Grażyna i Janusz Żak:
- Jesteśmy w „Hallelu Jah” od 17 lat, ponieważ:
chcemy widzieć prowadzenie Boga, Jego inspirację i zachętę, byśmy nie ustali w drodze;
chcemy otwierać się na Ducha Świętego, który daje nam siłę i wkłada pragnienie w nasze serca do uwielbiania Jezusa, poprzez styl modlitwy i styl życia;
chcemy chodzić na spotkania z Jezusem i myśleć: „Czym zaskoczy mnie dzisiaj?!”;
chcemy walczyć przeciwko sobie samym o samych siebie;
chcemy być cegiełką, która daje wsparcie i jest wspierana przez innych.

Ostrów Tumski, Wrocław. Przy wejściu na pl. Katedralny 4 tłoczno. Wchodzący do kościoła Świętych Apostołów Piotra i Pawła wymieniają pozdrowienia, uśmiechy, uściski. Tatry. Pełne majestatu szczyty gór, niemi świadkowie wielkiej tajemnicy. Przed ołtarzem z plecaków klęczą młodzi wędrowcy. Rewal, Bałtyk. Zza drewnianego krzyża wyłania się blask zachodzącego słońca, którego promienie odbijają się od spokojnej tafli Bałtyku. Od rozmodlonych twarzy. Jerozolima. Kościół przy Wieczerniku. „To czyńcie na Moją pamiątkę”

Nieco o nas

Nazwa wspólnoty w języku Chrystusa, języku hebrajskim, oznacza: „wychwalajcie Jahwe”. Od 28 lat członkowie „Hallelu Jah” spotykają się na modlitwie przekonani, że wspólnota to miejsce wzrostu w miłości Boga i ludzi: „Przemawiajcie do siebie wzajemnie w psalmach i hymnach, i pieśniach pełnych ducha, śpiewając i wysławiając Pana w waszych sercach” (Ef 5,19).
Początki wspólnoty są związane z karłowicką Fraternią San Damiano, w której młodzi ludzie zgłębiali duchowość franciszkańską, jednocześnie realizując formację Ruchu Światło-Życie. W 1990 r. doszło przekształcenia we wspólnotę „Hallelu Jah” - wspólną odpowiedź na wezwanie Pana, by głosić Ewangelię.
Opiekunem duchowym „Hallelu Jah” jest ks. Włodzimierz Wołyniec. Wcześniej funkcję asystenta kościelnego pełnił obecny bp Andrzej Siemieniewski. Wspólnota, której liderami są Jacek Wiszniowski i Tomasz Piechnik, liczy około 100 dorosłych osób, które podpisały Przymierze. Jego pierwsze punkty brzmią: „1. Wspólnota «Hallelu Jah» jest w Kościele katolickim. Jej szczególnym obdarowaniem i powołaniem jest ewangelizacja, ekumenizm, misje i charyzmaty Ducha Świętego. 2. Członek wspólnoty to osoba, która podejmuje wysiłek (służbę) tak, aby wspólnota stała się miejscem osobistego spotkania człowieka z Bogiem, oddawaniem czci Ojcu, Synowi i Duchowi Świętemu, szczególnie w codziennej modlitwie, świadectwie życia, w służbie miłości bliźniemu oraz poprzez oddawanie dziesięciny”.
Wzrost przez służbę jest przez członków „Hallelu Jah” rozumiany jako właściwa droga do dojrzałej wiary. We wspólnocie działają cztery diakonie: uwielbienia, małżeństw i rodzin, miłosierdzia oraz ewangelizacji.

Chwała Panu!

Diakonia Uwielbienia zajmuje się przygotowaniem spotkań modlitewnych i Eucharystii wspólnotowych pod względem muzycznym i modlitewnym. Jacek Geremesz, lider, zaznacza, że w służbie tej nie zależy nam na koncertowaniu, tylko na oddawaniu Bogu najwyższej chwały poprzez śpiew i grę na instrumentach we wspólnocie ludzi wierzących. Ewa Stępień dodaje: „Pan Bóg stwarzając muzykę, wymyślił naprawdę coś pięknego. Przez dźwięk czy śpiew można tyle wyrazić… Spontaniczna modlitwa, żywe pieśni przy akompaniamencie czasami kilku instrumentów, są dla mnie zawsze zachęcające i przybliżają do Pana”.

