Kaplica Matki Bożej Cudownego Medalika przy ulicy Bac 140 w stolicy Francji znajduje się na terenie domu macierzystego zgromadzenia sióstr szarytek, założonego przez św. Wincentego a Paulo i św. Ludwikę de Marillac. To właśnie tam, od lipca do grudnia 1830 r. Maryja trzykrotnie objawiała się 24-letniej nowicjuszce, Katarzynie Labouré, powierzając jej jej misję wybicia i rozpowszechniania medalika z Jej wizerunkiem i zapewniając, że kto go będzie z ufnością nosił, dostąpi wielu łask Bożych.

27 listopada 1830 r. o godz. 17.30 podczas modlitwy w klasztornej kaplicy Katarzyna zobaczyła dwa żywe obrazy, stopione ze sobą, na których Maryja stoi na półkuli ziemskiej, stopami depcząc smoka.

Na pierwszym obrazie Najświętsza Dziewica trzymała w dłoniach pozłacany glob zwieńczony krzyżem wznoszącym się ku niebu. „Ta kula przedstawia cały świat, Francję i każdego człowieka” – usłyszała Katarzyna. Na drugim obrazie z otwartych dłoni Maryi wychodziły świetliste promienie. Katarzyna znów usłyszała głos, który tłumaczył: „Te promienie są symbolem łask, które rozdam ludziom, którzy mnie o nie proszą”.

Następnie wokół postaci Maryi utworzył się owal, w którego półokręgu Katarzyna zobaczyła złoty napis: „O Maryjo bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy”. Usłyszała też głos: „Każ wybić medalik według tego wzoru. Osoby, które będą go nosić z ufnością, otrzymają wielkie łaski”.

Wówczas obraz się odwrócił i Katarzyna zobaczyła jego rewers, na którym była litera M zwieńczona krzyżem, a pod nią dwa serca – jedno w koronie cierniowej, drugie przeszyte mieczem.

Podczas ostatniego objawienia w grudniu 1830 r. Maryja jeszcze raz ukazała Katarzynie medalik i ponownie zapewniła: „Te promienie są symbolem łask, które Najświętsza Dziewica wyjednuje dla osób, które o nie proszą”.

Gdy dwa lata później Paryż ogarnęła epidemia cholery, która spowodowała tysiące ofiar śmiertelnych, szarytki zaczęły rozprowadzać medaliki. Zanotowano wiele uzdrowień i dlatego medalik zaczęto nazywać cudownym. Jego noszenie szybko stało się bardzo popularne nie tylko we Francji, ale także zagranicą. W XX w. wielką popularyzatorką Cudownego Medalika była św. Matka Teresa z Kalkuty, która rozdawała go ludziom w czasie publicznych spotkań.

Po zakończeniu nowicjatu w 1831 r. Katarzyna przez 45 lat, aż do swej śmierci w 1876 r. pracowała w domu starców w Paryżu. Nikt nie wiedział o tym, że objawiła jej się Matka Boża, choć treść otrzymanych przez Katarzynę objawień jej spowiednik o. Jean-Marie Aladel CM ogłosił w 1834 r.

Katarzyna zmarła w opinii świętości. Jej pokryte woskiem ciało spoczywa dziś w szklanym sarkofagu obok głównego ołtarza kaplicy. W 1933 r. została beatyfikowana, a 1947 r. ogłoszona świętą. W 1980 r. sanktuarium Matki Bożej Cudownego Medalika odwiedził podczas swej pierwszej pielgrzymki do Francji papież Jan Paweł II.