Reklama

Sursum corda

Prawdziwy skarb naszych rodzin

Niedziela Ogólnopolska 5/2003

Mariusz Książek

Babcie i dziadkowie - to prawdziwy skarb naszych rodzin.

Babcie i dziadkowie - to prawdziwy skarb naszych rodzin.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W długim, ponurym, na wskroś jeszcze zimowym styczniu przeżywaliśmy i dni bardzo ciepłe, serdeczne, rodzinne. To Dzień Babci i Dzień Dziadka. Choć dni te noszą znamiona kalendarza świeckiego, w swojej wymowie są bardzo chrześcijańskie, dotykają bowiem klimatu, w jakim żyła Święta Rodzina - wzór dla wszystkich rodzin chrześcijańskich. Zapatrzeni w Jezusa, Maryję i Józefa, a także w świętych Dziadków - Joachima i Annę, dochodzimy do wniosku, że klimat rodzinny, klimat serdeczności, bliskości, więzi - ten klimat jest niezwykle potrzebny każdemu człowiekowi; że człowiek stworzony jest do życia w rodzinie. Dlatego gdy widzimy dzisiaj jakieś niezrozumiałe parcie w kierunku osłabienia rodziny, a nawet jej zniszczenia, to ogarnia nas przerażenie: co w zamian?
Patrzymy na nasze umęczone rodziny. Jak wielką rolę odgrywają w nich dziadkowie, pomagając w wychowaniu wnuków, jakże często wspierając ze swoich skromnych emerytur budżety domowe dzieci, będąc nauczycielami i strażnikami wiary młodych, autorytetami w dziedzinie moralności itp. Ale przede wszystkim są skarbnicą miłości. Odczytują to najgłębiej małe dzieci, które jeszcze inaczej niż dorośli patrzą na świat i oczami duszy poznają wartość babci, która, choć może nie jest już młoda i piękna, to jednak prawdziwie kocha i dlatego jest tak bardzo kochana. Mówimy często, że dziadkowie bardziej kochają wnuki niż swoje własne dzieci. Babcia zawsze kojarzyć się będzie z ciepłym i smacznym obiadkiem czy podwieczorkiem, o które już dziś coraz trudniej w naszych domach, z pobłażliwością dla dziecięcych psot, z dowartościowaniem, pocieszeniem, przytuleniem.
Rola babci i dziadka jest dziś nie do przecenienia, przede wszystkim w wychowaniu wnuków. Nasze w bardzo dużej już części wykształcone rodziny, choć może często wiele wiedzą na temat wychowania dzieci, w znacznej większości nie mają na ich wychowywanie czasu. I nie zawsze dlatego, że dążą do szybkiej kariery. Po prostu muszą utrzymać rodzinę, co zwykle jest ponad możliwości finansowe jednego rodzica, przeważnie ojca rodziny, którego pobory nie wystarczają nawet na pokrycie opłat stałych. Gdyby w rolę opiekunów domowego ogniska nie włączyli się dziadkowie, ich wnuki byłyby praktycznie pozbawione domu rodzinnego, a tym samym miały niezaspokojone podstawowe potrzeby psychiczne, takie jak potrzeba miłości, bezpieczeństwa, uznania, potrzeby estetyczne itd.
Dziadkowie, którzy sami przeżyli już wiele, służą doświadczeniem swoim dzieciom, jakże często czyniąc wszystko, by nie dopuścić do rozpadu ich rodzin. Wyłuskują z ich nerwowego życia to, co naprawdę istotne, dla czego warto podejmować trudy wspólnego wędrowania, i mozolnie budują na tym dobro. Dobro wszystkich.
Na dziadkach spoczywa też dzisiaj w ogromnej mierze odpowiedzialność za życie religijne wnuków. Dziadkowie mają dla nich więcej czasu, wprowadzają więc w świat modlitwy, tłumaczą różnorakie zagadnienia religijne, zapoznają z życiem Kościoła, wyjaśniają wiele problemów etycznych. Może nawet jako pierwsi uczą pacierza, opowiadają lub czytają Pismo Święte, zainteresują dziecko książką czy pisemkiem katolickim.
Babcia i dziadek podtrzymują życie rodzinne, integrują rodziny, wypraszają dla swych najdroższych wiele łask Bożych. Są prawdziwym skarbem dla młodych rodzin.
Czy jesteśmy świadomi ogromu dobra, jakiego doznają nasze rodziny przez ręce i serca naszych Dziadków? Czy ich szanujemy? Czy okazujemy tym zmęczonym już często latami i pracą osobom, że choć nieudolnie, na pewno mało wylewnie, ale jednak bardzo ich kochamy?...