Formować rodziny

Wyjątkowym miejscem jest Diakonia Małżeństw i Rodzin. Dlaczego wyjątkowym? Przede wszystkim jest najliczniejsza. Działa w niej dziesięć grup, które liczą po 4-5 rodzin. Stanowi odpowiedź na potrzeby ludzi, którzy założyli rodziny i zapragnęli formować swoje życie. Ania Rubin, która wspólnie z mężem Wojtkiem i innymi animatorami współtworzyła Program Grup Małżeństw i Rodzin opowiada: „We wspólnocie «Hallelu Jah» jestem od 14 lat, czyli od początku małżeństwa. Odnajduję tu miejsce dla mnie i mojego męża, a także dla naszych dzieci. Przyłączyliśmy się do małej grupy małżeństw i rodzin, zapewniło to nam dobrą duchową formację. Jeśli chodzi o nasze dzieci - korzystają one z katechez i spotkań przygotowywanych specjalnie dla nich”.
Trzyletni program grup jest oparty na lekturze Pisma Świętego, Katechizmie Kościoła Katolickiego i innych dokumentach Kościoła. Dorota i Piotr Chmielowscy, liderzy diakonii, dodają: „Czerpiemy od siebie przykłady, np. jak znajdować czas na modlitwę rodzinną, małżeńską, jak rozmawiać z dziećmi, jak dbać o więź z mężem, jak mieć dobre relacje z dorastającymi dziećmi. Mimo że jesteśmy różni, znajdujemy niesamowitą nić porozumienia i odkrywamy, że nasze rodziny są dla siebie nawzajem świadectwem wiary i miłości”.

Nieść pomoc potrzebującym

Piękne świadectwo kolejnej diakonii wystawia Ania R.: „To, co najbardziej cenię we wspólnocie, to otwartość na drugiego człowieka, szczególnie na tego najbiedniejszego, najbardziej odrzuconego... Wspólnota po prostu uczy mnie miłości”. Diakonia Miłosierdzia wprowadza w czyn słowa Jezusa: „Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili” (Mt 25,40). Darek Zielonka wyjaśnia, że diakonia ma „poszerzyć serce wspólnoty dla najuboższych”. Poprzez praktykę jej członkowie uczą się miłości miłosiernej, czyli wrażliwości na innych ludzi, współczucia, słuchania, poznawania Boga w nich. Główne działanie to prowadzenie Poradni dla Osób Używających Środków Psychoaktywnych. Służą również pomocą narkomanom, alkoholikom, kobietom w kryzysie życia, odwiedzają noclegownię.

Głosić Słowo

Gosia Juźwin jest liderem Diakonii Ewangelizacji. Kilkunastoosobowa grupa niezwykle zaangażowanych ludzi głosiła słowo Boże w różnych miejscach: w kościołach, na ulicach, w szkołach, na dworcu, w schroniskach dla bezdomnych, w poprawczakach. „Wszystkie dzieła, w których mam zaszczyt brać udział, ukazują wciąż nieodgadnionego Boga, naszego Pana! Bóg jest kreatywny! Nie jest nudny!” - z entuzjazmem mówi Gosia.
W 9 punktach spisanych w 2005 r. dla wspólnoty „Hallelu Jah” przez bp. Andrzeja już w pierwszym można przeczytać: Bóg ma wspaniały plan dla twojego życia: chce, by było to życie dla innych. Z pewnością niespodzianek i łask Pana Boga doświadczają ci, którzy decydują się na wyjazdy na misje. W historii wspólnoty zdarzały się nawet podróże do Chin, ostatnio wspólnotowi misjonarze głosili Dobrą Nowinę w Bułgarii, w Machnowie, w Starej Iwicznej. „Hallelu Jah” wspierała też wyjazd Ani Wesołowskiej na misje do Australii. W połowie lipca grupa misyjna wyrusza na Ukrainę.

JPII Powertime

Obecnie Diakonia Ewangelizacji szczególną troską otacza młodzież. Patronem przedsięwzięć jest bł. Jana Pawła II, który z olbrzymią miłością powtarzał: „Młodzież jest nadzieją świata i Kościoła”.
Ewangelizowanie młodych to przede wszystkim organizowane od 6 lat rekolekcyjno-sportowe obozy dla młodzieży JPII POWERTIME. Murzasichle, Stronie Śl., Nowa Morawa, Dunajec. Sama idea obozu zrodziła się w 2005 r. podczas podróży na rekolekcje dla młodzieży gimnazjalnej, współorganizowane przez Diakonię Ewangelizacji na Górze św. Anny. Inspiracją stała się śmierć Jana Pawła II. Mottem całego cyklu stały się jego słowa wypowiedziane do polskiej młodzieży dwukrotnie - na Westerplatte i na Jasnej Górze: „Musicie od siebie wymagać nawet, gdyby inni od was nie wymagali”. Obok formacji duchowej i intelektualnej na obozach młodzież wędruje o górach, uprawia różne sporty, np. gry zespołowe, narciarstwo, snowboard, pływanie, rozwija swoje zainteresowania i uzdolnienia w takich dziedzinach jak muzyka (gra na instrumentach, śpiew), fotografia, twórczość plastyczna.
Praca z młodzieżą w duchu Jana Pawła II stała się w ubiegłym roku inspiracją do powołania w ramach stowarzyszenia „Hallelu Jah” wrocławskiego Centrum Kultury im. Jana Pawła II. Powstało, by promować i twórczo rozwijać dziedzictwo Papieża Polaka. Celem Centrum, którego dyrektorem został Robert Ruszczak, jest rozwijanie i wspieranie kultury chrześcijańskiej oraz przygotowanie ludzi młodych do odważnego i odpowiedzialnego podejmowania życiowych wyzwań.

