Watykan: sześciolatek z Polski przywiózł list dla papieża
"Kochany Ojcze Święty! Nazywam się Staś. Mam sześć lat. Mieszkam w Polsce, w Katowicach. W tym roku obchodzę 3 rocznicę służby ministranckiej" - tak zaczyna się list, napisany w języku polskim i włoskim, który sześciolatek wraz z rodzicami przywiózł na Światowe Spotkanie Rodzin z nadzieją przekazania go Ojcu Świętemu.
Rodzicami chłopca są Jan i Aleksandra Tondera, promujący powołanie do życia rodzinnego hasłem "Rodzina to drużyna". Do Rzymu przyjechali, by zainspirować się świadectwami rodzin z całego świata, także z nadzieją na spełnienie marzenia ich dzieci: zobaczenia z bliska papieża Franciszka.
- Przyjechaliśmy tu wraz z czwórką naszych dzieci i bardzo się cieszymy, że tu jesteśmy, bowiem widzieć, jak inne rodziny przeżywają wiarę w swoich krajach, jest dla nas bardzo ubogacające - mówi KAI Aleksandra Tondera.
- Naszą intencją było też lepiej poznać inne rodziny, ponieważ dla nas każda rodzina jest wielkim bogactwem i to właśnie świadectwo innych rodzin pomaga nam pośrednio wychowywać nasze dzieci. Ponieważ wchodząc w małżeństwo i rodzicielstwo, nie mamy doświadczeń, musimy dopiero je zdobyć. Mam takie powiedzenie, że aby być dobrym lekarzem, studiuje się 10 lat. A rodzicami zostaje się bez żadnego doświadczenia, oprócz własnej rodziny, która nie zawsze jest wzorcowa - dodaje Jan Tondera. - Z perspektywy naszych dwunastu lat życia małżeńskiego, widzimy, jak wiele dają nam inne rodziny, a naszym dzieciom - przebywanie z rówieśnikami, które wzrastają w wierzących rodzinach - zaznacza.
Sześcioletni syn państwa Tonderów, Staś, przywiózł ze sobą list dla Ojca Świętego, w którym opowiada o swoim wielkim marzeniu: spotkaniu z papieżem.
Reklama
- Nasz syn napisał ten list, ponieważ marzy o spotkaniu papieża. Choć ma dopiero sześć lat, to już pół życia służy przy ołtarzu. Jest chłopcem o niesamowicie głębokiej wierze. Na jego przykładzie podkreślamy, że każde dziecko, to dla nas "mały wielki człowiek", który może nas wiele nauczyć. My sami możemy powiedzieć, że gdyby nie było naszych dzieci, nie byłoby nas dziś tu w Rzymie - mówią rodzice. Sam Staś pisze natomiast w liście do papieża o swojej rodzinie, a także o swoim ulubionym zajęciu - służeniu do Mszy św. w parafii Matki Bożej Piekarskiej w Katowicach.
"Bardzo lubię Mszę świętą. Mam w domu taki specjalny stoliczek - to mój "ołtarz". Zawsze przy nim są świeże kwiaty - jak w kościele. Zbieram także różne przedmioty liturgiczne: mam ampułki ze słoiczków, kielich z drewna, patenę z rakietki do ping-ponga (...) A jako ministrant służę przy prawdziwym ołtarzu w kościele. A wtedy ksiądz proboszcz odprawia Mszę świętą" - czytamy w liście sześciolatka, który obchodzi w tym roku trzecią rocznicę przynależności do liturgicznej służby ołtarza.
Jan i Aleksandra Tondera są małżonkami z dwunastoletnim stażem, związanymi z Ruchem Światło-Życie. Są również inicjatorami "Rodzinnej kawiarenki online" czyli comiesięcznych spotkań dla małżonków, którym zależy na wartościowym wychowaniu dzieci.
Każda wspólnota chrześcijańska powinna konfrontować swoje życie z tym, co ożywiało Kościół pierwszych wieków, to znaczy powinna sprawdzić swoją zdolność do życia w "harmonii", świadczenia o zmartwychwstaniu Chrystusa oraz do pomocy ubogim - powiedział Franciszek podczas porannej Mszy św. w Domu Świętej Marty.
