdzia.
W homilii abp Mokrzycki wyjaśnił, że tak jeszcze za życia nazywano ks. Zygmunta Gorazdowskiego, a św. Jan Paweł II podczas beatyfikacji we Lwowie tego kapłana 26 czerwca 2001 roku nazwał go prawdziwą perłą łacińskiego duchowieństwa tej archidiecezji.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
„Chociaż był słabego zdrowia, powodowany niezwykłą miłością bliźniego poświęcał się nieustannie służbie ubogim – mówił wtedy papież. - Postać młodego kapłana, który nie bacząc na poważne niebezpieczeństwo zarażenia opiekował się chorymi w Wojniłowie i własnymi rękoma opatrywał ciała zmarłych na cholerę, pozostała w pamięci współczesnych jako żywe świadectwo miłosiernej miłości Zbawiciela. Żarliwe umiłowanie Ewangelii kazało mu być obecnym w szkołach, podejmować przedsięwzięcia wydawnicze i różne inicjatywy katechetyczne, zwłaszcza z myślą o młodzieży. Świadectwem autentyczności jego apostolstwa była nieustanna działalność charytatywna. W pamięci lwowskich wiernych pozostaje on jako «ojciec ubogich» i «ksiądz bezdomnych». Okazywał w tej dziedzinie prawie niewyczerpaną pomysłowość i ofiarność. Jako sekretarz «Instytutu Ubogich Chrześcijan» był obecny wszędzie tam, gdzie rozlegał się krzyk ludzkiego cierpienia, na który starał się odpowiadać tworząc liczne dzieła charytatywne — właśnie tutaj, we Lwowie. Po jego śmierci uznano, że był «prawdziwym zakonnikiem, choć nie złożył specjalnych ślubów», a ze względu na swą całkowitą wierność Chrystusowi ubogiemu, czystemu i posłusznemu pozostaje dla wszystkich szczególnie wiarygodnym świadkiem Bożego miłosierdzia” – zaznaczył wówczas Jan Paweł II.
Reklama
Lwowski metropolita wysoko docenił pracę sióstr józefitek, które po odnowieniu struktur Kościoła katolickiego na Ukrainie wróciły do Lwowa, innych miast i kontynuują dzieło św. Zygmunta Gorazdowskiego.
W słowie podziękowania przełożona Delegatury Ukraińskiej Zgromadzenia Sióstr Józefitek s. Tobiasza Siemek powiedziała, że w katedrze lwowskiej Zygmunt Gorazdowski przyjął święcenia kapłańskie i często modlił się tam przed obrazem Matki Bożej Łaskawej. Józefitka dodała, że z uczestnikami lwowskich obchodów łączą się się całe ich zgromadzenie w różnych zakątkach świata.
26 czerwca siostry józefitki przybyły z relikwiami założyciela na podwórko domu macierzystego Sióstr Świętego Józefa przy ul. Łysenki 53 (dawnej Kurkowej), gdzie mieści się Centrum Dydaktyczno-Rehabilitacyjne. Biskup pomocniczy archidiecezji lwowskiej Leon Mały sprawował tam Mszę św. i wygłosił homilię. Po Mszy św. pomodlono się wspólnie modlitwą różańcową przy grocie Matki Bożej, znajdującej się w ogrodzie.
Reklama
Z kolei 27 czerwca józefitki przybyły do dawnego kościoła św. Mikołaja (obecnie katedra Prawosławnego Kościoła Ukrainy), gdzie św. Zygmunt Gorazdowski żarliwie służył bliźnim i posługiwał prawie 40 lat. Sylwetkę lwowskiego Apostoła Bożego Miłosierdzia tam przedstawił prawosławny o. Igor Musijowski. Odmówiony został różaniec z odpowiednimi rozważaniami o Świętym Lwowskim Samarytaninie oraz Litania ku jego czci. Modlitwę ubogacał i w niej pomagał modlitewny, harmonijny śpiew Sióstr Józefitek i chóru z Szepetówki. A na koniec bracia prawosławni zaśpiewali „Akatyst ku czci św. Zygmunta”. W tym czasie każda z Sióstr miała możliwość zapalenia świeczki przed relikwiami Świętego i przedstawienia Bogu modlitewnych intencji zanoszonych za jego pośrednictwem.
Reklama
Wieczorem 28 czerwca w lwowskiej Kurii Metropolitalnej z udziałem abp. Mieczysława Mokrzyckiego i sióstr józefitek została otwarta wystawa prac malarskich i graficznych wykonanych przez studentów Lwowskiego Kolegium Sztuki Dekoracyjnej i Stosowanej im. Iwana Trusza: „Szlakiem posługi św. Zygmunta”.
Reklama
Ks. Zygmunt Gorazdowski urodził się w 1845 roku w Sanoku. W 1863 roku uczestniczył w Powstaniu Styczniowym. Po ukończeniu Wyższego Seminarium Duchownego we Lwowie i święceniach kapłańskich w 1871 roku pracował jako wikariusz bądź administrator w Tartakowie, Wojniłowie, Bukaczowcach, Gródku Jagiellońskim i Żydaczowie. W 1877 roku rozpoczął działalność we Lwowie. Po krótkim okresie pracy przy kościele św. Marcina i Matki Bożej Śnieżnej, przez około 40 lat pełnił posługę w parafii św. Mikołaja. Przez długie lata był sekretarzem Instytutu Ubogich Chrześcijan. W 1882 roku założył przy pomocy jednego z towarzystw dobroczynnych „Dom pracy” dla żebraków. Z jego inicjatywy rozpoczęła działalność we Lwowie tania Kuchnia Ludowa. Żywili się w niej robotnicy, młodzież szkolna, dzieci, a najczęściej ubodzy. Ks. Gorazdowski założył także Zakład dla Nieuleczalnie Chorych i Rekonwalescentów. Był to rodzaj hospicjum dla ludzi cierpiących i chorych, którzy zgodnie z ustawą rządu po sześciu tygodniach pobytu w szpitalu, bez względu na stan zdrowia, byli z niego usuwani. W 1886 roku z jego inicjatywy powstał Internat św. Jozafata dla ubogich studentów Seminarium Nauczycielskiego. Utworzył pierwszy i przez długie lata jedyny w Galicji Zakład Dzieciątka Jezus dla samotnych matek i porzuconych niemowląt. W 1884 roku ks. Gorazdowski założył Zgromadzenie Sióstr św. Józefa. Zmarł w 1920 roku i został pochowany na Cmentarzu Łyczakowskim we Lwowie.
Beatyfikował go 26 czerwca 2001 roku we Lwowie papież Jan Paweł II, a kanonizował 23 października 2005 roku papież Benedykt XVI - była to pierwsza kanonizacja w czasie jego pontyfikatu.