Łukawiec to rodzinna miejscowość obecnego metropolity Lwowa, abpa Mieczysława Mokrzyckiego, który będąc sekretarzem św. Jana Pawła II postarał się o wykonanie dokładnej kopii obrazu Matki Boskiej Tartakowskiej. Pragnienie ks. Mieczysława zostało spełnione i 8 stycznia 2004 roku kopia obrazu została pobłogosławiona i koronowana przez papieża Jana Pawła II w Watykanie.

Sanktuarium tartakowskie stało się miejscem pielgrzymek katolików obu obrządków z Wołynia, Galicji oraz Chełmszczyzny. Za czasów sowieckich kościół został przekształcony w spichlerz zbożowy i zdewastowany. W 2002 r. całkiem zrujnowaną świątynię władze ukraińskie najpierw przekazały prawosławnym, potem oddano ją katolikom obrządku łacińskiego. Nadal trwa renowacja świątyni.

Podziel się cytatem

Cudowny Obraz, przed którym się dziś zatrzymujemy ukazuje Matkę Bożą, stojącą jedną stopą na półksiężycu. Maryja ubrana jest w długą, sięgającą ziemi suknię, okryta ciemnoniebieskim płaszczem. Ma rozpuszczone, sięgające ramion włosy, a jej głowa zwrócona jest w prawą stronę, lekko pochylona w dół. Maryja ma lekko przymknięte oczy, a Jej twarz jest skupiona i łagodna. Ręce ma złożone do modlitwy. W dolnej części obrazu, pod stopami Matki Boskiej widać skrzydlatego smoka, który kona, a obok leżące na ziemi jabłko. Ponad postacią Maryi unosi się Bóg Ojciec z siwą brodą, odziany w szaty, rozpościerający ręce nad Maryją, chroniąc Ją i całą ziemię. Z prawej i lewej strony widać symbole maryjne, jak lilie pośród cierni, Zwierciadło Sprawiedliwości, Drzewo Życia po stronie lewej i Bramę Niebieską, Krzew Gorejący i Wieżę Dawidową po prawej. Na obrazie widoczne są obłoki. Barwy górnej części są jasne, natomiast dolnej, gdzie widać smoka, barwy są ciemne, ukazując kontrast.

Prawdopodobnie został namalowany na płótnie przyklejonym do deski na początku XVII wieku przez włoskiego malarza i umieszczony na zamku Potockich w mieście Tartaków. Po wielkim pożarze zamku, obraz trafił w 1727 roku w ręce kapelana Stanisława Potockiego i miejscowego proboszcza - Mikołaja Kucharskiego. Po jego śmierci, wizerunek Najświętszej Panienki, został w 1764 umieszczony w tutejszym kościele katolickim nad chrzcielnicą i niemal od samego początku zaczął słynąć łaskami co sprawiło, że przeniesiono go w roku następnym na ołtarz główny. W roku 1765 od 9 do 24 marca obraz, jak to określono "płakał". Z oczu Matki Bożej wyciskały się krwawe łzy, które spływały lub zasychały na obrazie. W dniach tych widoczna była jasna łuna nad kościołem, tak iż myślano, że wybuchł pożar. Wiele osób widziało także, że obraz mienił się kolorami. W 1777 roku obraz został uznany za cudowny, a dwa lata później umieszczony w specjalnie przygotowanym, z inicjatywy księdza Kostkiewicza, nowym ogromnym ołtarzu głównym. W specjalnej księdze widnieje 407 przypadków cudów dokonanych za sprawą obrazu, oraz liczba ponad 300 darów za doznane łaski (tzw. wota).

Poznając historię cudów i łask, jakie za wstawiennictwem Matki Bożej Tartakowskiej doznała wielka liczba wiernych, prośmy z pokorą i my, o dar pokoju i jedności, o zaprzestanie wojny, która jest porażką dla ludzkości.