Ojciec Święty odniósł się do czytanego w dzisiejszej liturgii fragmentu 1 Listu św. Jana (1J 1,5-2,2) i podkreślił trzy cechy Kościoła pierwszych wieków: zdolność do zgody w jego obrębie, świadczenia o Chrystusie na zewnątrz, troski, by nikt z jego członków nie cierpiał biedy. Są to trzy cechy ludu zrodzonego do nowego życia.
Mówiąc o pokoju w obrębie pierwotnego Kościoła papież podkreślił:"Znaczy to, że w tej wspólnocie nie było miejsca na plotki, zazdrości, oszczerstwa, zniesławienia" "Pokój, przebaczenie: «Wszystko pokrywała miłość»" - stwierdził Franciszek. Dodał, że wymaga to od chrześcijan, by byli cisi, pokorni, unikali sporów o władzę, sporów spowodowanych zawiścią, przeciwstawiania się diabłu, który chce nas podzielić.
Ojciec Święty zauważył, że nie możemy zapominać, iż także w tej wspólnocie były walki wewnętrzne, spory doktrynalne, o władzę. Na przykład wdowy narzekały, że nie służono im należycie, a apostołowie musieli pełnić posługą diakońską. Jednakże na samym początku była to wspólnota ożywiana Duchem Świętym, zgodna, mogąca stanowić wzór dla naszych dzisiejszych wspólnot chrześcijańskich.
"Czy jest to wspólnota dająca świadectwo o zmartwychwstaniu Jezusa Chrystusa? Czy ta parafia, wspólnota, diecezja naprawdę wierzy, że Jezus Chrystus zmartwychwstał? A może mówi: «Tak, zmartwychwstał, ale tutaj», bo wierzy tylko w tym miejscu, zaś serce jest dalekie od tej mocy. Świadczyć, że Jezus żyje, jest wśród nas. W ten sposób można sprawdzić, jak się ma dana wspólnota" - powiedział papież.
Trzecim rysem, stanowiącym kryterium życia wspólnoty chrześcijańskiej jest jej stosunek do ubogich. Franciszek zaznaczył, że chodzi zarówno o postawę osobistą czy wspólnotową wobec ubogich jak i to, czy dana wspólnota jest uboga, uboga sercem, uboga duchem, czy też pokłada swoją ufność w bogactwach.
"To właśnie wyjaśniał Jezus Nikodemowi, to zrodzenie się z wysoka, gdyż uczynić to może jedynie Duch Święty, jest to dzieło Ducha Świętego. To Duch Święty czyni Kościół, Duch sprawia jedność. Duch Święty pobudza ciebie do świadectwa, Duch Święty czyni ciebie ubogim, gdyż On jest bogactwem i sprawia, byś troszczył się o ubogich" - stwierdził Ojciec Święty. "Niech Duch Święty pomoże nam podążać tą drogą odrodzonych mocą chrztu św." - zakończył swoją homilię papież Franciszek.
Wielka radość, duch wdzięczności, świętowanie w duchu braterstwa - Papież spotkał się na obiedzie z 1300 osobami potrzebującymi. W Światowy Dzień Ubogich wspólny posiłek w Auli Pawła VI był ważnym punktem jubileuszowych wydarzeń.
Ojciec Święty na początku krótkiego przemówienia - przed modlitwą błogosławieństwa przygotowanych darów - nawiązał do Światowego Dnia Ubogich, który został ustanowiony przez papieża Franciszka.
Trzy jednostki pływające są zacumowane wzdłuż rzeki Guajará w Brazylii i oferują pomoc medyczną tym, którzy jej najbardziej potrzebują. Inicjatywa powstała z inspiracji tematem zintegrowanej ekologii papieża Franciszka i przez niego statki były ofiarowane. Przemierzają Amazonkę, docierając do społeczności rdzennych nawet w głębi lasu deszczowego. Dla Vatican News, na marginesie szczytu klimatycznego COP30 w Belém, swoje świadectwo złożył Felipe – lekarz wolontariusz.
Ludzie ustawiają się w kolejce, aby wejść na pokład statku-szpitala San Giovanni XXIII (Święty Jan XXIII). Nie jest to zwykła jednostka przewożąca pasażerów na pobliskie wyspy; to statek-szpital, który przemierza Amazonkę aż do najbardziej odległych zakątków lasu deszczowego – „płuc świata” – miejsc dostępnych wyłącznie drogą wodną, by nieść pomoc medyczną tam, gdzie nie ma ani szpitali, ani przychodni.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
