Mój syn przygotowuje się do przyjęcia sakramentu bierzmowania. Za moich czasów takie przygotowanie odbywało się bardzo krótko i sprawnie. Tymczasem dowiedziałam się, że mój syn musi się przygotowywać do tego sakramentu aż dwa lata, chodzić w tym czasie na niedzielne Msze święte i na nauki. Ostatnio wrócił z wiadomością, że musi również napisać podanie do biskupa o możliwość przyjęcia tego sakramentu. Czy nie ma w tym jakiejś przesady? Dziś trzeba nam raczej zachęcać młodych, aby przyszli do Kościoła, a nie odstraszać ich skomplikowanymi formalnościami.
Helena

Coraz częściej mówi się o tym, że bierzmowanie to dla młodych uroczyste pożegnanie z Kościołem. Przynajmniej w Polsce tak jest, że większość młodych przyjmuje ten sakrament, a potem znika z aktywnego życia w Kościele. A przecież bierzmowanie to sakrament dojrzałości chrześcijańskiej, którego owocem powinno być jeszcze większe zaangażowanie w życie Kościoła. Kościół rzymskokatolicki zdecydował się oddzielić ten sakrament od chrztu świętego, aby człowiek, już w pełni świadomy, mógł jeszcze raz, i to w sposób bardzo osobisty, potwierdzić (konfirmacja) swoją wiarę w Boga. Okazuje się, że do tego potwierdzenia potrzebne jest dzisiaj solidne przygotowanie. Ode mnie również przed wielu laty nikt nie wymagał długiego przygotowania i efekt jest taki, że prawie nic nie pamiętam z chwili mojego bierzmowania. Do naszej wioski biskup przyjeżdżał raz na wiele lat i bierzmował hurtem wszystkich, którzy byli po Pierwszej Komunii św. Moje bierzmowanie przypadło właśnie krótko po Komunii św. Toteż kiedy wybierałem się do seminarium, musiałem nawet sprawdzić, czy w ogóle jestem bierzmowany. Moja historia potwierdza słuszność pogłębionej formy przygotowania do tego sakramentu. Po drugie, niestety, coraz częściej rodziny nie wychowują dostatecznie młodych do pogłębionego życia z Bogiem. Te braki stara się uzupełnić Kościół. Wierzę, że ktoś, kto zdaje sobie sprawę z tego, jak ważne są sakramenty, rozumie dlaczego Kościół stara się, aby wierni byli do nich dobrze przygotowani. Spróbuj bardziej pozytywnie spojrzeć na wymienione przez Ciebie propozycje formacji Twojego syna przed bierzmowaniem. Przecież uczestniczenie co niedzielę we Mszy św. to najbardziej podstawowy obowiązek chrześcijanina. Godzina katechezy tygodniowo to też żadne wielkie obciążenie w porównaniu choćby z czasem, jaki młodzi spędzają przed telewizorem. Warto porozmawiać ze swoim synem po przyjacielsku i wytłumaczyć mu, że sakrament bierzmowania, do którego się przygotowuje, jest naprawdę bardzo ważny. Jeśli dołączysz się do jego narzekania i krytykowania proponowanej formacji, utwierdzisz go w przekonaniu, że w życiu ważne są sprawy doczesne, a te religijne powinno się potraktować zdawkowo i po najmniejszej linii oporu. Oczywiście, że taki program formacji wymaga też od duszpasterzy większego zaangażowania, żeby wszystko nie sprowadziło się tylko do sprawdzenia listy obecności i odfajkowania spotkania. Jestem jednak przekonany, że wzajemna mobilizacja kapłanów i rodziców sprawi, że bierzmowanie nie będzie już traktowane jak uroczyste pożegnanie z Kościołem.

Na listy odpowiada ks. dr Andrzej Przybylski, duszpasterz akademicki z Częstochowy. Zachęcamy naszych Czytelników do dzielenia się wątpliwościami i pytaniami dotyczącymi wiary. Na niektóre z nich postaramy się znaleźć odpowiedź. Można napisać w każdej sprawie: pytania@niedziela.pl