Św. Paweł Apostoł w Liście do Koryntian stwierdza: Wierny jest Bóg, który powołał nas do wspólnoty z Synem swoim Jezusem Chrystusem, Panem naszym (1 Kor 1, 9). Słowa te rozbrzmiewają od 2000 lat w sercu każdego chrześcijanina, który doświadczył spotkania z Jezusem Zmartwychwstałym. Jednak w sposób szczególny są bliskie tym wszystkim, których Pan rzeczywiście powołał, aby stawali się robotnikami w Jego Winnicy. Bóg skierował do każdego z nich swoje zaproszenie, każdego z nich wezwał po imieniu, aby zostawił wszystko i poszedł za Nim. Powołanie kapłańskie jest jednocześnie swoistym darem i tajemnicą. Zawarta w nim jest potrzeba dojrzałej ludzkiej wolności, wyrażona w słowach: " jeśli chcesz" oraz Boski dar łaski - "przyjdź i chodź za Mną!" (por. VS 17). Powołanie kapłańskie jest więc procesem, jest ciągłym wzrastaniem duchowym. Dlatego właśnie wymaga ono czasu i miejsca, by mogło dojrzewać, aż przyniesie plon obfity. Taką przestrzenią wzrostu ewangelicznego ziarna jest swoista szkoła Apostołów - Seminarium Duchowne. Jest ono czymś więcej niż tylko jakimś określonym czasem i miejscem. Stanowi ono bowiem przede wszystkim wspólnotę wychowawczą w drodze (PDV 60) . W naszej archidiecezji ta szczególna wspólnota istnieje już od 400 lat. Założył ją w 1602 r. abp Stanisław Karnkowski. Tegoroczny jubileusz pobudza nas wszystkich do wielkiej wdzięczności wobec Boga za dar tak wielu wspaniałych kapłanów, którzy opuścili mury tej Chrystusowej uczelni. To właśnie tu wsłuchiwali się w głos Boga i starali się coraz głębiej poznać Jego wolę. Odkrywali przy tym własną grzeszność, znikomość i słabość. Boski dar łaski okazywał się jednak zawsze większy. Każdego dnia na nowo doświadczali tej zaskakującej prawdy, że Bóg, który ich powołał, jest rzeczywiście wierny do końca. To z kolei rodziło w ich sercu z jednej strony nadzieję i pokój, a z drugiej chęć "wyjścia do świata" i głoszenia tej prawdy innym ludziom. Nie sposób w tym miejscu wspomnieć wszystkich świętych i znanych duszpasterzy, którzy byli związani z naszym Seminarium.

Są wśród nich także błogosławieni naszych czasów - były rektor gnieźnieńskiego seminarium - bł. bp Michał Kozal oraz 8 kapłanów męczenników ostatniej wojny. Uroczyste Te Deum laudamus, które śpiewamy w tym roku jubileuszu, jest także motywowane naszą teraźniejszością. Bóg bowiem cały czas okazuje się wierny - jak kiedyś, tak i dziś powołuje młodych ludzi do pójścia za Nim. Już 18 maja, w wigilię Zesłania Ducha Świętego, diakoni naszego Seminarium otrzymają święcenia kapłańskie, by iść i głosić Dobrą Nowinę. Ci młodzi ludzie wywodzą się spośród Was, z Waszych rodzin, z Waszych wspólnot parafialnych. Jako rektor Seminarium chciałbym wyrazić Wam głęboką wdzięczność za każdego z nich. Dziękuję za Wasze nieustanne duchowe i materialne wspieranie tych powołanych. Jednocześnie zwracam się do każdego z Was z prośbą o dalszą duchową opiekę nad tymi młodymi kapłanami, by nie bali się iść do wszystkich ludzi z radosną nowiną, że Bóg jest zawsze wierny. Wasza modlitwa i ofiarowanie swego cierpienia za nich ma nieocenioną i niezastąpioną wartość. Proszę także o modlitwę w intencji nowych, świętych i licznych powołań do służby Bożej oraz za nasze Seminarium, aby czas jubileuszu cała nasza seminaryjna wspólnota przeżyła jak najowocniej i mogła być przez następne lata prawdziwie świętą wspólnotą wychowawczą w drodze.