REWALacyjnie

Trzeci punkt Przymierza wskazuje na cechę wspólnoty, którą podkreślają jej członkowie. „Wszyscy we wspólnocie wezwani są do budowania jej poprzez relacje przyjaźni, pomoc w potrzebie, czynienie wysiłków do wspólnych spotkań, stwarzania atmosfery chrześcijańskiej miłości i wierności”. Oprócz regularnych spotkań formacyjnych i - bardzo lubianych - towarzyskich dogodnym czasem nawiązywania i umacniania bliskich relacji są wyjazdowe rekolekcje wspólnoty „Hallelu Jah”: w ciągu roku weekendowe oraz te z radością oczekiwane, letnie, jak choćby tegoroczne w Rewalu pod hasłem: „Słowo Boże pokarmem duszy”. Od kilku lat miejscem spotkań są nadmorskie miejscowości, gdzie - kontemplując miłość Boga w pięknie otaczającej przyrody, spotykając się z Nim w osobistej modlitwie, słuchając nauczań i dzieląc się w małych grupach - można „rozniecić w sobie pierwotną gorliwość, aby udzielił się nam zapał, jaki wziął początek z Pięćdziesiątnicy” (Jan Paweł II). Członkowie wspólnoty „Hallelu Jah” wspólnie pielgrzymują: śladami św. Piotra - do Rzymu, Cyryla i Metodego - na Słowację. Ostatnio śladami Jezusa Chrystusa - do Ziemi Świętej. Pielgrzymi nie ustają, już planują wędrówkę do Grecji w ślad za św. Pawłem.
Wspólne wyjazdy, rekolekcje, dni skupienia, wspólne oglądanie filmów, pływanie na kajakach, wspólne przebywanie, w którym nie brak poczucia humoru, sprzyjają tworzeniu atmosfery rodziny. Gosia dodaje: „Cenię wspólnotę za relacje, które są budowane na solidnym fundamencie - oczywiście, nie są to relacje pozbawione życiowych «burz», ale fundament sprawia, że zależy nam na pojednaniu i życiu w pokoju”.

Wsparcie

Dorota i Piotr Chmielowscy - doświadczając w „Hallelu Jah” autentycznej przyjaźni - podkreślają, że wzajemna pomoc w konkretnych sytuacjach i świadomość, że w każdej chwili mogą prosić kogoś o modlitwę, daje im ogromne poczucie bezpieczeństwa. 1 listopada 2010 r., godz. 2 w nocy. Treść SMS-a: „Świdry miały wypadek samochodowy. Trzeba się modlić”. Dramat wspólnotowej rodziny: ranni wszyscy jej członkowie, w tym pięcioro dzieci, poważne obrażenia ciała ojca, śmierć siedmioletniej Dominiki. We wspólnocie wielkie poruszenie, natychmiastowa pomoc cierpiącej rodzinie rozrzuconej po kilku wrocławskich szpitalach: wsparcie modlitewne, finansowe, organizacyjne, i to, co niezwykle ważne, obecność. Początek 2007 r. - Jacek Jureczko w szpitalu. Wielomiesięczne odchodzenie do Pana. Wielomiesięczne dyżury wspólnoty w szpitalu i w domu, pomoc Kasi. Wielomiesięczne rekolekcje wspólnoty. Codzienne komentarze Jacka do czytań, zwłaszcza jedno z ostatnich: „Jedna Eucharystia jest lepsza niż tysiąc innych spotkań...”.

EUCHARYSTIA

to centrum życia w „Hallelu Jah”. Źródło i zarazem szczyt całego chrześcijańskiego życia. W każdą niedzielę przed południem wspólnota uczestniczy we Mszy św. na Ostrowie Tumskim. Tutaj szczególnie widać niezwykłe bogactwo wspólnoty, bogactwo Kościoła: starsi, młodsi, małżeństwa, single, dzieci, młodzież. Oprócz cotygodniowej Mszy członkowie wspólnoty spotykają się na środowych spotkaniach, podczas których wspólnie modlą się oraz formują, słuchając konferencji.