Pamiętajmy jeszcze o jednym. Nasze dzieci bacznie nas obserwują. Kiedyś prawdopodobnie będziemy dla nich wzorem, jak szanować starą matkę i ojca. Ten system jest powiązany, stanowi naczynia połączone.W długim, ponurym, na wskroś jeszcze zimowym styczniu przeżywaliśmy i dni bardzo ciepłe, serdeczne, rodzinne. To Dzień Babci i Dzień Dziadka. Choć dni te noszą znamiona kalendarza świeckiego, w swojej wymowie są bardzo chrześcijańskie, dotykają bowiem klimatu, w jakim żyła Święta Rodzina - wzór dla wszystkich rodzin chrześcijańskich. Zapatrzeni w Jezusa, Maryję i Józefa, a także w świętych Dziadków - Joachima i Annę, dochodzimy do wniosku, że klimat rodzinny, klimat serdeczności, bliskości, więzi - ten klimat jest niezwykle potrzebny każdemu człowiekowi; że człowiek stworzony jest do życia w rodzinie. Dlatego gdy widzimy dzisiaj jakieś niezrozumiałe parcie w kierunku osłabienia rodziny, a nawet jej zniszczenia, to ogarnia nas przerażenie: co w zamian?
Patrzymy na nasze umęczone rodziny. Jak wielką rolę odgrywają w nich dziadkowie, pomagając w wychowaniu wnuków, jakże często wspierając ze swoich skromnych emerytur budżety domowe dzieci, będąc nauczycielami i strażnikami wiary młodych, autorytetami w dziedzinie moralności itp. Ale przede wszystkim są skarbnicą miłości. Odczytują to najgłębiej małe dzieci, które jeszcze inaczej niż dorośli patrzą na świat i oczami duszy poznają wartość babci, która, choć może nie jest już młoda i piękna, to jednak prawdziwie kocha i dlatego jest tak bardzo kochana. Mówimy często, że dziadkowie bardziej kochają wnuki niż swoje własne dzieci. Babcia zawsze kojarzyć się będzie z ciepłym i smacznym obiadkiem czy podwieczorkiem, o które już dziś coraz trudniej w naszych domach, z pobłażliwością dla dziecięcych psot, z dowartościowaniem, pocieszeniem, przytuleniem.
Rola babci i dziadka jest dziś nie do przecenienia, przede wszystkim w wychowaniu wnuków. Nasze w bardzo dużej już części wykształcone rodziny, choć może często wiele wiedzą na temat wychowania dzieci, w znacznej większości nie mają na ich wychowywanie czasu. I nie zawsze dlatego, że dążą do szybkiej kariery. Po prostu muszą utrzymać rodzinę, co zwykle jest ponad możliwości finansowe jednego rodzica, przeważnie ojca rodziny, którego pobory nie wystarczają nawet na pokrycie opłat stałych. Gdyby w rolę opiekunów domowego ogniska nie włączyli się dziadkowie, ich wnuki byłyby praktycznie pozbawione domu rodzinnego, a tym samym miały niezaspokojone podstawowe potrzeby psychiczne, takie jak potrzeba miłości, bezpieczeństwa, uznania, potrzeby estetyczne itd.
Dziadkowie, którzy sami przeżyli już wiele, służą doświadczeniem swoim dzieciom, jakże często czyniąc wszystko, by nie dopuścić do rozpadu ich rodzin. Wyłuskują z ich nerwowego życia to, co naprawdę istotne, dla czego warto podejmować trudy wspólnego wędrowania, i mozolnie budują na tym dobro. Dobro wszystkich.
Na dziadkach spoczywa też dzisiaj w ogromnej mierze odpowiedzialność za życie religijne wnuków. Dziadkowie mają dla nich więcej czasu, wprowadzają więc w świat modlitwy, tłumaczą różnorakie zagadnienia religijne, zapoznają z życiem Kościoła, wyjaśniają wiele problemów etycznych. Może nawet jako pierwsi uczą pacierza, opowiadają lub czytają Pismo Święte, zainteresują dziecko książką czy pisemkiem katolickim.
Babcia i dziadek podtrzymują życie rodzinne, integrują rodziny, wypraszają dla swych najdroższych wiele łask Bożych. Są prawdziwym skarbem dla młodych rodzin.
Czy jesteśmy świadomi ogromu dobra, jakiego doznają nasze rodziny przez ręce i serca naszych Dziadków? Czy ich szanujemy? Czy okazujemy tym zmęczonym już często latami i pracą osobom, że choć nieudolnie, na pewno mało wylewnie, ale jednak bardzo ich kochamy?...
Pamiętajmy jeszcze o jednym. Nasze dzieci bacznie nas obserwują. Kiedyś prawdopodobnie będziemy dla nich wzorem, jak szanować starą matkę i ojca. Ten system jest powiązany, stanowi naczynia połączone.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2003-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Tajemnica Wielkiego Czwartku wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy

