5 maja 1985 r. zaczęło się Nawiedzenie w innej rzeczywistości. Matka Boża przyszła przygotować swój naród na wielki Jubileusz Dwutysięcznego Roku Tajemnicy Wcielenia i Narodzenia Syna Bożego.
Niestrudzona Pątniczka
3 maja 1985 r. na Jasnej Górze prymas Polski kard. Józef Glemp, zapowiadając kolejną Pielgrzymkę Matki Bożej po Polsce, mówił: „Będzie więc szła znanymi już sobie drogami, będzie też odwiedzała parafie, których podczas I Nawiedzenia jeszcze nie było, będzie zaglądała do tych serc, z którymi się jeszcze nie spotkała, ażeby wlać w nie światło swej macierzyńskiej miłości i mądrości, ażeby ukazać swą sprawiedliwość i dobroć.
W tej pracy wspomaga nas wielki syn naszego narodu, który składał tutaj i w wielu innych sanktuariach Zawierzenie Maryi Matce Boga - Jan Paweł II. To z nim jesteśmy złączeni. Jemu wyrażamy nasze uczucia wspólnoty, nadziei i wielkiej, niezłomnej ufności do Matki Najświętszej. Razem z nim włączamy się w pracę, która jest trudna i żmudna, wymaga samozaparcia, wymaga rzetelności, a wyraża się w słowach wypowiedzianych przez Ojca Świętego tutaj, na Jasnej Górze: «Naród rośnie, gdy duch jego coraz bardziej się oczyszcza. Tego żadne siły zewnętrzne nie zdołają zniszczyć. Idziemy więc z Maryją»”.
Nawiedzenie Matki Bożej stwarza tę specjalną, jedyną w swoim rodzaju okazję do pogłębionego przeżycia tajemnicy Wcielenia i Narodzenia Zbawiciela. Przy matczynej pomocy Maryi, naśladując Jej cnoty, możemy rozwijać w sobie i utrwalać synostwo Boże.
W ciągu dziesięciu lat Jan Paweł II kształtował w znacznym stopniu treści nowej ewangelizacji przez dokumenty i wypowiedzi związane również z Jasną Górą. On tworzył jasnogórską mariologię. Bezcennym wkładem dla teologicznego i duszpasterskiego pogłębienia tej formy kultu maryjnego stały się zwłaszcza listy apostolskie kierowane do poszczególnych diecezji z racji Nawiedzenia. Ojciec Święty zwracał w nich uwagę na aktualne problemy, którymi żyją Kościoły lokalne. W wielu listach i telegramach podkreślał, że możliwości rozwiązania tych trudnych spraw zależą od osobistej więzi wiernych z Chrystusem. Maryja pomaga odnaleźć drogę wiodącą do Chrystusa:
„Równocześnie proszę Matkę Chrystusa i Matkę naszą, aby - przez swoje Macierzyństwo - była dla moich braci i sióstr natchnieniem w pracy nad sobą, w wewnętrznej przemianie ducha, w wytrwałym budowaniu własnego człowieczeństwa na fundamencie Wiary, Nadziei i Miłości, w praktykowaniu trzeźwości i przezwyciężaniu wszelkiego zła dobrem; aby pomagała każdemu odnaleźć drogę wiodącą do Chrystusa, Odkupiciela człowieka, i do prawdziwej jedności w Wierze” (Watykan, 15 listopada 1991 r., telegram z okazji Nawiedzenia archidiecezji katowickiej).
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Reklama
Zawierzył Jej Jan Paweł II
Z Peregrynacją Ojciec Święty wiązał jednocześnie radość wiary i chrześcijańską nadzieję, która jest „żarliwym wołaniem miłości o obecność”, że ta wielka modlitwa wokół Maryi Matki i Królowej Narodu Polskiego przyniesie owoce na miarę naszych czasów.
Jan Paweł II był nauczycielem i świadkiem całkowitego zawierzenia Maryi. Niejednokrotnie Jasnogórskiej Matce Kościoła zawierzał Kościół, świat i Polskę. Stąd też jednym ze znamiennych elementów II Nawiedzenia pozostają Akty Zawierzenia Maryi diecezji, parafii, rodzin i młodzieży.
Nawiedzeniowe Akty Zawierzenia Matce Bożej z jednej strony wskazują na potrzebę maryjnej szkoły, w której od Matki Jezusa i Matki naszej możemy się uczyć realizacji chrześcijańskiego powołania. Z drugiej zaś strony akcentują one czynną obecność Matki, która czuwa i przychodzi z pomocą pielgrzymującemu ludowi Bożemu. Potwierdza się tym samym kolejny raz, że Akt Zawierzenia Maryi jest podjętym świadomie zobowiązaniem do życia Ewangelią w sposób autentyczny i pełny, przez szczególną więź synowskiej miłości z Matką Jezusa.
