Nowe Przykazania Kościelne nakazują:

2. Przynajmniej raz w roku przystąpić do Sakramentu Pokuty.

3. Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć Komunię świętą.

Jeśli ktoś tych obowiązków nie dopełni, nie może się uważać za katolika wierzącego i praktykującego. I nie chodzi tu o wymysł księży, księża też się spowiadają, ale o spotkanie w wierze z żywym Chrystusem, miłosiernym, gdy odpuszcza nam grzechy i podtrzymującym w nas życie łaski przez Eucharystię: Jeżeli nie będziecie pożywali… nie będziecie mieć życia w sobie.

W kłopotach i troskach życia codziennego umyka gdzieś nam podstawowa prawda, że zostaliśmy przez Boga stworzeni z miłości i z miłości odkupieni przez Jezusa. Bóg chce, by wszyscy ludzie byli zbawieni, a więc byli świętymi.

Czy pamiętamy o tym w codziennym zalataniu, że wszystko muszę tak robić, by w niedzielę, albo i częściej, mam być u Komunii świętej? Czy tęsknię za spotkaniem z Jezusem w Eucharystii?

Podziel się cytatem

Ja i świętość? Mówimy z niedowierzaniem. Dlatego Jezus daje nam sakramenty, by niemożliwe stało się możliwym. Błogosławiona Hanna Chrzanowska, Aniela Salawa, królowa Jadwiga zwyczajnie spełniały swoje obowiązki: pielęgniarki, służącej, królowej w zjednoczeniu z Jezusem i to wystarczyło. Oczywiście wtedy spowiedź i Komunia raz w roku to za mało. Rozumieją to zwłaszcza ci, którzy do Komunii wynagradzającej przystępują w pierwsze piątki. Już w pierwszych wiekach chrześcijaństwa św. Augustyn przyglądając się ówczesnym świętym pisał: mogli ci i tamte, a ty, Augustynie, nie? A MY NIE?

Tekst ukazał się na blogu ojca Leona Knabita OSB.

Leon Knabit OSB – ur. 26 grudnia 1929 roku w Bielsku Podlaskim, benedyktyn, w latach 2001-2002 przeor opactwa w Tyńcu, publicysta i autor książek. Jego blog został nagrodzony statuetką Blog Roku 2011 w kategorii „Profesjonalne”. W 2009 r. został odznaczony Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski.