Prace remontowe przeprowadzono na dwóch tężniach, w których wymieniono tarninę oraz elementy konstrukcyjne, odnowiono balustrady i koryta solankowe, zamontowano też nowe schody z poręczami i przeprowadzono prace budowlane na pomostach. W ramach modernizacji obiektu oczyszczono i uszczelniono zbiorniki solankowe oraz wyremontowano przepompownię.
Jak poinformowała rzecznik prasowa kujawsko-pomorskiego Urzędu Marszałkowskiego Beata Krzemińska w przepompowni wymieniono pompy, rury spustowe i instalacje sanitarne, a także pokrycie dachu. Budynek został gruntownie odświeżony, położono nowe tynki, okładziny ścienne i posadzki. Z myślą o kuracjuszach i turystach w otoczeniu przepompowni oraz przy obu tężniach urządzono także nowe alejki.
„Tężnie w Ciechocinku są unikatowym zabytkiem techniki, ważnym elementem architektonicznym, celem spacerów kuracjuszy i zwykłych turystów. Cieszy fakt, że mieszkańcy i nasi goście od samego początku sezonu turystycznego będą mogli spędzać czas w wyjątkowym otoczeniu, korzystając z dobrodziejstw zdrowotnych solanki” – powiedział marszałek Piotr Całbecki.
Na remont obiektu wykorzystano 15 mln zł dofinansowania z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa Kujawsko-Pomorskiego 2014-2020. Całość inwestycji kosztowała 21,6 mln. zł.
Tężnie w Ciechocinku powstały w pierwszej połowie XIX w. Pierwsze z nich wybudowano według projektu profesora Akademii Górniczej w Kielcach Jakuba Graffa z inicjatywy Stanisława Staszica, który był jednym z twórców koncepcji przemysłowego wykorzystania zalegających pod Ciechocinkiem pokładów soli. Największa z tężni ma 655 metrów długości.
Remont wnętrza kościoła św. Marii Magdaleny w Ożarowie
Obecny kościół p.w. św. Marii Magdaleny jest już trzecią świątynią zbudowaną na przestrzeni 579 lat istnienia parafii pod tym samym wezwaniem (w przyszłym roku parafia będzie obchodzić jubileusz 580 – lecia). Dwa poprzednie kościoły spaliły się. Pierwszy, drewniany, spalił się w 1742 roku, drugi wybudowany staraniem Władysława Bartochowskiego w 1752 roku spłonął w czasie pierwszej wojny światowej w czerwcu 1916 roku. Od tej pory do roku 1940 funkcję kościoła pełniła sala widowiskowa Domu Ludowego (Parafialnego) zbudowanego w 1913 roku staraniem ks. Walentego Kotta i parafian. Budowę nowego kościoła, stylem nawiązującego do gotyku, rozpoczęto w 1929 roku. Rozpoczął ją ks. Józef Klarzak, kontynuował ks. Jan Szyca, od 1937 roku proboszcz. Prace wewnątrz kościoła, trochę w konspiracji, prowadzono w czasie niemieckiej okupacji, dzięki czemu pierwszą liturgię Mszy św., w jeszcze niewykończonym kościele można było odprawić 2 lutego 1945 roku. Prace budowlane trwały jeszcze do 1950 roku. W 1958 r. poświęcono chrzcielnicę, w 1961 r. ks. bp Stanisław Czajka konsekrował kościół. Staranie o estetykę kościoła mieli kolejni proboszczowie i administratorzy parafii: ks. Edward Skalik, ks. Henryk Polak, ks. Sławomir Kandziora, a od lipca 2016 roku zadanie to przejął ks. Sylwester Rasztar.
W styczniu 2019 r., dzień po święcie Trzech króli, do wnętrza kościoła wkroczyła ekipa remontowa. Wykonano już remont instalacji grzewczej, przygotowano ściany do malowania. W trakcie prac odkryto fragmenty malowideł z czasów I malowania, wykonanego przez parafianina Stanisława Pilarskiego. Dzisiejsze malowanie nadzorowane jest przez konserwatora zabytków, choć kościół liczy sobie dopiero 90 lat (1929 – 2019), to jednak są w nim dwa zabytkowe ołtarze i ambona z dawnej fary wieluńskiej, zniszczonej przez Niemców w latach 1939 -1940.
CZYTAJ DALEJ
_1679915824.jpg)