W diecezjach w różnym stopniu nawiązuje się do Jasnogórskich Ślubów Narodu. W programie ostatnio zakończonego Nawiedzenia w diecezji radomskiej, odwołano się do roty Ślubów Jasnogórskich odnoszącej się do rodziny: „Maryjo, bądź Matką naszych Rodzin”. Jeszcze wyraźniej przywołane zostały one w Akcie Zawierzenia Diecezji Radomskiej (30 czerwca 2007 r.), wypowiedzianym na zakończenie Nawiedzenia przez biskupa ordynariusza Zygmunta Zimowskiego. Dodajmy, że Benedykt XVI w liście skierowanym na rozpoczęcie Nawiedzenia w diecezji radomskiej potwierdził tę formę kultu, przywołując jej inicjatora kard. Stefana Wyszyńskiego.
Nadzwyczajne owoce Nawiedzenia
Peregrynacja Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej, jako wyraz duszpasterstwa nadzwyczajnego, która przyczyniała się do pogłębienia wiary i poprawy życia moralnego wiernych, znajduje niejako potwierdzenie we wprowadzeniu w Polsce innych peregrynacji. Nie sposób tutaj wymienić wszystkich, wspomnę tylko: peregrynację relikwii Krzyża Świętego zorganizowaną w diecezji kieleckiej w 1982 r., Matki Bożej Fatimskiej w diecezji sandomierskiej w 2005 i 2006, Matki Bożej z Nazaretu, Matki Bożej Leśniańskiej, Obrazu Jezusa Miłosiernego, św. Józefa w diecezji kaliskiej, relikwii św. Wojciecha, św. Faustyny, św. Teresy z Lisieux, bł. Wincentego Frelichowskiego wśród harcerzy i wojska. Większość z nich najczęściej ubogacano Apelem Jasnogórskim.
Jeśli spróbujemy uchwycić znamiona religijne, pastoralne czy społeczne Peregrynacji, trzeba powiedzieć, że ta forma kultu jest bardzo pociągająca dla wiernych. Dobrze zorganizowane Nawiedzenie przewyższa oczekiwania i wysiłek organizacyjny. Maryja w swoim obrazie wychodzi - można tak rzec - na place, drogi i miejsca modlitwy, aby szukać swoich dzieci, również tych, które opuściły Kościół. Pragnie pomagać w dojrzewaniu wiary, która wydaje owoce w postaci zaangażowania chrześcijan w różne dzieła sprawiedliwości społecznej, międzyludzkiej oraz służby najsłabszym i najuboższym.
Jubileusz to czas patrzenia także w przyszłość, w nadziei, że z pomocą łaski Bożej ten duchowy skarbiec półwiecza darów zostanie uzupełniony owocami naszych czasów świętością duszpasterzy i wiernych. Warto zauważyć trudny kontekst polityczny towarzyszący I Nawiedzeniu. Z jednej strony miała miejsce manifestacja wiary - wierzący stanowili większość, a mimo to byli dyskryminowani, spychani na margines życia publicznego, jako obywatele drugiej kategorii.
To spychanie za wiarę, za życie moralne według Ewangelii, nie skończyło się w XXI wieku. W okresie II Nawiedzenia trwa nadal, ukazując godne podziwu osoby zdolne przeciwstawić prawdę pochopnym wyrokom, tzw. lustracji duchowieństwa, głoszonym ustami dawnych prześladowców.
Maryja jest dla nas niezrównanym wzorem. Matka Chrystusowa uczy nas, co to znaczy wierzyć, co znaczy służyć, przebaczać, jak się modlić, jak ufać. Wyczula na potrzeby innych ludzi, olśniewa nieskalaną czystością i niewypowiedzianą dobrocią serca. Jest Matką Bożego Syna, a zarazem najlepszą Uczennicą w Chrystusowej szkole. Jest najwspanialszą cząstką ludu Bożego. Ona najgłębiej utrwaliła w sobie rysy Chrystusowe. Stała się prawzorem dla wszystkich chrześcijan.
Maryja wzywa nas do nawrócenia. Nawiedzenie Matki Zbawiciela to nie tylko zewnętrzne świętowanie, to przede wszystkim wielka modlitwa, ogromne skupienie, indywidualny i zbiorowy rachunek sumienia. To żarliwy wysiłek wyjścia ze skorupy egoizmu, zastarzałych nałogów, materializmu praktycznego ceniącego wyżej rzeczy niż ludzi.
W niektórych Kościołach lokalnych diecezjalne Nawiedzenie kopii Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej bywa przedłużane tzw. małą peregrynacją w rodzinach. Stanowi ona okazję do utrwalenia owoców Nawiedzenia. Temu też służą celebrowanie rocznic Nawiedzenia, a także odnowiona praktyka Apelu Jasnogórskiego. Tej modlitwie w świętej godzinie Polaków dużo uwagi poświęcał Jan Paweł II, ukazując ją jako syntetyczny zapis programu formacyjnego i nowej ewangelizacji, znaczonej Zawierzeniem Maryi.