Krzyż wrósł bardzo mocno i głęboko w życie narodowe Polaków. Poczta Polska dopiero w ostatnim dwudziestoleciu ukazała na kilku znaczkach krzyże stanowiące znak walki Polaków o niepodległość i przypominające o "naszej chrześcijańskiej godności i narodowej tożsamości" (Jan Paweł II).
16 grudnia 1981 r. (!), w dniu, w którym zginęli z rąk Polaków górnicy w kopalni "Wujek", ukazał się znaczek upamiętniający tych wszystkich Polaków, którzy zostali zabici przez władze rządzącej " partii robotniczej" w grudniu 1970 r. w Gdańsku. Znaczek wartości 2,50 zł, zaprojektowany przez artystę plastyka S. Małeckiego, przedstawia pomnik - trzy krzyże - znajdujący się przed Stocznią Gdańską. Ojciec Święty Jan Paweł II w czasie trzeciej pielgrzymki do Polski w 1987 r., w drodze powrotnej do Oliwy, odbywanej samochodem, podjechał w pobliże Pomnika Ofiar Grudnia 1970, przed którym ukląkł, modlił się przez chwilę i złożył wiązankę białych kalii i żółtych róż.
W 40. rocznicę bitwy o Monte Cassino - 18 maja 1984 r. Poczta Polska wprowadziła do obiegu znaczek wartości 15 zł (według projektu S. Małeckiego), pokazujący na pierwszym planie wielki krzyż, jakby obejmujący to wzgórze z klasztorem, o które zwycięsko (choć z wielkimi stratami) walczyli Polacy. Znaczek nie pokazuje polskiego cmentarza u stóp wzgórza, gdzie jest "rząd białych krzyży", bo "tu Polak z honorem brał ślub". Dlatego też "ta ziemia do Polski należy, choć Polska daleko jest stąd, bo wolność krzyżami się mierzy".
Poległym z rąk władzy "ludowej" w Poznaniu 1956 r. jest poświęcony znaczek o wartości 1500 zł, wydany przez Pocztę Polską 28 czerwca 1990 r. Artysta plastyk M. Piekarski przedstawił pomnik - dwa krzyże, upamiętniające tamte tragiczne wydarzenia. Jan Paweł II w czerwcu 1997 r. sprzed tego Pomnika Ofiar Czerwca 1956 r. powiedział, że "został on wzniesiony na tym placu staraniem społeczeństwa Poznania i Wielkopolski w 25. rocznicę tragicznych wydarzeń, które były wielkim protestem przeciwko nieludzkiemu systemowi zniewalania serc i umysłów człowieczych. Chciałem pod ten pomnik przybyć w 1983 r., gdy byłem po raz pierwszy jako Papież w Poznaniu, ale wówczas odmówiono mi możliwości modlitwy pod poznańskimi Krzyżami. Cieszę się, że dziś razem z Wami - Młodą Polską - mogę uklęknąć pod tym pomnikiem i oddać hołd robotnikom, którzy złożyli swoje życie w obronie prawdy, sprawiedliwości i niepodległości Ojczyzny".
W październiku 1994 r. ukazał się znaczek o wartości 2500 zł emisji zatytułowanej "Rok Maksymilianowski". Na znaczku przedstawiono postać św. Maksymiliana Marii Kolbego na tle kamienistej drogi z cieniem postaci niosącej krzyż. Na kopercie FDC (pierwszego dnia obiegu) artysta plastyk M. Jędrysik umieścił jeszcze jeden krzyż na tle kilku liter "M". Patrząc na św. Maksymiliana Kolbego i na krzyż, trzeba przypomnieć słowa Jana Pawła II: "Krzyż trwa, choć zmienia się świat".
W 1983 r. w warszawskiej bazylice archikatedralnej Jan Paweł II zapewniał nas: "Wszyscy stoimy pod krzyżem. Cała ludzkość stoi pod krzyżem. Nasz Naród od tysiąca lat stoi pod krzyżem. (...) Wraz z wszystkimi moimi Rodakami - zwłaszcza z tymi, którzy najboleśniej czują cierpki smak zawodu, upokorzenia, cierpienia, pozbawienia wolności, krzywdy, podeptanej godności człowieka, staję pod krzyżem Chrystusa, aby na ziemi polskiej odprawiać nadzwyczajny jubileusz Roku Odkupienia. Staję - i wiem, że jak niegdyś na Kalwarii, u stóp tego krzyża stoi Matka Chrystusa".
Dlatego też "Krzyż w Oświęcimiu jest potrzebny Kościołowi i światu... Ten Krzyż objawia nieprzerwaną solidarność Chrystusa z każdym człowiekiem... Ten Krzyż jest potrzebny Polsce, gdyż bez Niego nie da się zrozumieć... historii naszego Narodu. ´Nie można bez Chrystusa zrozumieć dziejów Polski´" (ks. Jerzy Bajda). Premier rządu Rzeczypospolitej, Jerzy Buzek, w liście (20 kwietnia 1998 r.) do mieszkańców Podbeskidzia zapewniał, że rząd pod jego przewodnictwem nie podejmie żadnych działań, które mogłyby w jakikolwiek sposób uchybić krzyżowi: "Krzyż był i jest dla nas nie tylko najważniejszym symbolem religijnym, lecz także znakiem naszej tożsamości narodowej i suwerenności. Dlatego też w Polsce krzyże były, są i będą otaczane czcią i szacunkiem. Krzyż od wszystkich wymaga szacunku, a od chrześcijan również miłości. Oświęcim jest miejscem szczególnym dla wielu narodów. (...) Dobrze pamiętamy, że usuwanie krzyży wbrew woli wspólnot religijnych było cechą czasów totalitarnych. Te czasy na szczęście minęły".
"Lud Polski został podniesiony na Krzyż. Dlatego kocha ten Krzyż, znak miłości w cierpieniu, gdziekolwiek on jest: pod Stocznią, w Warszawie czy Oświęcimiu. W Oświęcimiu Krzyż stał i będzie stał!" (Prymas Polski kard. J. Glemp).