1. "O kluczu Dawida, Ty, który otwierasz bramy Królestwa Niebieskiego, przyjdź i wyprowadź z więzienia człowieka, który trwa w mroku i cieniu śmierci" (Nieszpory, Antyfona do Magnificat).
Tym wezwaniem liturgia pozwala nam modlić się dzisiaj, wzywając nas do skierowania spojrzenia na Tego, który się rodzi, aby odkupić ludzkość. Jesteśmy już u bram Bożego Narodzenia i coraz bardziej intensywne staje się wołanie oczekującego ludu: "Przyjdź, Panie Jezu", przyjdź, aby wyzwolić "tych, którzy trwają w ciemnościach zła"!
Przygotowujemy się do wspominania wydarzenia, które jest sercem historii zbawienia: Wcielenia Syna Bożego, który przyszedł, aby zamieszkać pośród nas, aby odkupić każdego człowieka swoją śmiercią na Krzyżu. W tajemnicy Bożego Narodzenia jest już obecna tajemnica paschalna; w Noc Betlejemską przeczuwamy już wigilię Paschy. Światło, które oświeca grotę, odsyła nas do blasku Zmartwychwstałego Chrystusa, który zwycięża ciemności grobu.
W tym roku przeżywamy szczególne Boże Narodzenie, Narodzenie Chrystusa przed dwoma tysiącami lat: doniosłe "urodziny", które obchodziliśmy w Roku Jubileuszowym, rozważając wyjątkowe wydarzenie przyjścia Odwiecznego Słowa, które stało się człowiekiem dla naszego zbawienia. Otwórzmy się na nowe przeżywanie z odnowioną wiarą zbliżających się świąt Bożego Narodzenia, aby w pełni przyjąć ich duchowe przesłanie.
2. W Boże Narodzenie myśl nasza powraca, w sposób naturalny, do Betlejem: "A ty, Betlejem Efrata, najmniejsze jesteś wśród plemion judzkich! Z ciebie mi wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu" (Mi 5, 1). Echem tego proroctwa są słowa Ewangelisty Mateusza. Mędrcom, którzy chcą dowiedzieć się od króla Heroda, "gdzie jest nowo narodzony król żydowski" (Mt 2, 2), najwyżsi kapłani i uczeni ludu oznajmiają to, co napisał starożytny prorok o Betlejem: "z ciebie wyjdzie władca, który będzie pasterzem ludu mego, Izraela" (Mt 2, 6).
Kościół Wschodni tak woła w modlitwie órthros w uroczystość Bożego Narodzenia: "Betlejem, przygotuj się; śpiewaj, Syjonie; raduj się, pustynio, któraś przyciągnęła radość: gwiazda wschodzi, aby wskazać Chrystusa, który rodzi się w Betlejem; grota przyjmuje Tego, którego nic nie może ogarnąć, gotowy jest też żłób, aby przyjąć odwieczne życie (stichiraM idiómela, Anthologhion).
3. W tych dniach Betlejem staje się miejscem, ku któremu zwracają się oczy wszystkich wierzących. Przedstawienie żłóbka, który tradycja ludowa upowszechniła w każdym zakątku ziemi, pomaga nam lepiej rozważyć przesłanie, które z Betlejem ciągle promieniuje na całą ludzkość. W biednej grocie kontemplujemy Boga, który z miłości staje się dzieckiem. Daje On radość temu, kto Go przyjmuje, a narodom daje pojednanie i pokój.
Wielki Jubileusz, który obchodzimy, wzywa nas do otwarcia serca na Tego, który otwiera dla nas "bramy Królestwa Niebieskiego". Przygotowanie się na Jego przyjęcie oznacza przede wszystkim postawę intensywnej i ufnej modlitwy. Zrobienie Mu miejsca w naszym sercu wymaga poważnego zaangażowania w nawrócenie się i otwarcie na Jego miłość.
Jest On tym, który wyzwala nas z ciemności zła i żąda od nas konkretnego zaangażowania, aby mógł zrealizować się Jego plan zbawienia. Prorok Izajasz opisuje to w sugestywnym obrazie: "Wtedy pustynia stanie się sadem, / a sad za las uważany będzie./ Na pustyni osiądzie prawo, / a sprawiedliwość zamieszka w sadzie. / Dziełem sprawiedliwości będzie pokój, / a owocem prawa - wieczyste bezpieczeństwo" (Iz 32, 15-17).
Jest to dar, o który musimy prosić z modlitewną nadzieją, projekt, który mamy sobie ustawicznie i troskliwie przyswajać!
W Orędziu na najbliższy Światowy Dzień Pokoju, które skierowałem do wierzących oraz do ludzi dobrej woli, podkreśliłem, że "na drodze ku lepszemu zrozumieniu między narodami stoją jeszcze liczne wyzwania, które świat musi podjąć" (nr 18) i przypomniałem, że "wszyscy winni poczuwać się do moralnego obowiązku podejmowania w porę konkretnych decyzji celem krzewienia sprawy pokoju i porozumienia między ludźmi" (tamże).
Oby Boże Narodzenie mogło ożywić w każdym z nas wolę stania się aktywnym i odważnym konstruktorem cywilizacji miłości. Tylko dzięki wkładowi wszystkich proroctwo Micheasza oraz radosna wieść, rozbrzmiewająca w Noc Betlejemską, będą mogły wydać owoce i można będzie przeżyć w pełni chrześcijańskie Boże Narodzenie.

Z oryginału włoskiego tłumaczył o. Jan Pach - paulin