– Wielki Piątek. Moment śmierci Jezusa to przede wszystkim święto pojednania człowieka z Bogiem. To święto jest wyrazem nieskończonej miłości Boga do każdego człowieka. Nieskończonej miłości Boga do każdego z nas. Ofiara Jezusa, która dokonała się na krzyżu, stała się swoistego rodzaju rewolucją w świecie religijnym, bowiem miłość Boga do człowieka rozbiła wszelkie schematy ludzkiego myślenia – mówił ksiądz biskup.

Zauważył, że do momentu śmierci Jezusa na krzyżu uważano, że grzeszny i słaby człowiek winien składać Bogu swoje życie – wyrzeczenie, cierpienie, post, umartwienie. Okazywało się jednak, że żadna z tych ofiar nie była w stanie wynagrodzić ludzkiego grzechu i słabości.

– Dopiero w Jezusie Chrystusie ludzkość znajduje pośrednika między Bogiem a człowiekiem. By mogło się dokonać dzieło zbawienia, z inicjatywą wychodzi Bóg, a nie człowiek. Tylko Jezus, który jest miłością, może w całkowity sposób oddać się za nas w ofierze Ojcu, który jest pełnią miłości. Nie świadczy to, że nasze praktyki ascetyczne zwane wyrzeczeniami i umartwieniami nie mają sensu, one są po to, by ukształtować nasze serce na przyjęcie Bożej miłości. Dlatego krzyż jest wyrazem pewnego rozdarcia między tym, co jest ludzie i tym, co jest Boskie; tym, co ziemskie i tym, co niebieskie – mówił bp Kiciński i podkreślił, że nasze ludzkie życie naznaczone jest często egoizmem, niesprawiedliwością, nienawiścią i odrzuceniem. A to, co Boskie – jest miłością. Dlatego Jezus Chrystus, pełnia miłości, reprezentuje człowieka ziemskiego i tylko On mógł na krzyżu zjednoczyć to, co ludzkie, z tym co Boskie. W Nim bowiem nie ma tego rozdarcia.

– W Chrystusie Ukrzyżowanym krzyż, będący narzędziem zbrodni, staje się znakiem miłości miłosiernej. Człowiek, który stworzył krzyż, by usprawiedliwić swoją niesprawiedliwość, zostaje dotknięty miłością. Człowiek, by usprawiedliwić swoją niesprawiedliwość, zawsze szuka kogoś gorszego. Dlatego Chrystus umierając na krzyżu, dokonuje naszego odkupienia, ale tak naprawdę to od nas zależy, czy my przyjmiemy ten dar Bożej miłości, czy go odrzucimy. Czy ten dar Bożej miłości zachowamy w swoim sercu, czy ten dar zmieni nasze życie. Od nas zależy, czy będziemy się nim dzielić z innymi.

Ksiądz biskup zauważył, że w liturgii wielkopiątkowej modlimy się w różnych intencjach. One zaś pokazują nam ogrom Bożej miłości. Ta miłość dotyka naszego życia. – Po tej modlitwie wiernych będziemy świadkami odsłonięcia krzyża i ujrzymy Jezusa Chrystusa. – mówił kaznodzieja. – Jak naród wybrany na pustyni, który był kąsany przez węże jadem palącym, oderwał oczy od ziemi, spojrzał na miedzianego węża umieszczonego na palu i został uzdrowiony. Dlatego my odrywając nasz wzrok od ziemi, spoglądając na Jezusa Ukrzyżowanego, możemy odnaleźć sens naszego cierpienia, osamotnienia, naszych zranień i naszego odrzucenia. Adoracja Krzyża to moment, w którym dziękujemy za dar dzieła zbawienia, za dar wielkiej miłości, miłości wiernej do końca. Tylko ta miłość jest w stanie przemienić nasze życie. W tej miłości dokonuje się nasze uzdrowienie i nasze przechodzenie z cierpienia do miłości, ze smutku do radości, z ciemności do światła, z beznadziejności do nadziei. Potrzeba nam dziś być świadkami Bożej miłości, miłości wiernej do końca – mówił ksiądz biskup i zauważył, że w dzisiejszym świecie miłość i wierność zostały zdegradowane do czegoś bardzo przelotnego i przemijającego.

– Dlatego krzyż do końca świata będzie znakiem sprzeciwu. Dla wielu będzie przedmiotem pogardy i nienawiści. Może się tak zdarzyć, że wiele razy w naszym życiu przyczyni się do naszego odrzucenia. Może będzie tak, że za cenę obrony krzyża trzeba będzie utracić wiele z tego co ziemskie, by zyskać to, co dziś jest niewidzialne, ale jest wieczne – mówił bp Kiciński i zakończył: – Niech ta dzisiejsza liturgia Adoracji Krzyża, ten dzień dzisiejszy i wieczór, a później nasze życie, będą dla nas okazją do pojednania z Bogiem i drugim człowiek. I pamiętajmy, Bóg jako pierwszy przychodzi do nas. Zatem może i my winniśmy przyjąć Bożą miłość i wyjść do tych, którzy nie chcą wyjść do nas. Bo „W krzyżu cierpienie, w krzyżu zbawienie, w krzyżu miłości nauka, kto Ciebie Boże raz pojąć może, ten nic nie pragnie ni szuka...”