W Polsce ukazuje się wiele czasopism teologicznych o zasięgu krajowym i regionalnym. Istnieje również sporo periodyków drukujących kazania. Brak jest jednak czasopisma, które zajmowałoby
się w sposób naukowy wyłącznie problemami głoszenia słowa Bożego. Zjawisko to jest niepokojące z wielu względów. Sobór Watykański II i dokumenty posoborowe dużo miejsca
poświęcają posłudze słowa; domagają się one pogłębionej refleksji i recepcji w Polsce. Współczesna ambona ma poważnego konkurenta w środkach masowego przekazu. Słuchacz
słowa również przeszedł wielką ewolucję w ostatnim pięćdziesięcioleciu.
Dlatego wznowienie Przeglądu Homiletycznego jest wielkim wydarzeniem teologiczno-pastoralnym, które odpowiada na zapotrzebowanie chwili. Czasopismo to jest kontynuacją przedwojennego Przeglądu Homiletycznego,
wydawanego w Kielcach przez ks. Zygmunta Pilcha (1923-39), i Przeglądu Pastoralno-Homiletycznego, wydawanego w Kielcach w latach 1997-2000 przez grono profesorów
kieleckiego Wyższego Seminarium Duchownego. Redaktorem naczelnym nowego Przeglądu jest ks. Stanisław Dyk, adiunkt przy Katedrze Homiletyki KUL, a wydawcą „Jedność” Kielce.
To nawiązanie do tradycji jest twórcze, ale nie niewolnicze. Redakcja jest świadoma nowej sytuacji, w jakiej głosi się słowo Boże dzisiejszemu człowiekowi. Stąd, szanując tradycję, otwiera
się na „nowe”. Od wersji międzywojennej różni się międzynarodowym składem redakcji (Niemcy, Włochy, Stany Zjednoczone) i współpracowników, udziałem ludzi świeckich w radzie
naukowej i wreszcie otwarciem ekumenicznym; dużo miejsca poświęca Biblii i homilii. Od Przeglądu Pastoralno-Homiletycznego różni się również tym, że łamy swoje udostępnia wyłącznie
tematyce homiletycznej.
Ukazały się już pierwsze dwa zeszyty. Struktura zeszytu jest przemyślana i klarowna: 1) „Dydaktyka homiletyki”. W tej części ukazują się fundamentalne zagadnienia
współczesnej homiletyki, np. formacja kaznodziejów, aktualizacja kerygmatu. 2) „Praktyka przepowiadania”. Ta część zainteresuje nie tylko profesorów homiletyki, ale również duszpasterzy: jak
budować homilię, jak mówić o świętych. Tu ukazują się interesujące wywiady. 3) „Uwarunkowanie współczesnego kaznodziejstwa”. Tu publikuje się artykuły interdyscyplinarne: socjologiczno-psychologiczne;
pozwalają one poznać słuchacza. 4) „Recenzje, sprawozdania, aktualia”. Jest to bardzo cenny dział; informuje krytycznie o nowościach z dziedziny homiletyki.
Nowe czasopismo homiletyczne świetnie łączy teorię z praktyką, tradycję z nowoczesnością - jest otwarte na Słowo Boże zawarte w Biblii i na współczesnego
człowieka. Interesuje się treścią przepowiadania, ale nie zaniedbuje formy (retoryka). Jest otwarte na osiągnięcia innych, ale wykorzystuje również ojczysty dorobek. Pierwsze dwa roczniki redagowane przez
młodych homiletów i teologów pozwalają żywić nadzieję, że czasopismo to przyczyni się do odnowy i pogłębienia polskiego kaznodziejstwa.
Pomóż w rozwoju naszego portalu