W swoim kazaniu bp Adam Bab stwierdził, że Bóg zaplanował objawienie swojej miłości w wydarzeniu krzyża. – Tak jakby chciał powiedzieć, że inaczej się nie da. To była jedyna droga miłości do świata i ludzkości, nawet przez groźbę potępienia. Aby ta miłość nas uratowała, potrzeba było, aby Bóg-człowiek znalazł się na krzyżu – mówił.

Zauważył, że krzyż był odpowiedzią Boga na grzech człowieka. – Tak jak wędrujący Naród Wybrany sam, o własnych siłach, ściągnął na siebie niebezpieczeństwo. W wolności człowieka jest taka moc, by oderwać się od Boga i skazać się na śmierć. Wyjście z tej sytuacji przekracza ludzkie możliwości, dlatego potrzebna jest interwencja Boga, niewyprodukowana ludzką wiedzą i możliwościami. Tylko łaska przynosi ocalenie – głosił najmłodszy polski biskup.

Odwołując się do biblijnej sceny ukrzyżowania zaznaczył, że każdy człowiek może przyjąć postawę jednego z dwóch łotrów ukrzyżowanych z Jezusem. – Pierwszy ze skazanych to symbol naszych ludzkich, nieudolnych sposobów radzenia sobie ze złem, często znajdujących się poza porządkiem sprawiedliwości. Jezus nie wypowiedział do niego ani jednego słowa, współcierpiąc w bezradności. Wie, że w jego sercu jest jakiś mur, bo w swojej upartości sądzi, że oddzielenie dobra i zła nie ma sensu – tłumaczył lubelski biskup pomocniczy.

- O drugim z powieszonych na krzyżu często mówimy „dobry łotr”, bo choć popełnił wiele zła, zrozumiał, że nie miał racji. Pojął, że za zło jest kara, aby dać zadość sprawiedliwości. Ale co mu z tego, skoro zaraz umrze? Czy się opłaca w takim momencie żałować za grzechy? Tak, bo istnieje coś większego niż porządek sprawiedliwości, tym czymś jest przebaczenie. Jeśli sensowne jest nawracanie się, to tylko dlatego, że istnieje miłosierdzie – wyjaśniał bp Bab.

Od XV w. lubelski kościół dominikanów jest kustoszem relikwii Krzyża Świętego, do którego pielgrzymuje wiele tysięcy wiernych, wśród nich byli także polscy królowie. To właśnie w dominikańskiej świątyni zebrani na sejmie posłowie 1 lipca 1569 r. odśpiewali dziękczynne Te Deum z okazji podpisania Unii Polsko-Litewskiej.

W nocy z 9 na 10 lutego 1991 r. dokonano kradzieży relikwiarza z fragmentami krzyża Chrystusa. Do dnia dzisiejszego nie udało się odnaleźć cennego artefaktu. Od tamtej pory kultem w dominikańskiej świątyni otaczany jest znacznie mniejszy fragment relikwii.