Duszpasterstwo kolejarzy świętuje jubileusz 25-lecia istnienia. Od początku związane jest z osobą ks. kan. Eugeniusza Zarębińskiego, krajowego duszpasterza kolejarzy i proboszcza parafii pw. św. Stanisława w Lublinie. Właśnie tam w niedzielę, 10 stycznia, odbyło się uroczyste spotkanie noworoczne środowiska kolejarskiego, połączone z dziękczynieniem Bogu za 25 lat ofiarnej służby. Eucharystii przewodniczył abp Józef Życiński.

Historia życiem pisana

Od początku powstawania kolei, tworzący ją ludzie, służąc innym, starali się być blisko Boga i Kościoła. Kolejarze, maszyniści, dyspozytorzy i pracownicy różnych sektorów byli i są przekonani, że dobrze wykonywana praca, a co za tym idzie - bezpieczeństwo powierzonych im ludzi, zależy nie tylko od dobrego przygotowania zawodowego, ale także od wsparcia zsyłanego przez Boga. Jemu więc powierzali swoją pracę i swoje rodziny, które często na długi czas pozostawały w domach, również wypraszając szczęśliwy powrót mężów, ojców, synów i braci.
Chociaż kolejarze zawsze byli blisko Boga, w czasach PRL-u działalność duszpasterska nie mogła być wśród nich oficjalnie prowadzona przez Kościół. Dopiero na fali zrywów robotniczych w latach 80. XX wieku, kolejarskie załogi upomniały się o posługę duszpasterską i kapelanów na terenie swoich zakładów pracy. Ich szczególnym wyznaniem wiary był udział w pielgrzymkach na Jasną Górę oraz liczna obecność podczas uroczystości przypadających w dzień św. Katarzyny Aleksandryjskiej, która stała się patronką kolejarzy. Pielęgnując chrześcijańskie i polskie tradycje, kolejarze doczekali 1984 r., kiedy to zostało utworzone Krajowe Duszpasterstwo Kolejarzy. Jego zadaniem była koordynacja działań duszpasterskich w ośrodkach kolejowych w Polsce. Decyzją 204. Konferencji Plenarnej Episkopatu Polski z dnia 18 lutego 1985 r., nominację na Krajowego Duszpasterza Kolejarzy otrzymał ks. kan. Eugeniusz Zarębiński, sprawujący tę funkcję nadal.
Po 1989 r. otworzyły się możliwości tworzenia różnych organizacji społecznych. Kolejarze tej szansy nie przespali i powołali Katolickie Stowarzyszenie Kolejarzy Polskich, które działa od 1994 r. Tradycją kolejarskiej braci są coroczne pielgrzymki do Częstochowy i Łagiewnik, a także wyjazdy do Rzymu, Ostrej Bramy i innych sanktuariów Europy. Istotnym elementem działalności duszpasterstwa jest formacja rodzin kolejarskich, prowadzona w Centrum Animacji Misyjnej w Konstancinie-Jeziornie, a także wakacyjne wyjazdy rekolekcyjno-wypoczynkowe, w których uczestniczą całe rodziny. Od 1988 r. duszpasterstwo kolejarzy wydaje pismo „Zwrotnica”, a w 1995 r. opublikowało modlitewnik dla kolejarzy pt. „Z Bogiem na szlaku”. Jedną z najbardziej znanych inicjatyw stowarzyszenia, jest „Pociąg Papieski”, będący wotum wdzięczności Bogu za pontyfikat Jana Pawła II.

Dostrzec prawdziwe piękno

Na jubileuszowej uroczystości w gościnnych progach parafii św. Stanisława i fundacji „Benjamin” zgromadzili się kolejarze z całej Polski, wystawiając kilkadziesiąt pocztów sztandarowych. Za lata pracy i przemian polityczno-społecznych dziękowali Bogu wraz z rodzinami i przedstawicielami władz różnego szczebla. Szczególnym gościem spotkania był Metropolita Lubelski, który dobrze rozumie radości i troski środowiska kolejarzy, chociażby przez to, iż jego ojciec był kolejarzem. Podczas Mszy św. abp Józef Życiński wspominał, jak przed laty oczekiwał na powrót ojca z pracy. „Gdy miałem 5-6 lat i wracałem do domu, najpierw patrzyłem, czy na wieszaku znajduje się kolejarska czapka mojego taty. Jeśli jej tam nie było, znaczyło to, że jest sens wyjścia z domu i sprawdzenia, czy pociągiem, który przed chwilą zatrzymał się, nie przyjechał z pracy ojciec” - mówił.
W swoich rozważaniach Pasterz archidiecezji lubelskiej nie zatrzymał się na poziomie wspomnień, ale przypomniał nauczanie Jana Pawła II, za którego przyczyną została przywrócona godność pracy zawodowej. „Za przyczyną Jana Pawła II i jego encyklik społecznych radykalnej zmianie uległa praca zawodowa i spojrzenie na robotnika, który wykonując ciężką pracę rozwija własną osobowość i służy innym. Jan Paweł II przeciwstawił się PRL-owskiemu pojęciu pracy, postrzeganej w kategorii sloganów i walki klas” - mówił Metropolita. Jednocześnie przestrzegał przed współczesnym postrzeganiem wartości pracy, dla której wyznacznikiem jest jedynie kariera czy sukces. „W tych kategoriach ani Jezus, ani Jan Chrzciciel nie byli ludźmi sukcesu. Współcześni Jezusa kierowali wzrok na dwór Heroda, a tymczasem wielkie rzeczy, które przemieniły historię świata, działy się na prowincji: w Betlejem, Nazarecie - mówił. - Nie trzeba więc patrzeć na najbardziej nagłośnione środowiska, ale warto dostrzec, że wielkie i piękne przemiany dokonują się w naszych rodzinach i środowiskach zawodowych. Dołóżmy więc starań, by docenić to, co nieefektowne; dostrzeżmy piękno w małym i słabym” - apelował.
Na zakończenie Mszy św. Metropolita dziękował kolejarzom za to, że przed 25 laty podjęli wysiłki, by w swoim środowisku zorganizować duszpasterstwo, a także za to, że wciąż „ich postawa inspirowana jest wrażliwością o dobro moralne i odpowiedzialną troską za bliźnich”. Niejako w odpowiedzi na słowa Księdza Arcybiskupa, Józef Dąbrowski, prezes Katolickiego Stowarzyszenia Kolejarzy Polskich, w imieniu kolejarzy deklarował: „Pragniemy, by moc Boga w Trójcy Jedynego, moc Boga, który jest Miłością, spłynęła na nas, abyśmy mogli być świadkami Jego Miłości”.