Zapomniana piosenka, gdzieś pod sercem ukryta...

"Widziałam ja orła na niebie...". Pierwsze słowa przepięknej pieśni, powstałej gdy polski naród budził się z letargu, w którym trwał zniewolony przez dzierżących władzę z nadania Moskwy komunistów. Śpiewała tę pieśń solo, mocnym, prawdziwie natchnionym głosem Teresa Haremza. Pieśń Nadziei i odzyskanej Godności...
W środku nocy, z 12 na 13 grudnia1981 r., komuniści w Polsce wprowadzili przeciwko narodowi stan wojenny.
Przypomnienie. Zima stanu wojennego. Wczesny wieczór. Silny mróz. Zbliżam się do domu. Widzę ludzi pchających przez zwały śniegu sanki. Na sankach leży człowiek. Kobieta z wysiłkiem ciągnie. Troje dzieci pomaga, pchając. Wszyscy płaczą. Pytam kobietę: "Co się stało? Czy mogę pomóc?". - "Nie może pan. Mąż miał zawał, wieziemy go do szpitala. Musimy zdążyć". Pochylam się nad leżącym człowiekiem. Nie zdążą... Człowiek nie oddycha... Nie otrzymał na czas pomocy. Nie mógł jej otrzymać. Decyzją Jaruzelskiego na 30 dni wyłączono w całej Polsce telefony, wprowadzono zakaz jazdy samochodami... Ściany domów pokryły się wtedy niespotykaną nigdy przedtem ilością klepsydr informujących o nagłych zgonach. Te śmierci - to morderstwa czerwonej władzy. Trzeba je dołączyć do morderstw popełnionych wtedy na rozkaz Jaruzelskiego i jego sztabu przez bandytów w mundurach i tzw. nieznanych sprawców.
Przypomnienie drugie... W 1992 r. w Paryżu zjawili się: Jaruzelski i Michnik. Zjawili się z promocją książki Jaruzelskiego, w której wyjaśniał Francuzom sens swojego "dzieła", tzn. wprowadzenia w Polsce stanu wojennego. Entuzjastyczną przedmowę do niej napisał Michnik. Recenzenci francuscy i polscy zwracali uwagę na zawarte w książce Jaruzelskiego świadome zafałszowania. W wychodzącym wtedy w Polsce tygodniku Spotkania (z datą 28 maja 1992 r.) Anatol Arciuch pisał o zachowaniu Jaruzelskiego i Michnika w stolicy Francji: "Występ niezapomnianego duetu - panowie Jaruzelski i Michnik we francuskiej telewizji. Prasa tego kraju z rzadko spotykaną zgodnością uznała ten występ, podobnie jak nocne hulanki obu świeżej daty przyjaciół (kulminacyjnym punktem było odśpiewanie przez nich w jednym z rosyjskich kabaretów ulubionej pieśni generała: Ja się Sybiru nie boję, przecież Sybir to też rosyjska ziemia) za wyjątkowo niesmaczne. Potraktowano to jako kompromitację obu panów. Nie Polski". Przypominam: Zbigniew Herbert określił Michnika mianem komunistycznego Nikodema Dyzmy (fakt obyczajowy: wobec zakłamania Gazety Wyborczej Michnika, zakłamanie osławionej Pani Dulskiej to śmiechu warty drobiazg).
Stan wojenny zniweczył nadzieję, upokorzył i powalił na kolana naród, podeptał jego Godność. Pół miliona najbardziej wartościowych i aktywnych ludzi czerwona władza zmusiła do wyjazdu z Polski. Ci ludzie pragnęli budować Polskę naprawdę niepodległą. Stanowili kadrę budzącej się z letargu Ojczyzny. Zwieńczeniem znaczonego bezkarnymi zbrodniami i uwięzieniami czerwonego zniewolenia był "okrągły stół". Kłamstwo otrzymuje status prawdy. Bezprawie nierozliczone staje się obowiązującym prawem. Zniewolenie trwa.
Czy nie znajdziemy w sobie dość siły, aby je odrzucić? Polska to jest WIELKA RZECZ.
Niech spełni się pragnienie wyrażone w ostatnich słowach zamieszczonej dzisiaj pieśni:
Przez góry, lądy, przez rzeki i morze
Jak wolny orzeł popłynie nasz czas.

Reklama

"Widziałam ja orła"

Słowa: Zbigniew Stawecki
Muzyka: Janusz Sent

Widziałam ja orła na niebie,
Gdzie obłok się biały kolebie.
Do ludzi wołam, że wolność to słońce,
Że nie ma końca i nie zna co brzeg.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Skrzydłami jak śniegi białymi
Przez lądy szerokie tej ziemi
Zataczał koła i wołał, i śpiewał,
I wolność w sercach zasiewał jak chleb.

A-a a-a-a a-a a-a-a

Widziałam ja ludzi spętanych,
Z rękami skutymi w kajdany,
Lecz mieli serca jak róże płonące,
A myśli gońcem szlachetny był gniew.

Reklama

A-a a-a-a a-a a-a-a

Zerwali się burzą o świcie,
Broń mieli - swe życie za życie.
I choć niektórzy zostali na drodze,
Dziś wolni chodzą jak słowo, jak pieśń.