[ TEMATY ]

Wielki Czwartek

Karol Porwich/Niedziela

Święte Triduum – dni, których nie można przegapić. Dni, które trzeba nasączyć modlitwą i trwaniem przy Jezusie.

Święte Triduum to dni wielkiej Obecności i... Nieobecności Jezusa. Tajemnica Wielkiego Czwartku – z ustanowieniem Eucharystii i kapłaństwa – wciąga nas w przepastną ciszę Ciemnicy.

CZYTAJ DALEJ

Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować

2024-03-29 06:20

[ TEMATY ]

Wielki Piątek

rozważanie

Adobe. Stock

W czasie Wielkiego Postu warto zatroszczyć się o szczególny czas z Panem Bogiem. Rozważania, które proponujemy na ten okres pomogą Ci znaleźć chwilę na refleksję w codziennym zabieganiu. To doskonała inspiracja i pomoc w przeżywaniu szczególnego czasu przechodzenia razem z Chrystusem ze śmierci do życia.

Dzisiaj nie ma Mszy św. w kościele, ale adorując krzyż, rozważamy miłość Boga posuniętą do ofiary Bożego Syna. Izajasz opisuje Jego cierpienie i nagrodę za podjęcie go (Iz 52, 13 – 53, 12). To cierpienie, poczynając od krwi ogrodu Oliwnego do śmierci na krzyżu, miało swoich świadków, choć żaden z nich nie miał pojęcia, że w tym momencie dzieją się rzeczy większe niż to, co widzą. „Podobnie, jak wielu patrzyło na niego ze zgrozą – tak zniekształcony, niepodobny do człowieka był jego wygląd i jego postać niepodobna do ludzi – tak też wprawi w zdumienie wiele narodów. Królowie zamkną przed nim swoje usta, bo ujrzą coś, o czym im nie mówiono, i zrozumieją coś, o czym nigdy nie słyszeli” (Iz 52, 14n). Krew Jezusa płynie jeszcze po Jego śmierci – z przebitego boku wylewa się zdrój miłosierdzia na cały świat. Za mały mój rozum na tę Tajemnicę, milknę, by kontemplować.

CZYTAJ DALEJ

Prezydent zawetował nowelizację prawa dotyczącą tabletki "dzień po"

2024-03-29 13:23

[ TEMATY ]

Andrzej Duda

Pigułka „dzień po”

PAP/Łukasz Gągulski

Prezydent RP Andrzej Duda, na podstawie art. 122 ust. 5 Konstytucji RP, zdecydował o skierowaniu nowelizacji Prawa farmaceutycznego do Sejmu RP z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie ustawy (tzw. weto).

Podstawowym uzasadnieniem decyzji Prezydenta RP jest wola poszanowania konstytucyjnych praw i standardu ochrony zdrowia dzieci.

CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję