Ks. A. Chmielewski, w trakcie nabożeństwa wielokrotnie stawiał pytania, które zachęcały zebranych wiernych do pogłębienia refleksji w wymiarze m.in. duchowym, religijnym czy naszej codzienności życia. I tak już na początku, zachęcił uczestników nabożeństwa do zastanowienia się dlaczego w czasie Jubileuszu skupieni jesteśmy na nabożeństwie Drogi Krzyżowej, czym jest Droga Krzyżowa w życiu chrześcijanina?

Chrystus powstawszy z martwych już więcej nie umiera, śmierć nad nim już nie ma władzy. Bo to, że umarł, umarł dla grzechu tylko raz, a że żyje, żyje dla Boga. Dlaczego rozważamy Mękę Pańską? Ponieważ jesteśmy współwinni cierpień Chrystusa. On przecież cierpiał również za nas i z powodu nas, poniósł nasze grzechy na drzewo, abyśmy przestali postępować źle i czynili dobrze – powiedział Ks. A. Chmielewski.

We współczesności też Chrystus dalej cierpi w ludziach głodnych, chorych, prześladowanych i krzywdzonych przez nas ale i doznaje pocieszenia, opieki, nakarmienia, napojenia dzięki naszym wysiłkom i dawaniu siebie potrzebującym. Pomimo tego, jednak rozważmy czy robimy wszystko, co możemy, aby jak Weronika ocierać twarz Chrystusowi?

W rozważaniach do każdej stacji Drogi Krzyżowej Ks. A. Chmielewski odnosił się do kart historii diecezji, a także dzieł prowadzonych przez Kościół Łódzki na rzecz potrzebujących.

I tak Kościół Łódzki wspierając najsłabszych, w tym pozostawione dzieci powołał 2 marca 1989 r. Archidiecezjalny Ośrodek Adopcyjny, który udzielił pomocy i otoczył miłością ponad 1800 dzieci. Siostry Salezjanki, widząc potrzebę dobrych wzorców i wychowania w biednej dzielnicy Łodzi, w 1930 r. na prośbę biskupa Wincentego Tymienieckiego przejmują „Ochronkę Bałucką”, aby kierować się w pracy wychowawczej zasadami przekazanymi przez swego duchownego ojca św. Jana Bosko, a także wyjść naprzeciw potrzebującym dzieciom. Dziś siostry prowadzą przedszkole, dom stałego pobytu dla 17 dzieci oraz oratorium, w którym obejmują opieką 145 dzieci. Troską otoczone zostały także matki i kobiety spodziewające się dziecka w trudnej sytuacji życiowej, dla których 15 grudnia 1991 r. biskup Władysław Ziółek powołał Diecezjalny Dom Samotnej Matki im. Stanisławy Leszczyńskiej. W Domu Samotnej Matki, gdzie posługę czynią siostry ze Zgromadzenia Sióstr Antonianek otoczono opieka i udzielono wsparcia 1234 matkom i oraz 2500 dzieciom.

W trosce o osoby starsze, upośledzone, samotne, zmagające się z wszelkimi uzależnieniami, a także bezdomne, doświadczające choroby i cierpienia Kościół Łódzki posługuje poprzez dzieła Sióstr Służebniczek NMP, które prowadzą Dom Pomocy Społecznej, Sióstr ze Zgromadzenia Sióstr Misjonarek Miłości od świętej Matki Teresy z Kalkuty, które same nie wiele mając, dają innym wszystko - zwłaszcza poczucie godności, a także Zakon Szpitalny Bonifratrów, który prowadzi w Łodzi Szpital im. Św. Jana Bożego, Dom Dziennego Pobytu prowadzony przez Caritas, czy Hospicjum Domowe i Poradnia Medycyny Paliatywnej Caritas Archidiecezji Łódzkiej, które każdego dnia kieruje swoją pomoc do ludzi dotkniętych chorobami nowotworowymi oraz ich najbliższych.

Ks. Andrzej Chmielewski podkreślił także, że Kościół Łódzki to nie tylko podejmowane dzieła, ale przede wszystkim osoby konsekrowane i kapłani, którzy swą posługa służą drugiemu, ale także osoby konsekrowane, które swoją cichą modlitwą wspierają Kościół Łódzki.

W Archidiecezji Łódzkiej pracuje obecnie 627 księży diecezjalnych i ponad 150 zakonnych, którzy posługując w 2019 parafiach, gdzie każdego dnia otaczają troską półtoramilionową rzeszę wiernych, celebrują Eucharystię, głoszą Słowo Boże, a także posługują sakramentami. W Domu Księży Emerytów w Łodzi mieszkają Księża którzy po latach pracy duszpasterskiej potrzebują pomocy i opieki, którą im niosą Karmelitanki Dzieciątka Jezus, dostrzegając w tych starszych kapłanach Chrystusa.

W Łodzi od 10 maja 1928 roku istnieje Klasztor Sióstr Karmelitanek Bosych, gdzie siostry każdego dnia odcięte od świata, za klauzurą w milczeniu modlą się i niosą krzyż w intencji każdego z nas oraz całego Kościoła Archidiecezji Łódzkiej.

Na zakończenie nabożeństwa Drogi Krzyżowej Ks. A. Chmielewski powiedział – „Byłem głodny, spragniony, nagi, w więzieniu… Wszystko co uczyniliście jednemu z tych braci moich, Mnie uczyniliście. Wszystko czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, te goście i mnie nie uczynili”. Kościół tworzący Archidiecezję Łódzką, stara się wychodzić naprzeciw potrzebom cierpiącemu człowiekowi Chrystusowi. W każdej parafii działają zespoły charytatywne, które w miarę swoich możliwości ocierają twarz Zbawiciela.

W trakcie Drogi Krzyżowej pamiętano o zachowaniu zasad bezpieczeństwa, kapłani szli

z krzyżem od stacji do stacji Drogi Krzyżowej a wierni przebywali w ławkach.

Wierni mogli się zorientować jakie duże pokłady dziedzictwa duchowego, materialnego pokłada Kościół Łódzki .Przekonać się o działalności kościoła w różnych obszarach naszego życia.